Το να διαδηλώνεις είναι δικαίωμα. Το να διαδηλώνεις ειρηνικά είναι κατάκτηση. Δεν έχει συμβεί λίγες φορές στην ιστορία. Και πολλές από αυτές τις φορές, η διαδήλωση στέφτηκε από επιτυχία, δίνοντας αξία στην σημασία της ειρηνικής της προσέγγισης.
Παρακάτω, ακολουθούν 5 ειρηνικές διαδηλώσεις που είχαν καλό αποτέλεσμα…
Το μποϊκοτάζ στα λεωφορεία στο Μοντγκόμερι
Την 1η Δεκεμβρίου 1955, η Ρόζα Παρκς μπήκε σε ένα δημόσιο λεωφορείο για να πάει σπίτι από τη δουλειά. Αρνήθηκε να παραδώσει τη θέση της στο μπροστινό μέρος όταν επιβιβάστηκε ένας λευκός επιβάτης, μια παραβίαση της τοπικής νομοθεσίας, για την οποία συνελήφθη.
Η NAACP κάλεσε τους Μαύρους κατοίκους στο Μοντγκόμερι να μποϊκοτάρουν το σύστημα των λεωφορείων για μια μέρα. Η διαμαρτυρία κατέληξε να είναι τόσο επιτυχημένη που διήρκεσε συνολικά 381 ημέρες, ενώ η υπόθεση της Παρκς συνέχιστηκε στα δικαστήρια. Ένα περιφερειακό δικαστήριο της Αλαμπάμα έκρινε ότι ο φυλετικός διαχωρισμός ήταν παράνομος. Στην απόφαση ασκήθηκε έφεση αλλά η πρώτη ετυμηγορία επικυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο.
Το μποϊκοτάζ του Μοντγκόμερι όχι μόνο βοήθησε στην κατάργηση ενός ρατσιστικού νόμου, αλλά λειτούργησε και ως ώθηση για το μεγαλύτερο κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα της δεκαετίας του 1960.
Η διαδήλωση για τα δάση Pureora
Μέλη του Native Forests Action Council και άλλες ομάδες διαμαρτυρήθηκαν για τις προσπάθειες των εταιρειών υλοτομίας να κόψουν ιθαγενή δέντρα ηλικίας 1.000 ετών.
Οι ακτιβιστές κάθισαν μπροστά στα δέντρα για να μπλοκάρουν τα αλυσοπρίονα, σκορπίστηκαν γύρω από το δάσος και έχτισαν πλατφόρμες πάνω από στοχευμένες περιοχές για να παρακολουθούν τους υλοτόμους. Αρνήθηκαν να φύγουν έως ότου η κυβέρνηση ικανοποιήσει τα αιτήματά τους. Οι αξιωματούχοι συμφώνησαν να σταματήσουν οριστικά τις εργασίες υλοτομίας και η περιοχή έγινε προστατευόμενο πάρκο.
Όχι μόνο η διαμαρτυρία έσωσε τα δάση Pureora, αλλά οι τακτικές των ακτιβιστών ενέπνευσαν πολλές άλλες διαμαρτυρίες υπέρ των δασών σε όλο τον κόσμο.
Η επανάσταση του τραγουδιού
Για μεγάλο μέρος της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, οι εκφράσεις εθνικής υπερηφάνειας ήταν απαγορευμένες στα κράτη της Βαλτικής, τότε υπό την κατοχή της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Σοβιετικός ηγέτης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ εισήγαγε την πολιτική glasnost, που επέτρεπε μεγαλύτερες προσωπικές ελευθερίες και, σε συνδυασμό με περισσότερη πρόσβαση στα της Δύσης από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, οι επαναστάσεις άρχισαν να σιγοβράζουν.
Χιλιάδες διαδηλωτές στην Εσθονία, τη Λετονία και τη Λιθουανία συγκεντρώθηκαν δημόσια για να τραγουδήσουν εθνικά τραγούδια όπως το “The Baltics Are Waking Up!” και «Eestlane olen ja eestlaseks jään» («Εσθονός είμαι και Εσθονός θα είμαι»). Μετά από τέσσερα χρόνια διαδηλώσεων με τραγούδια, και οι τρεις χώρες διακήρυξαν την ανεξαρτησία τους και ανέκτησαν την κυριαρχία τους.
Οι διαδηλώσεις υπέρ της δημοκρατίας της Βαλτικής ενέπνευσαν άλλες σοβιετικές εθνότητες να κηρύξουν την ανεξαρτησία τους από την ΕΣΣΔ, η οποία τελικά διαλύθηκε το 1991.
Η απεργία στο Lusty Lady
Οι εργαζόμενοι στο κλαμπ ήταν δυσαρεστημένοι με τη διοίκηση επειδή έκανε διακρίσεις σε βάρος των μαύρων χορευτών, η οποία τοποθέτησε καθρέφτες που επέτρεπαν στους θαμώνες να τραβούν φωτογραφίες και βίντεο χωρίς τη συγκατάθεση τους, μεταξύ άλλων παραπόνων.
Μετά από μια μακρά δικαστική διαμάχη, επετράπη στους χορευτές να σχηματίσουν ένα σωματείο και έγιναν θυγατρικό σωματείο της Διεθνούς Ένωσης Υπαλλήλων Υπηρεσιών. Οι εργαζόμενοι κέρδισαν προστασία εργασίας, αλλά το μαγαζί έκλεισε το 2013.
Η πορεία του αλατιού
Ο Γκάντι ενθάρρυνε την πολιτική ανυπακοή (ή satyagraha) κατά του νόμου περί αλατιού, ο οποίος εμπόδιζε τους Ινδούς πολίτες να συλλέγουν και να πουλούν αλάτι, ώστε να τους αναγκάζουν να αγοράζουν ακριβό αλάτι από αποικιακούς Βρετανούς εμπόρους, επειδή θεωρούσε ότι ήταν ένα θέμα που θα ένωνε όλες τις κοινωνικές τάξεις και θρησκείες ενάντια στους αποικιστές της Ινδίας. Ο Γκάντι συνελήφθη και φυλακίστηκε μόλις έφτασε στον προορισμό του, αλλά η διαμαρτυρία τράβηξε την εθνική προσοχή στον σκοπό του.
Ο Γκάντι απελευθερώθηκε από τη φυλακή το 1931 και υποσχέθηκε το τέλος της satyagraha με αντάλλαγμα έναν σημαντικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις ώστε η Βρετανία να εγκαταλείψει τον έλεγχο της Ινδίας. Η Πορεία του Αλατιού θεωρείται ορόσημο στον αγώνα της Ινδίας για ανεξαρτησία, ο οποίος επιτεύχθηκε τελικά δύο δεκαετίες αργότερα.
