Από τις πιο επικίνδυνες παθογένειες που πλήττουν την αντιπολίτευση είναι η υπερβολή, η απώλεια του μέτρου. Τα χρόνια 2019-‘23 ο τότε κραταιός ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είχε κατηγορήσει την κυβέρνηση για καμμιά 20αριά «πραξικοπήματα» και άλλες τόσες «εκτροπές». Αν ο κόσμος την είχε πάρει σοβαρά, τότε όλη την ημέρα δεν θα κάναμε άλλη δουλειά παρά να μετράμε τανκς στους δρόμους. Τελικά δεν την πήρε σοβαρά και την αντάμειψε με ένα 17% και κάτι στις εκλογές.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται με τα Τέμπη. Για ένα μείζον θέμα, στο οποίο η κυβέρνηση έχει τεράστιες ευθύνες, η υπόθεση πάει να γίνει γραφική. Διά της υπερβολής.
Πάρτε το χθεσινό παράδειγμα. Ο Τριαντόπουλος ζήτησε να κριθεί από τους φυσικούς δικαστές. Γιατί η πράξη του ξεσήκωσε τόσο μένος από την αντιπολίτευση; Άγνωστο.
Η ίδια αντιπολίτευση καταγγέλλει και σωστά ότι το περίφημο άρθρο 86 του Συντάγματος και ο άθλιος νόμος περί ευθύνης υπουργών προστατεύουν τους πολιτικούς και συνήθως κλείνουν το δρόμο για τη διερεύνηση των υποθέσεων από τους… φυσικούς δικαστές. Που είναι το «πραξικόπημα», όταν ο ίδιος επιλέγει τον φυσικό του δικαστή;
«Μπάζωσαν» λέει την Προανακριτική. Μα η Προανακριτική είναι βέβαιο ότι θα «μπάζωνε» την υπόθεση. Γιατί σ’ αυτήν η ΝΔ θα διέθετε την πλειοψηφία, άρα το πιθανότερο θα ήταν να μην στείλει τον Τριαντόπουλο στη Δικαιοσύνη. Άρα κάποιοι απλώς ήθελαν να στηθεί ένα «Δελφινάριο», να κορδώνονται μπροστά στις κάμερες και να ξημεροβραδιάζονται στα τηλεοπτικά παράθυρα. Και από ουσία, μηδέν.
Ας αφήσουν λοιπόν τις κουταμάρες για τα «πραξικοπήματα» και ας πιέσουν ώστε η Δικαιοσύνη να κάνει καλά τη δουλειά της. Και με τον Τριαντόπουλο και με όποιον άλλον εντοπίσει.
Κ.Π.
