Tα 800 δισεκατομμύρια ευρώ πλησιάζουν oι δαπάνες της Ευρώπης για την ενεργειακή κρίση, σύμφωνα με το Reuters. Aναλυτές ανά την υφήλιο καλούν τις χώρες να είναι πιο στοχευμένες στις δαπάνες τους για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν δεσμεύσει ή διαθέσει 681 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ η Βρετανία διέθεσε 103 δισ. και η Νορβηγία 8,1 δισ. ευρώ από τον Σεπτέμβριο του 2021, σύμφωνα με την ανάλυση της δεξαμενής σκέψης Bruegel.
Το σύνολο των 792 δισεκατομμυρίων ευρώ είναι περίπου 100 εκατ. πάνω από τα 700 εκατ. ευρώ του Νοεμβρίου, καθώς οι χώρες συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν, κατά τη διάρκεια του χειμώνα, τις συνέπειες από τη διακοπή των παραδόσεων φυσικού αερίου στην Ευρώπη από τη Ρωσία.
Στην κορυφή η Γερμανία
Η Γερμανία βρέθηκε στην κορυφή του πίνακα δαπανών, διαθέτοντας σχεδόν 270 δισεκατομμύρια ευρώ – μακράν από την δεύτερη ευρωπαϊκή χώρα. Η Βρετανία, η Ιταλία και η Γαλλία ήταν οι επόμενες στην λίστα, αν και η καθεμία ξόδεψε λιγότερα από 150 δισεκατομμύρια ευρώ.
Σε κατά κεφαλήν βάση, στο Λουξεμβούργο, στη Δανία και στη Γερμανία αντιστιχούν κατά σειρά οι μεγαλύτερες δαπάνες.
Ο ανταγωνισμός από ΗΠΑ και Κίνα
Η ενημέρωση για το ενεργειακό κόστος έρχεται καθώς οι χώρες συζητούν τις προτάσεις της ΕΕ για περαιτέρω χαλάρωση των κανόνων για τις κρατικές ενισχύσεις για έργα πράσινης τεχνολογίας, καθώς η Ευρώπη επιδιώκει να ανταγωνιστεί τις επιδοτήσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα.
Αυτά τα σχέδια έχουν εγείρει ανησυχίες σε ορισμένες πρωτεύουσες της ΕΕ ότι η ενθάρρυνση περισσότερων κρατικών ενισχύσεων θα αναστατώσει την εσωτερική αγορά του μπλοκ. Η Γερμανία έχει αντιμετωπίσει επικρίσεις για το τεράστιο πακέτο ενεργειακής της βοήθειας, το οποίο ξεπερνά κατά πολύ αυτό που μπορούν να αντέξουν οικονομικά άλλα κράτη της ΕΕ.
Μη στοχευμένα μέτρα
Σύμφωνα με το Bruegel, οι κυβερνήσεις είχαν επικεντρώσει το μεγαλύτερο μέρος της υποστήριξης σε μη στοχευμένα μέτρα για τον περιορισμό της λιανικής τιμής που πληρώνουν οι καταναλωτές για την ενέργεια, όπως περικοπές ΦΠΑ στη βενζίνη ή ανώτατα όρια τιμών λιανικής ενέργειας.
Αυτή η στόχευση πρέπει να αλλάξει, καθώς τα κράτη εξαντλούν τον δημοσιονομικό τους χώρο για να διατηρήσουν τόσο ευρεία χρηματοδότηση.
«Αντί μέτρα μείωσης των τιμών που είναι de facto επιδοτήσεις ορυκτών καυσίμων, οι κυβερνήσεις θα πρέπει τώρα να προωθήσουν περισσότερες εισοδηματικές πολιτικές στήριξης που στοχεύουν στα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα και σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας», δήλωσε ο ερευνητής-αναλυτής, Giovanni Sgaravatti.
