Οι αρχαίοι Έλληνες είναι γνωστοί για τη δημιουργία των θεμελίων του δυτικού πολιτισμού. Από τον Παρθενώνα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες μέχρι την δημοκρατία, οι Έλληνες είναι γνωστοί για τα επιτεύγματά τους στη φιλοσοφία, τη σκέψη, τη λογοτεχνία και την επιστήμη.
Ωστόσο, παρ’ όλα αυτά, ο ελληνικός πολιτισμός ήταν τόσο αρχαίος που εξακολουθούν να υπάρχουν μυστήρια που κανένας μελετητής δεν μπόρεσε ή δεν θα μπορέσει να επιλύσει ικανοποιητικά μέχρι την εφεύρεση μιας χρονομηχανής. Οι εργασίες για τον Παρθενώνα ξεκίνησαν το 447 π.Χ. Αν νομίζετε ότι η παραπληροφόρηση είναι κακή σήμερα, φανταστείτε τι χάνεται στη μετάφραση όταν έχουν περάσει δυόμισι χιλιετίες.
Μερικά από όσα δεν είναι γνωστά για τους αρχαίους Έλληνες αφορούν μερικούς πολύ διάσημους ανθρώπους και μερικούς θεούς. Τελικά, αυτά τα μυστήρια έχουν δημιουργήσει γρίφους για τους οποίους μελετητές, που έχουν ξοδέψει αμέτρητες ώρες χωρίς πολλές ελπίδες για απάντηση, αλλά παρόλα αυτά είναι διασκεδαστικό να εικάζουν και να δημιουργούν καλή τροφή για τη διατριβή τους. Ίσως ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ το έθεσε καλύτερα στον «Ιούλιο Καίσαρα», όταν ο χαρακτήρας Κάσκα εξέφρασε την έλλειψη κατανόησης όταν είπε: «Ήταν πολύ ελληνικό για μένα».
Τι ήταν εκείνο που έκανε τον μάντη τον Δελφών να βρίσκεται σε έκσταση
Όταν οι άνθρωποι χρειάζονται συμβουλές ή προβλέψεις σήμερα, μπορεί να συμβουλευτούν την μαγικά μπάλα το μπιλιάρδου με τον αριθμό 8. Στην αρχαία Ελλάδα, κάποιος θα πήγαινε στο Μαντείο των Δελφών, όπου η ιέρεια, που ονομαζόταν Πυθία, έδινε περίεργες προβλέψεις ενώ βρισκόταν σε έκσταση. Από όλα τα μυστήρια του μυστηριώδους Μαντείου, το πιο αινιγματικό είναι το πώς έμπαινε η Πυθία σε αυτή την κατάσταση. Διάφορες θεωρίες έχουν διατυπωθεί κατά τη διάρκεια των αιώνων, οι οποίες περιελάμβαναν μάσημα φύλλων δάφνης (δεν είναι παραισθησιογόνα) και ένα νερό πηγής.
Μια άλλη μακροχρόνια θεωρία ήταν ότι οι ιέρειες υπόκεινταν σε μεθυστικά αέρια που αναδύονταν από σχισμές μέσα από το βράχο, κάτι που καταγράφεται σε αρχαίες γραπτές πηγές. Ωστόσο, δεν έχουν βρεθεί τέτοιες ρωγμές και η θεωρία απορρίφθηκε μαζί με τις υπόλοιπες εικασίες. Ωστόσο, στις αρχές του 21ου αιώνα η θεωρία του αερίου κέρδισε κάποια έλξη καθώς το Journal of Toxicology δημοσίευσε έρευνα που βρήκε ίχνη αιθυλενίου στο σημείο, ενός αερίου που χρησιμοποιείται στην αναισθησία. Αυτή η θεωρία έχει επικριθεί από άλλους. Ένα προφανές ελάττωμα στη θεωρία είναι ότι οι ικέτες δεν επηρεάστηκαν ποτέ από το αέριο, παρόλο που βρίσκονταν μαζί με την Πυθία.
