Για την απώλεια του πατέρα της και το πώς διαχειρίστηκε τον πόνο που της προκάλεσε αυτό το γεγονός, μίλησε η Βίκυ Χατζηβασιλείου σε συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό Λοιπόν.
Υπήρξε κάποια δύσκολη στιγμή που είπατε «γιατί σε μένα»;
Είναι λάθος το «γιατί σε μένα». Ποτέ δεν πρέπει να το λέμε αυτό. Σίγουρα έχω περάσει πάρα πολλές δύσκολες στιγμές και με θέματα υγείας δικών μου ανθρώπων, αλλά για κάποιον λόγο έρχονται και γίνονται όλα. Τις περισσότερες φορές τα προκαλούμε και εμείς οι ίδιοι. Όταν συσσωρεύουμε συναισθηματική τοξίνη από ανθρώπους τοξικούς με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή, αυτό συνήθως μεταφράζεται σε ατυχήματα, δυστυχήματα, αρρώστιες. Έτσι όπως έρχεται η ενέργεια αυτή κάπου εκτονώνεται, γι’ αυτό μακριά από τοξικούς ανθρώπους.
Πριν από κάποια χρόνια χάσατε τον πατέρα σας. Ο πόνος της απώλειας αυτής απαλύνεται με το πέρασμα του χρόνου;
Σίγουρα. Τα πρώτα χρόνια μετά τον χαμό του πατέρα μου ήταν σαν να καίγεται η ψυχή μου, το μέσα μου, τα εσωτερικά μου όργανα. Εδώ οι ηθοποιοί χάνουν τον πατέρα ή τη μάνα τους και ανεβαίνουν στο σανίδι και εργάζονται. Και αυτό ίσως είναι η θεραπεία τους. Και εμένα η δουλειά ήταν η θεραπεία μου. Ο Ιπποκράτης είπε πως, όταν έχεις μια ασθένεια, δεν πρέπει συνεχώς να μιλάς γι’ αυτή και να το συζητάς με τους φίλους σου, γιατί είναι σαν να μεγεθύνεις τη νόσο. Όλος ο πόνος με τον χρόνο μαλακώνει, είναι γιατρός.
