Δύσκολες ώρες για τον επιχειρηματία Αργύρη Παπαργυρόπουλο, καθώς βγήκε σε πλειστηριασμό η πολυτελής κατοικία του στην Γλυφάδα.
«Μου πήραν το σπίτι, μου πήραν και το μαγαζί μου. Και θέλησαν να με πετάξουν στον δρόμο. Δεν πειράζει, όμως. Κανένας δεν παίρνει τα σπίτια του στην κάσα» είπε ο επιχειρηματίας μιλώντας στην «Espresso».
«Μεγάλωσα τα παιδιά μου μέσα στο σπίτι αυτό και τώρα πια που μου το πήραν, ο καθένας μας θα πάρει τον δρόμο του» σημείωσε.
«Δεν είναι η πρώτη φορά που αρπάζουν την περιουσία μου σε πλειστηριασμούς»
«Το σπίτι μου βγήκε σε πλειστηριασμό σήμερα (σ.σ.: 25/10/2023), στη 1 το μεσημέρι, μέσω ηλεκτρονικής διαδικασίας! Ξεκίνησε στις 11.30 το πρωί, με τιμή εκκίνησης 3.500.000, για να πουληθεί τελικά 7.500.000 ευρώ.
Εξευτελιστική τιμή για ένα υπέροχο σπίτι, αληθινό στολίδι, στο ωραιότερο σημείο της γης, στο ομορφότερο σημείο της Γλυφάδας. Στην οδό Τύχης, αριθμός 13. Σε μία έκταση ενός στρέμματος και εμβαδόν οικήματος 500 m2, με υπόγειο, ισόγειο και δύο επιπλέον ορόφους, με μία πισίνα και με έναν υπέροχο κήπο. Η δε αξία του ξεπερνά κατά πολύ τα 10.500.000 ευρώ.
Δεν με πειράζει, όμως, τίποτα. Δεν με ενοχλεί καν που μου άρπαξαν το σπίτι μέσα από τα χέρια μου, όπως του φτωχού το αρνί. Δεν είναι, εξάλλου, η πρώτη φορά που αρπάζουν την περιουσία μου σε πλειστηριασμούς. Πριν από πέντε χρόνια μού άρπαξε η τράπεζα το διώροφο οικοδόμημα του Κολωνακίου αξίας 5.000.000 ευρώ, με τελική τιμή πλειστηριασμού 800.000 και στη συνέχεια το μοσχοπούλησε σε αστρονομικό ποσό.
Και το χειρότερο είναι ότι από τα 800.000 ευρώ, το 65% το πήρε η τράπεζα και μόνο το 35% πήγε στο Ελληνικό Δημόσιο, αφήνοντάς με και πάλι χρεωμένο! Εδώ παίζονται μεγάλα παιχνίδια διαπλοκής. Ποιους κοροϊδεύουν τελικά, τους Έλληνες;» δηλώνει εξοργισμένος στην «Espresso».
«Δεν ήμουν ποτέ μπαταξής»
Συνεχίζοντας λέει πως: «Ελπίζω τουλάχιστον με τα χρήματα του πλειστηριασμού να μπορέσουν να πληρωθούν οι τράπεζες, οι φόροι και το Ελληνικό Δημόσιο και να μην υπάρχει καμία άλλη οφειλή στο όνομά μου. Δεν ήμουν ποτέ μπαταξής και δεν θα είμαι τώρα!
Δεν θέλω να χρωστάω τίποτα στο ελληνικό κράτος, αλλά ούτε στις τράπεζες, γιατί σε ιδιώτες δεν χρωστώ ούτε μισό ευρώ. Τα υπερβολικά χρέη που δημιουργήθηκαν είναι από τα πανωτόκια που υπερτριπλασίασαν το αληθινό χρέος δανειοδότησης. Το ελληνικό κράτος έμεινε αμέτοχο και δεν έκανε τίποτα για να με βοηθήσει να ορθοποδήσω. Όχι μόνο εμένα, αλλά και οποιονδήποτε άλλον Έλληνα πολίτη».
«Δυστυχώς, το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να προστατεύσει τους πολίτες του. Αφήνει τις τράπεζες να αρπάζουν και να λυμαίνονται το βιός του κόσμου, χωρίς να δίνει ευκαιρίες και εφόδια για να ορθοποδήσουν, όταν τα κόμματα χρωστούν εκατομμύρια στις τράπεζες. Και κανένας δεν τα πειράζει, αρπάζοντας μόνο το βιός του κοσμάκη» αναφέρει.
«Κανένα σπίτι δεν χωράει σε μία κάσα»
Ερωτηθείς για την «επόμενη ημέρα», που θα χρειαστεί να αφήσει το σπίτι του στα χέρια του νέου κατόχου μετακομίζοντας κάπου αλλού, απαντάει αβίαστα! «Δεν ξέρω πού θα πάω και πού θα μετακομίσω. Είναι ακόμα πολύ νωρίς! Παρότι θεωρούσα δεδομένο και ευχόμουν να ολοκληρωθεί αυτός ο πλειστηριασμός και να μου πάρουν το σπίτι, ώστε να μπορέσω να αποπληρώσω τις υποχρεώσεις μου, δεν έψαξα ποτέ για κάτι άλλο.
Ούτε σχεδίασα το επόμενο βήμα μου. Όπως όλοι οι Έλληνες, θα βρω κι εγώ ένα κεραμίδι να κάτσω από κάτω! Βρώσις θα χρειαστεί ένα εύλογο χρονικό διάστημα για να εξετάσει συμβολαιογράφος ποια ποσά θα πάνε στο Ελληνικό Δημόσιο, ποια σε φόρους και πόσα σε τράπεζες, ώστε αν ξεκαθαριστεί το τοπίο των οφειλών!
Και μετά από όλα αυτά και μόνο τότε, θα πρέπει να εγκαταλείψω το σπίτι μου. Έως τότε θα έχω αποφασίσει για το πού θα μετακομίσω και πού θα εγκατασταθώ. Δεν είμαι όμως από τους ανθρώπους που το βάζουν κάτω! Δεν είμαι ηττοπαθής και ούτε βάλλομαι από τις δυσκολίες της ζωής.
Αντιθέτως, πεισμώνω και γίνομαι λιοντάρι. Ακόμα και σ’ αυτήν την ηλικία. Που άφησα τα μαλλιά μου να γκριζάρουν και το πρόσωπό μου να αποκτήσει γενειάδα. Τώρα πια ζω την ηλικία μου και την ωριμότητα των χρόνων που η ζωή μού χάρισε απλόχερα.
Το μόνο που θέλω είναι να βλέπω ευτυχισμένη και υγιή την οικογένειά μου και μαζί μ’ αυτούς, θα είμαι και εγώ. Όλα τα υπόλοιπα έρχονται. Εξάλλου, κανένα σπίτι δεν χωράει σε μία κάσα!».