Γιατί κατέρρευσε ο Μυκηναϊκός πολιτισμός
Στην ύστερη Εποχή του Χαλκού, από το 1700 έως το 1100 π.Χ. ο Μυκηναϊκός πολιτισμός κυριάρχησε στην Ελλάδα. Με μεγάλες πόλεις και εντυπωσιακά τεχνουργήματα, είχε άμεση επίδραση στον μεταγενέστερο ελληνικό πολιτισμό. Παρά τη δύναμή του και την ευημερία του, αυτή η κοινωνία άρχισε να καταρρέει ξεκινώντας περίπου από το έτος 1230 π.Χ. και σχεδόν καταστράφηκε εντελώς το 1100 π.Χ. Μια από τις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι αρχαιολόγοι είναι να καταλάβουν τι συνέβη.
Δυστυχώς, φαίνεται ότι οι απαντήσεις μπορούν να είναι μόνο μαντεψιές και κάθε θεωρία είναι κυρίως εικασία που βασίζεται σε κάποια στοιχεία. Άλλοι έχουν προτείνει υπερπληθυσμό, άλλοι καταστροφές από σεισμό και άλλοι εισβολές από εχθρούς. Κάθε μία από αυτές τις θεωρίες μπορεί να είναι εξίσου έγκυρη με την επόμενη, ή ίσως είναι συνδυασμός όλων των παραπάνω. Στην πραγματικότητα, η πτώση των Μυκηναίων συνέπεσε με την πολύ ευρύτερη καταστροφή πολλών από τους μεγάλους πολιτισμούς της εποχής του Χαλκού. Η αιτία του θανάτου αυτών των πολιτισμών είναι ένα από τα μεγάλα παζλ της ιστορίας, αν και υπάρχει η υποψία ότι οι μεγάλοι πολιτισμοί όπως οι Μυκηναίοι ήταν αλληλεξαρτώμενοι με άλλους πολιτισμούς, έτσι ώστε όταν ο ένας υπέφερε και κατέρρεε, οι άλλοι ακολουθούσαν.
Τι τελετές γίνονταν στα Ελευσίνια Μυστήρια;
Η αρχαία ελληνική θρησκεία ήταν πολυθεϊστική, μια πτυχή της οποίας ήταν η λατρεία μεμονωμένων θεών με διαφορετικές λατρευτικές πρακτικές. Μια από αυτές ήταν τα Ελευσίνια Μυστήρια. Αυτή η λατρεία αποτελούνταν από μυστικές θρησκευτικές τελετές που πραγματοποιούνταν στην τοποθεσία της Ελευσίνας προς τιμήν της θεάς Δήμητρας και της σχέσης της με την κόρη της Περσεφόνη. Αυτό που είναι γνωστό για αυτή τη μυστηριώδη θρησκεία είναι αυτό έβλεπε το κοινό. Τα τελετουργικά γίνονταν δύο φορές το χρόνο. Οι συμμετέχοντες έπιναν ένα ρόφημα που μπορεί να είχε ψυχεδελική επίδραση. Στη συνέχεια έμπαιναν σε έναν χώρο που ονομαζόταν Τελεστήριον όπου γινόταν ένα μυστικό τελετουργικό.
Κανείς δεν ξέρει τι συνέβαινε κατά τη διάρκεια του τελετουργικού. Τα εκ των υστέρων γραπτά σημειώνουν πώς οι άνθρωποι άλλαζαν μετά από αυτά, πράγμα που σημαίνει ότι υπήρχε κάποιο είδος πνευματικής εμπειρίας, αλλά δεν υπάρχουν λεπτομέρειες για αυτό. Το αν οι άνθρωποι πέρασαν από ένα θολό τελετουργικό ή βίωσαν μια αναζήτηση πνεύματος είναι εντελώς άγνωστο. Σε κάθε περίπτωση, τα Ελευσίνια Μυστήρια ήταν πολύ δημοφιλή στην αρχαία Ελλάδα, με σχεδόν όλους τους εξέχοντες συγγραφείς, συμπεριλαμβανομένου του Πλάτωνα, να συμμετέχουν σε αυτά. Το κρίμα είναι ότι κανένας από αυτούς τους συγγραφείς δεν έγραψε λεπτομέρειες για το ίδιο το τελετουργικό. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι οι συμμετέχοντες ορκίζονταν μυστικότητα. Για να προσθέσουμε λίγο περισσότερα στοιχεία σε αυτό, ορισμένες πόλεις, όπως η Αθήνα, επέβαλαν θάνατο σε όσους μιλούσαν.
