Ευγενία Σαμαρά για τη σχέση της με τα Μέσα: «Δεν μπορώ να πω ότι με κυνηγάνε…»
Συνέντευξη στο ΒΗΜΑgazino με αφορμή τη νέα σειρά του Mega «Έχω Παιδιά» στην οποία πρωταγωνιστεί, παραχώρησε η Ευγενία Σαμαρά, η οποία απάντησε, μεταξύ άλλων, και για το κίνημα metoo, την κρίση ηλικίας που πέρασε αλλά και στο πώς διαχειρίζεται τα δημοσιεύματα για την προσωπική της ζωή.
Κρίση ηλικίας περάσατε ποτέ;
Ναι, αυτά τα τελευταία χρόνια. Όταν πέρασα το κατώφλι των 35 κάτι “χτύπησε” μέσα μου. Είναι μια κρίση εν μέρει “φορετή”, εννοώ σε σχέση με τα κοινωνικά πρότυπα που επιβάλλονται. Ήρθε για παράδειγμα αυτή η αναρώτηση μέσα μου, εάν θέλω να αποκτήσω παιδί και δημιουργήθηκε ένας αχταρμάς.
Το πρόβλημα νομίζω ξεκινάει από μία εικόνα που είχα δημιουργήσει η ίδια όταν ήμουν μικρότερη για το πώς θα έπρεπε να είμαι στα 35 μου. Για παράδειγμα, ότι θα έπρεπε να έχω κατασταλάξει σε δυο – τρία πράγματα, ότι θα έπρεπε να έχω οικογένεια κ.τ.λ. Σήμερα είμαι 37 και δεν έχω κατασταλάξει σε τίποτα. Και δεν θέλω να κατασταλάξω κιόλας.
Το ελληνικό θέατρο έχει αλλάξει μετά το metoo;
Δεν νομίζω ότι είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να σας απαντήσω, με την έννοια ότι είμαι κάποια χρόνια ήδη στη δουλειά. Εγώ έχω αυτή τη στιγμή μία άλλη δύναμη σε σχέση με ένα κορίτσι 20 ετών που τώρα μπαίνει στο θέατρο, οπότε κάποιος θα μετρήσει τη συμπεριφορά του απέναντί μου.
Άρα, για το αν έχουν αλλάξει ή όχι τα πράγματα στο θέατρο, θα πρέπει να σας μιλήσει κάποιος που τώρα ξεκινάει. Ελπίζω πάντως ότι κάποιοι άνθρωποι, είτε από φόβο είτε μακάρι επειδή συνειδητοποίησαν ότι αυτό που έκαναν μέχρι τώρα δεν ήταν σωστό, να έχουν βάλει μυαλό. Φυσικά δεν μιλάω για ακραία φαινόμενα, αυτά πρέπει αμέσως να οδηγούνται στη δικαιοσύνη χωρίς περαιτέρω συζήτηση.
Πάντως, ότι συνέβη κάπως μάς ξύπνησε όλους. Έχουμε τις κεραίες μας ανοιχτές να βλέπουμε γύρω μας τέτοιες συμπεριφορές και να παρεμβαίνουμε. Μου έχει τύχει, για παράδειγμα, συνεργάτης να μιλήσει απότομα σε άλλον συνεργάτη που φαινομενικά είχε λιγότερη εξουσία και να παρέμβω. Φυσικά δεν ήταν κάτι ακραίο, αλλά ένιωσα την ανάγκη να πω κάτι.
Την ενασχόληση των μέσων με την προσωπική σας ζωή πώς την αντιμετωπίζετε;
Η μικρή μου εμπειρία μού έχει δείξει ότι όσο λιγότερη σημασία δίνω σε κάτι τέτοιο, τόσο πιο γρήγορα τελειώνει αυτή η υπόθεση. Είναι λίγο περίεργο όλο αυτό. Από τη μία δεν καταλαβαίνω σε τι μπορεί να βοηθήσει εσένα που με βλέπεις στην τηλεόραση να ξέρεις με ποιον έχω σχέση και την ίδια στιγμή αντιλαμβάνομαι την ανάγκη του ανθρώπου να ξέρει κάτι πιο προσωπικό για κάποιον που βλέπει στον δέκτη του.
Στην περίπτωσή μου θα γράψουν κάτι και θα τελειώσει η φάση μετά. Δεν μπορώ να πω ότι με κυνηγάνε…
Τον έρωτα τον απομυθοποιείτε μεγαλώνοντας;
Θα έλεγα ότι παίρνω μαθήματα ζωής από τους ανθρώπους που έρχονται στη ζωή μου. Μαθαίνω από αυτούς πράγματα, βλέπω άλλες πτυχές του εαυτού μου, εξελίσσομαι. Αυτό που έχω καταλάβει σίγουρα είναι ότι τίποτα δεν διαρκεί για πάντα, όχι με την έννοια ότι ένα ζευγάρι δεν μπορεί να μείνει αιώνια μαζί, αλλά με την έννοια ότι αυτό που αισθάνομαι σήμερα δεν θα είναι το ίδιο με αύριο.
Ούτε η μεγάλη θλίψη, ούτε η μεγάλη χαρά, ούτε ο μεγάλος ενθουσιασμός. Κάθε συναίσθημα μετουσιώνεται σε κάτι άλλο και αυτό έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από το να είσαι στα “κόκκινα” ερωτευμένη στα 18 σου.
Έχω περάσει πάντως φάσεις στη ζωή μου που είχα μεγαλοποιήσει καταστάσεις αλλά είμαι αρκετά λογική ώστε να μη μένω πολύ σε αυτό. Πλέον επιδιώκω να περνάω στην στην πραγματική σύνδεση του συναισθήματος (…)
Πλέον αναζητώ πρώτα τη δική μου αγάπη προς τον εαυτό μου και αυτή η αγάπη και αποδοχή μού φέρνει τους ανθρώπους που θέλω στη ζωή μου σε όλες μου τις σχέσεις, όχι μόνο τις ερωτικές. Πλέον αισθάνομαι ότι έλκω και ελκύομαι από ανθρώπους που είμαστε συνοδοιπόροι που οδηγούμαστε κάπου κοινά.
