Αν και τα νούμερα σαφώς υποδηλώνουν πως ο εξωδικαστικός συμβιβασμός αρχίζει να συνιστά ένα σοβαρό «εργαλείο» ρύθμισης οφειλών, από την άλλη αναδεικνύουν και απροθυμία κάποιων εταιρειών διαχείρισης, των λεγόμενων servicers, να διευκολύνουν όσους έχουν «κόκκινα δάνεια».
Η μέχρι τώρα πορεία δείχνει πως οι περισσότεροι αξιοποιούν τον μηχανισμό προκειμένου να τακτοποιήσουν τα χρέη τους προς το Δημόσιο (Εφορία και ΕΦΚΑ).
Γράφει ο Βαγγέλης Δουράκης
Η συμμετοχή των servicers -και γενικότερα του χρηματοπιστωτικού τομέα- είναι περιορισμένη, κάτι που δείχνει πως έως τώρα ο Εξωδικαστικός έχει μετατραπεί σε έναν εναλλακτικό μηχανισμό ρύθμισης χρεών προς την Εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ έχει πολύ μικρή συμβολή στις ρυθμίσεις χρεών σε ιδιωτικούς πιστωτικούς φορείς.
Τι δείχνουν τα στοιχεία
Συνολικά, καταγράφονται 23.713 επιτυχείς ρυθμίσεις για αρχικές οφειλές ύψους 7,9 δισ. ευρώ οι οποίες έχουν ρυθμιστεί μέσω του εξωδικαστικού μηχανισμού έως τα τέλη Σεπτεμβρίου, σημαντικά αυξημένες από τις 8.804 επιτυχείς ρυθμίσεις ύψους αρχικών οφειλών 3,26 δισ. ευρώ που είχαν επιτευχθεί έως τα τέλη Σεπτεμβρίου 2023.
Είναι ενδεικτικό όμως πως μόλις το ένα τέταρτο των χρεών που έχουν ρυθμισθεί ως τώρα αφορούν οφειλές δανείων, ενώ σχεδόν το 75% είναι φορολογικές και ασφαλιστικές οφειλές.
Στις περιπτώσεις που οι χρηματοδοτικοί φορείς απορρίπτουν αιτήματα για ρύθμιση, αυτό έχει να κάνει κυρίως (22% των περιπτώσεων) με το ότι διαπιστώνεται ανεπαρκής οικονομική δυνατότητα του οφειλέτη για εξυπηρέτηση της ρύθμισης. Ποσοστό 16,4% των απορρίψεων αφορά «άλλο» ως αιτιολόγηση, ενώ 10,26% των αιτήσεων απορρίφθηκε γιατί κρίθηκε ότι ο εξωδικαστικός μηχανισμός δεν είναι το κατάλληλο εργαλείο ρύθμισης της συγκεκριμένης οφειλής λόγω του ύψους ή της φύσης αυτής.
Όπως καταγράφεται πάντως μέσα από αναφορές και καταγγελίες δικηγορικών γραφείων, κάποια funds και εταιρείες διαχείρισης δανείων προκειμένου να μεγιστοποιήσουν τα ποσά που εισπράττουν από ανακτήσεις δανείων, τα κέρδη τους δηλαδή, αντί να προσφέρουν μια βιώσιμη ρύθμιση στους οφειλέτες, προχωρούν σε μεθοδεύσεις που «ακυρώνουν» τον Εξωδικαστικό Μηχανισμό.