Ήταν ο Όμηρος πραγματικό πρόσωπο;
Όμηρος είναι το όνομα του ποιητή που πιστώθηκε ότι έγραψε τα ελληνικά επικά ποιήματα, «Η Ιλιάδα» και «Η Οδύσσεια». Μεταξύ των Ελλήνων, θεωρήθηκε ότι ήταν ένας ηλικιωμένος, τυφλός που δημιούργησε τα έργα του ίσως ήδη από τον έβδομο αιώνα π.Χ. Μάλιστα, κάποιοι αρχαίοι υποστήριζαν ότι ήταν απόγονοι του βάρδου και αποκαλούσαν τους εαυτούς τους «Ομηρίδες» ενώ διατήρησαν την ποίησή του. Οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς όταν έγραφαν για τον Όμηρο τον αντιμετώπιζαν ως πραγματική ιστορική φιγούρα αλλά ήταν πάντα κάπως ασαφείς στις ημερομηνίες.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν συγκεκριμένες ιστορικές μαρτυρίες για ένα πρόσωπο που ονομάζεται Όμηρος, παρόλο που οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι υπήρχε. Αυτό οδήγησε σε μια σειρά από σύγχρονες θεωρίες σχετικά με το ποιος ή τι ήταν ο Όμηρος. Κάθε εικασία είναι φαινομενικά έγκυρη. Για παράδειγμα, μερικοί σκέφτηκαν ότι ο Όμηρος ήταν γυναίκα. Άλλοι έχουν προτείνει ότι θα μπορούσε να ήταν μια τάξη ποιητών και όχι ενός μεμονωμένου προσώπου, κάτι που παίζει καλά με την ιδέα μιας ομάδας που αυτοαποκαλούνταν Homeridae, ή «παιδιά του Ομήρου». Κάποιο από το περιεχόμενο των ποιημάτων φαίνεται να δείχνει ότι μπορεί να είναι λαογραφία παλαιότερης εποχής, πριν από τη μυκηναϊκή κατάρρευση. Ίσως ο Όμηρος να ήταν απλώς ο εκδότης μιας μακράς παράδοσης της αρχαίας επικής ποίησης. Χωρίς χρονομηχανή, η αλήθεια θα παραμείνει μυστήριο.
Ποιος ήταν πραγματικά ο Σωκράτης;
Ο Σωκράτης ήταν ένας σημαντικός άνθρωπος. Ο Έλληνας φιλόσοφος δημιούργησε μόνος του τη βάση της δυτικής σκέψης. Ωστόσο, ποτέ δεν έγραψε τίποτα, και τίποτα γραμμένο για τον Σωκράτη σαν άνθρωπο δεν έχει επιζήσει ιστορικά. Αντίθετα, είναι τα γραπτά του μαθητή του, του Πλάτωνα, και άλλων μελετητών, που έχουν δώσει αξιοπιστία στην ύπαρξη του. Αυτό το πρόβλημα, ή το “Σωκρατικό πρόβλημα” όπως αποκαλείται, είναι ότι ο Σωκράτης έγινε ιδανικός και αντιμετωπιζόταν ως αυτό και όχι ως άτομο.
Αυτό το φαινομενικά δυσεπίλυτο πρόβλημα δεν εμποδίζει τους μελετητές να προσπαθήσουν να αναλύσουν τις τρεις κύριες πηγές για τον Σωκράτη: τον Πλάτωνα, τον Ξενοφώντα και τον Αριστοφάνη. Εκτός από τον Πλάτωνα, ο οποίος χρησιμοποιούσε τον Σωκράτη ως φιλοσοφικό ιδανικό στους διαλόγους του, ο Ξενοφών έχει μόνο μια αναφορά στο πόσο περίεργος ήταν ενώ ο Αριστοφάνης, ως θεατρικός συγγραφέας, τον χρησιμοποιούσε ως χαρακτήρα. Δεν είναι επαρκείς οι πληροφορίες για να δημιουργήσουμε ένα προφίλ. Αν δεν εμφανιστεί κάποιο νέο αρχαίο κείμενο, είναι προφανές ότι το Σωκρατικό Πρόβλημα θα παραμείνει ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα.
Πηγή Φωτογραφιών: wikipedia.org
