Η τοξοβόλος Σιτάλ Ντέβι παίρνει το τόξο της, φορτώνει ένα βέλος και στοχεύει προσεκτικά το στόχο της, περίπου 50 μέτρα μακριά, με ένα βλέμμα τεράστιας συγκέντρωσης στο πρόσωπό της.
Το ίδιο και η αντίπαλός της, η οποία προπονείται σε μια ακαδημία εκπαίδευσης στην Ινδία. Η διαφορά είναι ότι η Ντέβι κάθεται σε μια καρέκλα. Σηκώνει το τόξο με το δεξί της πόδι, τραβάει πίσω τη χορδή χρησιμοποιώντας τον δεξί της ώμο και απελευθερώνει το βέλος χρησιμοποιώντας τη δύναμη του σαγονιού της.
Η 17χρονη από την περιοχή Τζάμου της Ινδίας γεννήθηκε με φωκομέλεια, μια σπάνια εγγενή διαταραχή, γεγονός που την καθιστά μία από τις λίγες γυναίκες τοξοβόλους που αγωνίζονται χωρίς χέρια. Η χρυσή νικήτρια των Ασιατικών Παραολυμπιακών Αγώνων ετοιμάζεται τώρα για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες, οι οποίοι ξεκινούν στις 28 Αυγούστου στο Παρίσι.
«Κάθε φορά που βλέπω τα μετάλλια που έχω κερδίσει [μέχρι τώρα], μου δίνουν έμπνευση για να κερδίσω περισσότερα. Μόλις τώρα ξεκίνησα», δήλωσε η Ντέβι. Περίπου 4.400 αθλητές από όλο τον κόσμο θα λάβουν μέρος σε 22 αθλήματα στους Παραολυμπιακούς Αγώνες φέτος στο Παρίσι.
Η τοξοβολία αποτελεί μέρος των Αγώνων από την πρώτη διοργάνωση το 1960. Ενώ χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία, οι ΗΠΑ και η Νότια Κορέα έχουν κυριαρχήσει στις διακρίσεις, η Ινδία έχει κατακτήσει ένα μοναδικό χάλκινο μετάλλιο σε 17 διοργανώσεις. Οι τοξοβόλοι των Παραολυμπιακών Αγώνων ομαδοποιούνται σε κατηγορίες ανάλογα με τη σοβαρότητα της αναπηρίας τους.
Οι αποστάσεις που πρέπει να πυροβολήσουν διαφέρουν επίσης με βάση το σύστημα ταξινόμησης, το οποίο στη συνέχεια καθορίζει αν ένας τοξοβόλος μπορεί να χρησιμοποιήσει βοηθητικές συσκευές, όπως αναπηρικά αμαξίδια και βοηθήματα απελευθέρωσης. Η Ντέβι κατέχει σήμερα την πρώτη θέση στον κόσμο στην κατηγορία compound open γυναικών.
Το 2023, κέρδισε ένα ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Παρα-τοξοβολίας, το οποίο τη βοήθησε να προκριθεί στους Αγώνες του Παρισιού. Στο Παρίσι, θα αντιμετωπίσει σκληρό ανταγωνισμό από αντιπάλους, όπως η τρίτη στον κόσμο Τζέιν Κάρλα Γκόγκελ και η κάτοχος του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Οζνούρ Κιούρ.
Όσοι όμως την γνωρίζουν λένε ότι ήταν γραφτό να κερδίσει. «Η Σιτάλ Ντέβι δεν επέλεξε την τοξοβολία, η τοξοβολία επέλεξε την Σιτάλ», λέει ο Αμπχιλάσα Τσαουντάρι, ένας από τους δύο προπονητές της Ντέβι.
Η ιστορία της Σιτάλ Ντέβι που την έφερε στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Παρισίου
Γεννημένη σε ένα μικρό χωριό σε μια αγροτική οικογένεια, η Ντέβι δεν είχε δει τόξο και βέλος μέχρι τα 15 της χρόνια.
Το σημείο καμπής ήρθε το 2022, όταν επισκέφθηκε ένα αθλητικό συγκρότημα στην Κάτρα, περίπου 200 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι της, μετά από σύσταση ενός γνωστού της. Εκεί, συνάντησε τον Τσαουντάρι και τον άλλο προπονητή της, τον Κουλντίπ Βεντουάν, ο οποίος την εισήγαγε στον κόσμο της τοξοβολίας. Σύντομα μετακόμισε σε ένα καμπ προπόνησης στην πόλη Κάτρα.
Οι προπονητές δήλωσαν ότι γοητεύτηκαν από το πείσμα της Ντέβι. Η πρόκληση ήταν μεγάλη, αλλά το όραμά τους – να αξιοποιήσουν στο έπακρο τη δύναμη των ποδιών και του άνω μέρους του σώματος της Ντέβι – τελικά επικράτησε.
