Καλεσμένη στην εκπομπή «Στιγμές», του Μάνου Νιφλή βρέθηκε το βράδυ της Δευτέρας, η Μάρω Κοντού.
Η γνωστή ηθοποιός αναφέρθηκε και στη γνωριμία της με τον Δημήτρη Χορν.
Συγκεκριμένα ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Έρχεται ένας συνάδελφός σας, Άλκης Στέας και λέει: “Δεσποινίς Κοντού ο κύριος Χορν θέλει να σας δει. Έχει ένα έργο λέει για τον χειμώνα – καλοκαίρι είμαστε εμείς – και θέλει να σας δει”. “Ε, καλά”, λέω εγώ, “δεν είμαι έτοιμη τώρα. Τι μου λέτε;”. Ξανάρχεται σε δύο μέρες. “Ο κύριος Χορν επιμένει να κατεβείτε να σας δει μια Δευτέρα που δεν παίζετε”. Τέλος πάντων, επέμενε, επέμενε κι έρχεται με το εισιτήριο αλέ – ρετούρ. “Να κατεβείτε να σας δει ο Χορν”. Με πιέζει, με πιέζει ο Στέας, μου δίνει και το εισιτήριο, λέω ας κατέβω. Πάω σε μια διεύθυνση που είχα, χτυπάω το κουδούνι, βγαίνει ένας νεαρός με ένα φανελάκι μαύρο μακό κι ένα ριγέ παντελόνι που το λέγαμε τότε ντρίλι το ύφασμα. Και λέω: “Γειά σας, είμαι η δεσποινίς Κοντού που ο κύριος Χορν μου έχει πει να περάσω”. “Εγώ είμαι”, μου λέει. Εγώ τον είχα δει μόνο από την πλατεία στην σκηνή. Έναν Θεό και βλέπω ένα παλικαράκι αδύνατο. “Έλα μέσα”, μου λέει, “θα σου διαβάσω το έργο”. Και λέω: “Μα ξέρετε, εγώ τώρα άρχισα να παίζω”. “Θα σου διαβάσω το έργο”, μου λέει “και μετά τα λέμε”. Μου διαβάζει μονοκόματο το Ρομανσέρο του Ζακ Ντεβάλ. Στο τέλος του έργου είχα λίγο συγκινηθεί. Διάβαζε και υπέροχα βέβαια. Μου λέει: “Τι λες; Αυτό είναι το έργο”. “Δεν μπορώ” λέω “είναι μεγάλος ο ρόλος, δύσκολος”. Είπε μια πρόστυχη κουβέντα: “Έλα μιμί στον τόπο σου”. Τα ‘λεγε αυτά τρισχαριτωμένα. ¨Όλοι οι ηθοποιοί από την πρώτη ημέρα θέλουν να παίξουν Εκάβη, Οιδίποδα, Ισμήνη, Αντιγόνη, πρώτη φορά ακούω ηθοποιό να λέει δεν μπορώ”. “Δεν μπορώ κύριε Χορν” του λέω, “δεν το κάνω ψέματα. Δεν είμαι έτοιμη”. “Που θα παίξετε με τον Ντίνο μετά τη Θεσσαλονίκη”, μου λέει. “Στην Πάτρα και μετά τελειώνουμε”. “Θα ρθω στην Πάτρα να σε δω”. Κι έφυγα ανακουφισμένη. Σιγά που θα ρθει στην Πάτρα να με δει… Κακιά Σκάλα τότε… Και είναι μια κυρία εκεί και ακούω: Στο ίδιο έργο έπαιζε ο Πάντζας και η Κατερίνα Γιουλάκη, μόλις είχανε βγει από τη σχολή. Και βγαίνει ο Πάντζας και λέει: “Παιδιά, παιδιά, στην πρώτη σειρά είναι ο Χορν με τον Κανάκη και τον Βόκοβιτς”. Και του λέω εγώ: “Ναι και η Μέριλιν Μονρό”. “Ναι μωρή”, μου λέει ο Πάντζας. Αρχίζω εγώ και τρέμω. Και λέω στη Γιουλάκη που βαφόταν δίπλα μου: “Κατερίνα τρέξε και δες απ’ την κουρτίνα”. Αρχίζει να τρέμει και η Κατερίνα. Έρχεται και μου λέει: “Είναι κάτω στην πρώτη σειρά”. Τέλος πάντων, βγήκα στη σκηνή και χτυπούσα όλα τα έπιπλα επί σκηνής. Δεν έλεγχα πόδια, χέρια από το τρακ. Αλλά σε μια σκηνή που είχε το έργο που χαρίζει ένα παλτό βιζόν ο άντρας μου, δηλαδή ο Ηλιόπουλος, στην επέτειο γάμου. Κι όπως φοράω το παλτό και κρύβομαι, πρέπει να του πω “σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ” και να κάνω κάποιες στροφές. Κι επειδή κρύφτηκα το έκανα καλούτσικο αυτό. Γίνεται διάλειμμα πρώτου μέρους κι ακούω μια φωνή: “Ντινάκο, Ντινάκο που είσαι;”. Ο Χόρν. Και λέει: “Ντίνο μου, είναι μεγάλο ταξίδι. Δεν θα μείνω να δω όλο το έργο. Ήρθα γιατί με ενδιαφέρει η Μάρω για τον χειμώνα”. Λέει (σ.σ. ο Ηλιόπουλος): “Εντάξει Τάκη μου, ό,τι νομίζεις”. “Λοιπόν”, μου λέει, “την Τρίτη πρόβα”».
Πρόσθεσε ακόμη: «Είπε φεύγοντας – θα το πω όπως το είπε – “Σκατά ήσουν χρυσό μου, αλλά η σκηνή με τη γούνα… κατάλαβα ότι θα τον βγάλεις τον ρόλο”. Γυρίζουμε Αθήνα και την άλλη μέρα στο ¨Έθνος” έχουν ένα κεφαλάκι δικό μου με την μαντήλα από αρχαία τραγωδία: “Η νέα πρωταγωνίστρια του Δημήτρη Χορν για το Ρομανσέρο”. Παναγία μου! Να τρέμω στο σπίτι. Να λέω “δεν θέλω, δεν θέλω”. Τέλος πάντων, αρχίζουμε τις πρόβες».
Δείτε το βίντεο:
