Ακόμα και όταν βρισκόταν υπό τον αυστηρό έλεγχο μιας δισκογραφικής εταιρείας, ο Prince δεν νοιάστηκε ποτέ ιδιαίτερα για καλλιτεχνικά όρια.
Στην πραγματικότητα, έχτισε ολόκληρη την καριέρα του πάνω στην ακριβώς αντίθετη φιλοσοφία, κοιτάζοντας τη συμμόρφωση κατάματα μέχρι να λυγίσει κάτω από το αμείλικτο βλέμμα του. Κάποτε έγραψε έναν ολόκληρο δίσκο από την οπτική μιας θηλυκής alter ego, της Camille, με μοναδικό λόγο που δεν προχώρησε μέχρι τέλους ένα ξεκάθαρο «στοπ» από άλλους σχετικά με το τι έπρεπε και τι δεν έπρεπε να κάνει.
Πριν από το θρυλικό Sign O’ The Times, ο Prince δοκίμασε τα όρια της δημιουργικότητάς του με ήχους, ιδέες και εμφανίσεις που ξεπερνούσαν τις προσδοκίες. Οι περισσότεροι γνώριζαν και κατανοούσαν τη σημασία της απρόβλεπτης φύσης του, κυρίως μέσα από την έντονη σεξουαλικότητά του και την ικανότητά του να ωθεί την εκκεντρικότητά του με τρόπους που προκαλούσαν το mainstream κοινό.
To alter ego του
Με αυτή τη νέα alter ego, όμως, ο Prince ήθελε να δημιουργήσει κάτι τόσο μοναδικό και ξεχωριστό που δεν θα χρειαζόταν καν να συνδεθεί με το όνομά του. Αυτή η σκέψη τον οδήγησε στο να προωθήσει το νέο του υλικό ως κάτι αυτόνομο. Ο δίσκος, που θα ονομαζόταν εύστοχα Camille, δεν περιείχε απλώς τραγούδια από την οπτική της θηλυκής περσόνας του, αλλά τον έβλεπε να γράφει και να ηχογραφεί με μια εντελώς νέα αύρα, τροποποιώντας τη φωνητική του απόδοση με τρόπους που ακουγόταν εντελώς μη-Prince.
Μέρος αυτού ήταν για να αποδώσει τη φωνητική χροιά μιας θηλυκής εκδοχής του, αλλά ταυτόχρονα κατέγραφε και τη μυστικιστική καλλιτεχνική του πνευματικότητα. Όλα αυτά ήρθαν μαζί μετά την εγκατάλειψη του προγραμματισμένου του LP, Dream Factory, μέσα σε μια απεριόριστη δημιουργική έκσταση, που τον οδήγησε να δηλώσει στη Warner Brothers την επιθυμία του να σπάσει τα όρια. Σε αυτή την περίπτωση, αυτό πήρε τη μορφή της ανακοίνωσης πως ήθελε να κυκλοφορήσει έναν δίσκο χωρίς την εικόνα του στο εξώφυλλο ή το όνομά του συνδεδεμένο με το έργο – κάτι που, αν μη τι άλλο, πιθανότατα προκάλεσε σηκωμένα φρύδια και απρόθυμα μουρμουρητά στη δισκογραφική.
Camille
Το Camille μάλλον δεν προοριζόταν να γίνει μια τόσο καθοριστική καλλιτεχνική αβυσσος, αλλά το γεγονός ότι προέκυψε από έναν ελαφρώς αγανακτισμένο καλλιτέχνη σε μάχη για την καλλιτεχνική του ελευθερία πρόσθεσε στο μυστήριο που το περιβάλλει. Εκείνο που το έκανε ακόμα πιο παράξενο ήταν η ξαφνική απόφαση του Prince να το βάλει στο ράφι μόλις λίγες εβδομάδες πριν την κυκλοφορία του, χωρίς να δώσει σαφή εξήγηση.
Η πιο προφανής αιτία ήταν η αντίδραση της δισκογραφικής και οι επιπτώσεις του να κυκλοφορήσει ένας τόσο επιτυχημένος καλλιτέχνης κάτι που δεν ήταν εμφανώς συνδεδεμένο μαζί του. Ωστόσο, μετά από κάποια παρασκηνιακά μπρος-πίσω και μια νέα ιδέα για ένα τριπλό άλμπουμ με τίτλο Crystal Ball, ο Prince τελικά κυκλοφόρησε το Sign O’ The Times, ενσωματώνοντας κάποια από τα τραγούδια του Camille στη λίστα κομματιών.
Όσο για τα υπόλοιπα τραγούδια, κάποια κυκλοφόρησαν αργότερα σε άλλους δίσκους, όπως τα Scarlet P=ssy και Cosmic Day, με υπολείμματα της Camille να εισχωρούν στο καλλιτεχνικό του υποσυνείδητο με τρόπους που ίσως δεν είχε προβλέψει. Παρόλα αυτά, τελικά εγκατέλειψε εντελώς την ιδέα, χαρακτηρίζοντάς την «σατανική». Απορρίπτοντας τη δημιουργική έμπνευση της Camille, αλλά και την προσπάθειά του να την αναβιώσει μέσω ενός άλλου ακυκλοφόρητου δίσκου, του The Black Album, κάθε τελευταία επιθυμία του να καλλιεργήσει αυτή τη θηλυκή περσόνα του σβήστηκε, και ξαφνικά, τον κυρίευσε η ανάγκη να την αφήσει στο παρελθόν.
Όπως εξήγησε αργότερα: «Ήμουν πολύ θυμωμένος εκείνη την περίοδο, και αυτό αντανακλάται στο άλμπουμ. Ξαφνικά συνειδητοποίησα πως μπορούμε να πεθάνουμε οποιαδήποτε στιγμή και θα κριθούμε από το τελευταίο πράγμα που αφήσαμε πίσω μας».
