Οι Χριστουγεννιάτικες ταινίες συνήθως είναι αισθηματικές όπως το Love Actually ή έχουν πιο οικογενειακή, παιχνιδιάρικη χροιά, όπως το Home Alone. Υπάρχουν, όμως, και λίγο διαφορετικές ταινίες, που προκαλούν ρίγη συγκίνησης …
Βασισμένη στην καλά τεκμηριωμένη αληθινή ιστορία της Χριστουγεννιάτικης Εκεχειρίας του 1914 κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, το “Joyeux Noël” είναι μια ταινία που δεν έχει προβληθεί αρκετά – παρά την υποψηφιότητά της για Όσκαρ – που μιλά για τη σημασία της ειρήνης και της συμφιλίωσης. Με τις ρίζες του στη σκληρή πραγματικότητα του πολέμου, το “Joyeux Noël” έχει ένα ζεστό και συμπονετικό μήνυμα που στέκεται ενάντια στη βία.
Η ταινία μας συστήνει χαρακτήρες από όλες τις πλευρές της σύγκρουσης, συμπεριλαμβανομένου του Γερμανού υπολοχαγού Horstmayer (Daniel Brühl), του υπολοχαγού Gordon (Alex Ferns) των Royal Scots Fusiliers και του Γάλλου υπολοχαγού Audebert (Guillaume Canet). Εν μέσω των συγκρούσεων, μια προσωρινή εκεχειρία επιτρέπει στους στρατιώτες να συγκεντρωθούν για να μοιραστούν τις χριστουγεννιάτικες ευχές και τις παραδόσεις της χώρας τους και να παίξουν έναν αγώνα ποδοσφαίρου την παραμονή των Χριστουγέννων.
Πολλοί παράγοντες συμβάλλουν στο να γίνει το «Joyeux Noël» μια συγκινητική ταινία. Μας κάνει εντύπωση ότι αυτοί οι στρατιώτες που ωθούνται σε καταστάσεις στις οποίες δε θα ήθελαν ποτέ να βρεθούν, είναι πολύ νέοι και η προσωρινή ανάπαυλα του αγώνα ποδοσφαίρου τους προσφέρει μια σπάνια στιγμή χαράς. Ωστόσο, το χτύπημα στο στομάχι, έρχεται όταν οι στρατιώτες πρέπει να επιστρέψουν στα χαρακώματα τους και να συνεχίσουν τις μάχες. Η χριστουγεννιάτικη συντροφικότητα που απολάμβαναν μαζί είναι φευγαλέα και η σύντομη στιγμή της κοινής ανθρωπιάς εξασθενεί για άλλη μια φορά και μετατρέπεται σε βία. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, αυτή η ταινία υπογραμμίζει τη ματαιότητα και το ανούσιο του πολέμου και πώς η ειρήνη και η καλή θέληση μπορούν -και πρέπει- να θριαμβεύουν ακόμα και στα πιο απίθανα μέρη!