Η Ντέβι είπε ότι η δύναμη προήλθε από τα χρόνια που χρησιμοποιούσε τα πόδια της για τις περισσότερες δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης της γραφής και της αναρρίχησης σε δέντρα με τους φίλους της. Ωστόσο, η απόφασή της να δοκιμάσει μια καριέρα στην τοξοβολία δεν ήρθε χωρίς αμφιβολίες από πλευράς της. «Ένιωθα ότι αυτό ήταν αδύνατο», είπε. «Τα πόδια μου πονούσαν πολύ, αλλά με κάποιο τρόπο τα κατάφερα».
Στις δύσκολες στιγμές της, η Ντέβι αντλούσε έμπνευση από τον Αμερικανό τοξοβόλο Μάτο Στούτζμαν, ο οποίος αγωνίζεται με τα πόδια του χρησιμοποιώντας μια προσαρμοσμένη συσκευή.
Η οικογένεια της Ντέβι δεν μπορούσε να αγοράσει ένα παρόμοιο μηχάνημα, οπότε ο προπονητής της ανέλαβε να δημιουργήσει ένα τόξο για εκείνη. Χρησιμοποίησε υλικά που προμηθεύτηκε από την περιοχή και το προσάρμοσε σύμφωνα με τις ανάγκες της σε ένα τοπικό κατάστημα. Ο εξοπλισμός περιλαμβάνει έναν ιμάντα για το πάνω μέρος του σώματος κατασκευασμένο από υλικά που χρησιμοποιούνται σε ζώνες τσαντών και ένα μικρό όργανο το οποίο η Ντέβι κρατά στο στόμα της για να βοηθήσει στην απελευθέρωση του βέλους.
Η τεχνική που ανέπτυξε η Ινδή τοξοβόλος
Η πραγματική πρόκληση, ωστόσο, ήταν να βρει πώς να χρησιμοποιεί τα υπόλοιπα μέρη του σώματός της πέρα από τα πόδια της ώστε να διαμορφώσει μια ολοκληρωμένη, τεχνική.
«Έπρεπε να διαχειριστούμε πώς να εξισορροπήσουμε τη δύναμη στα πόδια της, να την τροποποιήσουμε και να τη χρησιμοποιήσουμε τεχνικά», εξήγησε ο Τσαουντάρι. «Η Ντέβι έχει δυνατά πόδια, αλλά έπρεπε να βρούμε πώς θα χρησιμοποιούσε την πλάτη της για να εκτοξεύει το βέλος».
Η τριάδα δεσμεύτηκε στη συνέχεια σε μια συγκροτημένη προπονητική ρουτίνα, η οποία ξεκίνησε με την Ντέβι να χρησιμοποιεί ένα λάστιχο αντί για τόξο και να στοχεύει σε στόχους που τοποθετούνται σε απόσταση μόλις 5 μέτρων.
Καθώς αυξανόταν η αυτοπεποίθησή της, αυξανόταν και το επίπεδο δυσκολίας, και μέσα σε μόλις τέσσερις μήνες από την έναρξη των προπονήσεών της, άρχισε να χρησιμοποιεί ένα κανονικό τόξο και να πετυχαίνει στόχους σε απόσταση 50 μέτρων, το αγωνιστικό πρότυπο για την κατηγορία compound open.
Μέσα σε μόλις δύο χρόνια, η Ντέβι από το να μαθαίνει να ρίχνει απλά ένα βέλος σε μικρές αποστάσεις έφτασε να πετυχαίνει έξι 10άρια στη σειρά στον τελικό του ατομικού αγωνίσματος σύνθετου τόξου γυναικών στους Ασιατικούς Παραολυμπιακούς Αγώνες το 2023 προκειμένου να κερδίσει το χρυσό μετάλλιο.
Στο συγκεκριμένο αγώνισμα, το 10 είναι ο μέγιστος αριθμός πόντων που μπορεί να κερδίσει ένας παίκτης για μία μόνο βολή πετυχαίνοντας το στόχο του. «Ακόμα και όταν ρίχνω ένα εννιάρι, σκέφτομαι μόνο πώς μπορώ να το μετατρέψω σε 10 στην επόμενη βολή», δήλωσε η αθλήτρια.
Οι θυσίες που κλήθηκε να κάνει η αθλήτρια
Τα αποτελέσματα που φέρνει δεν είναι προϊόν μόνο σκληρής δουλειάς, υπήρξαν επίσης θυσίες που έπρεπε να κάνει στην πορεία. Η Ντέβι είπε ότι δεν έχει πάει ούτε μία φορά στο σπίτι της από τότε που μετακόμισε στην Κάτρα πριν από δύο χρόνια για να προπονηθεί.
Τώρα σκοπεύει να επιστρέψει μόνο μετά το τέλος των Παραολυμπιακών Αγώνων, «ελπίζω με ένα μετάλλιο».
Όπως και να έχει, είναι αποφασισμένη να δώσει τον καλύτερό της εαυτό. «Πιστεύω ότι κανείς δεν έχει περιορισμούς, το θέμα είναι να θέλεις κάτι αρκετά και να δουλεύεις όσο πιο σκληρά μπορείς», δήλωσε.
«Αν μπορώ να το κάνω εγώ, μπορεί να το κάνει και οποιοσδήποτε άλλος».
