Νοσταλγώντας την αρχική εκδοχή της Λιλιπούπολης με την συμμετοχή αυτών που ήταν τότε οι εκφραστές και οι ερμηνευτές της, η Σαβίνα Γιαννάτου μας βάζει στο κλίμα μιας παράστασης που ανυπομονούμε να παρακολουθήσουμε.
Οι αγαπημένες αυτές μελωδίες του Νίκου Κυπουργού, του Δημήτρη Μαραγκόπουλου, της Λένας Πλάτωνος και του Νίκου Χριστουδούλου και οι ευρηματικοί στίχοι της Μαριανίνας Κριεζή, που έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές παιδιών, θα αντηχήσουν στη Θεσσαλονίκη στα πλαίσια των εκδηλώσεων Χριστούγεννα στο Μέγαρο, στις 22 και 23 Δεκέμβρη!
Μια παραμυθένια παράσταση γεμάτη όνειρα και αναμνήσεις, υπό τη μουσική διεύθυνση του Νίκου Χριστοδούλου, που θα ζωντανέψει μέσα από τις ερμηνείες της Σαβίνας Γιαννάτου, του Δώρου Δημοσθένους, της Λένιας Ζαφειροπούλου και του Τάση Χριστογιαννόπουλου.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι από τη Λιλιπούπολη;
Από τα τραγούδια που τραγούδησα είναι το Ηλιακό Λεωφορείο, αλλά μου αρέσουν πολύ και η Ρόζα Ροζαλία, η Όφη Σόφη που δεν υπάρχει στον δίσκο της Λιλιπούπολης, το Χρυσαλιφούρφουρο, το Άου Βάου Κουκουβάου που έχει πει μοναδικά ο Σπύρος Σακκάς…
Πώς νιώθει κανείς όταν συμμετέχει σε ένα τέτοιο έργο όπως η Λιλιπούπολη;
Τότε ήμουν ευτυχής που τραγουδούσα τραγούδια που μου άρεσαν πολύ, που συνεργαζόμουν με καλλιτέχνες που εκτιμούσα και θαύμαζα, που ήμουν σε ένα περιβάλλον που μπορούσα να αναπτυχθώ μουσικά και να εφαρμόσω στην πράξη ό,τι καινούργιο μάθαινα και ό,τι μου άρεσε περισσότερο. Δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερη αρχή επαγγελματική για μένα.
Έχετε αγαπημένο ήρωα ή ηρωίδα στο έργο;
Τον Παπαγάλο.
Ποια στοιχεία θεωρείτε πως κάνουν τέτοια έργα αθάνατα;
Δεν ξέρω. Ξέρω ότι οι μουσικοί, η στιχουργός, οι σεναριογράφοι, οι ηθοποιοί, ήταν ταλαντούχοι άνθρωποι που συμφωνούσαν στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα που ενδιαφερόντουσαν για το “παιδί”, ως έναν μελλοντικό πολίτη που θα έπρεπε να αντιμετωπίσει μία κοινωνία πολύπλοκη και όχι μονοδιάστατη. Αυτό πιστεύω είναι ένα από τα στοιχεία. Δεν μπορώ να κάνω περισσότερη ανάλυση…
Ποια μηνύματα του έργου πιστεύετε πως είναι τα πιο σημαντικά, ειδικά στις παιδικές ψυχές;
Η έλλειψη φανατισμού, το χιούμορ ως ένας τρόπος να ασκείς κριτική, η υποκειμενικότητα στον τρόπο που αντιλαμβάνεται κανείς τον κόσμο, η αντιστροφή των μέχρι τότε στερεοτύπων, όσον αφορούσε τις σχέσεις εξουσίας είτε πολιτικά, είτε στην οικογένεια, ή στον γάμο [Χιονάτη / Πρίγκιπας , Δήμαρχος/Ψηφοφόροι, Μητέρα (Πιπινέζα) / Παιδί (Παπαγάλος)].
