Πριν από περίπου 12.000 χρόνια, η νεολιθική επανάσταση άλλαξε ριζικά την οικονομία, τη διατροφή και τη δομή των πρώτων ανθρώπινων κοινωνιών στην Εύφορη Ημισέληνο της Εγγύς Ανατολής.
Με την έναρξη της καλλιέργειας δημητριακών, όπως το σιτάρι και το κριθάρι, και την εξημέρωση των ζώων, οι πρώτες πόλεις εμφανίστηκαν σε ένα νέο κοινωνικό πλαίσιο που χαρακτηρίζεται από μια παραγωγική οικονομία.
Τώρα, μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Trends in Plant Science και με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, το κέντρο Agrotecnio και το Πανεπιστήμιο της Lleida, αναλύει την εξέλιξη του σίτου από τότε που ξεκίνησε η καλλιέργειά του από τους κατοίκους της αρχαίας Μεσοποταμίας — κοιτίδα της γεωργίας στον κόσμο — μεταξύ του Τίγρη και του Ευφράτη.
Η καλλιέργεια του σιταριού που έγινε βασική τροφή, αντιπροσώπευε ένα σημείο καμπής στην πρόοδο του ανθρώπινου πολιτισμού. Σήμερα είναι η πιο σημαντική καλλιέργεια στον κόσμο όσον αφορά την επισιτιστική ασφάλεια, αλλά τα δεδομένα της ΕΕ προειδοποιούν ότι ο αντίκτυπος της κλιματικής αλλαγής θα μπορούσε να αυξήσει σημαντικά την τιμή του και να τροποποιήσει τη διαδικασία παραγωγής του σε ορισμένες περιοχές του κόσμου.
Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας επεξεργασίας του σιταριού, ο φαινότυπος του φυτού έχει υποστεί τόσο γρήγορες (μέσα σε μερικές εκατοντάδες χρόνια) όσο και αργές (χιλιάδες χρόνια) αλλαγές, όπως η αύξηση του μεγέθους του σπόρου.
Είναι σημαντικό να διεξάγουμε μελέτες που δείχνουν ποιες ποικιλίες σιταριού προσαρμόζονται καλύτερα σε διαφορετικές περιβαλλοντικές συνθήκες καλλιέργειας, ειδικά σε ένα πλαίσιο κλιματικής αλλαγής.
