Τον γνωρίσαμε ως Πετρή στον «Σασμό», τον “ακολουθήσαμε” στο κοινόβιο των χίπηδων στην «Παραλία», τον αγαπήσαμε στο ρόλο του Πιτ Φέργκιουσον και τώρα ήρθε η ώρα να τον απολαύσουμε και θεατρικά και μάλιστα σε τόση ένταση δεν τον έχουμε ξαναδεί όπως μαθαίνω.
Της Νάντιας Ρηγάτου
Ο Κώστας Νικούλι ανεβαίνει στη σκηνή του θεάτρου Αθηνά μαζί με τον Ορέστη Τζιόβα αλλά και την “Σύρμω” από τον “παράδεισο κυριών” του Apha, Γιούλη Τσαγκαράκη και οι τρεις τους πρωταγωνιστούν στην παράσταση “ULSTER AMERICAN” σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Μανώλη Δούνια. Πρόκειται για μια μαύρη κωμωδία με παθιασμένη ένταση και θέμα την φιλοδοξία, την πολιτική ορθότητα και την ταυτότητα που ξεκινά τη Δευτέρα 30 Οκτωβρίου.
Η υπόθεση του έργου
Τρεις καλλιτέχνες, ένας ηθοποιός, μια συγγραφέας και ένας σκηνοθέτης συναντιούνται σε ένα άδειο θέατρο για να συζητήσουν το έργο που πρόκειται να ανεβάσουν και φιλοδοξούν ότι θα απογειώσει τις καριέρες τους. Ο Τζέι, ο βραβευμένος με Οσκαρ αμερικανός ηθοποιός επιθυμεί διακαώς να συνδεθεί με τις ιρλανδικές ρίζες του. Ο Λη, ο άγγλος ανερχόμενος σκηνοθέτης είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να ξεχωρίσει. Και η Ρουθ η μαχητική βορειο-ιρλανδή συγγραφέας πασχίζει να κάνει την φωνή της να ακουστεί. Ολα δείχνουν να πηγαίνουν καλά, μέχρι την στιγμή που αρχίζουν να συζητούν τις προκλήσεις του έργου. Κουβέντα στην κουβέντα, οι αληθινοί τους χαρακτήρες αρχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια, καθώς περνούν τις «κόκκινες γραμμές» τους, η πολιτική ορθότητα πάει περίπατο και η παθιασμένη συζήτηση μετατρέπεται σε βίαιη έκρηξη…
Το Ulster American πραγματεύεται τις εκφοβιστικές μεθόδους της εξουσίας, την σύγχυση της πολιτισμικής ταυτότητας, την ανεξέλεγκτη δύναμη των social media, την cancel culture, το κίνημα #metoo και την φίμωση της γυναικείας φωνής – παραμένει όμως ένα έργο εξωφρενικά αστείο και αιχμηρό. Μια σάτιρα για θέματα του σήμερα, θέματα που λίγοι θα τολμούσαν να αγγίξουν, για σκέψεις που πολλοί κάνουν αλλά πολύ λίγοι τολμούν να εκφράσουν. Έίναι ένα τολμηρό έργο για την υποκρισία αυτών που απολαμβάνουν τα προνόμια μιας πατριαρχικής κοινωνίας, ενώ ταυτόχρονα διατυμπανίζουν το πόσο φεμινιστές, πόσο προοδευτικοί και πόσο «woke» είναι.
