Ο Χρήστος Μάντακας που βρίσκεται στον χώρο της υποκριτικής από τη δεκαετία του 90′, μίλησε για το διάλλειμα που έκανε από το επάγγελμα και την επιστροφή του, καθώς φέτος παίζει στην επιτυχημένη σειρά του ALPHA «Διάφανη Αγάπη». Επίσης, ο ηθοποιός αναφέρθηκε στον ρόλο του «Αστέρη» στην αγαπημένη κωμική σειρά του ANT1 «Το καφέ της Χαράς» και στον Χάρη Ρώμα. Ο καλλιτέχνης εξομολογήθηκε και πως πέρυσι αντιμετώπισε ένα πρόβλημα με την υγεία του, λόγω του έντονου στρες που είχε.
Σχετικά με την επιστροφή του στην υποκριτική, ο Χρήστος Μάντακας εξήγησε πως: «Με την υποκριτική ασχολούμαι όλη μου τη ζωή. Η επιστροφή έπειτα από ένα διάστημα αρκετά μεγάλο, που σταμάτησα εγώ, δεν είναι εύκολη αλλά δεν αγχώθηκα γιατί αγαπώ τη δουλειά. Ο κόσμος με ξέρει και οι άνθρωποι της δουλειάς με γνωρίζουν. Θεωρώ ότι η επιστροφή μου θα είναι εύκολη».
Για το «Καφέ της Χαράς» και τον Χάρη Ρώμα, ο καλλιτέχνης είπε ότι: «Ο ρόλος του «Αστέρη» στο «Καφέ της Χαράς» ήταν ένας πολύ ωραίος ρόλος και ευχαριστώ πολύ τον Χάρη Ρώμα που μου τον έδωσε. Δεν βρισκόμαστε πια ιδιαίτερα, προσπαθήσαμε να συνεργαστούμε και στο remake που έκανε, αλλά είχα εγώ κάποιες υποχρεώσεις που δεν μπορούσα δυστυχώς να συνεργαστώ. Ο Χάρης είναι ένα καταπληκτικό παιδί».
Η εξωτερική εμφάνιση και το πρόβλημα υγείας
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, ο ηθοποιός δήλωσε: «Δεν με αγχώνει η συντήρηση της εικόνας μου. Προσπαθώ να γυμνάζομαι και να προσέχω την υγεία μου. Μπορεί να αλλοιώνεται η εξωτερική εμφάνιση, αλλά μπορεί να την αναπληρώσει η εσωτερική εμφάνιση, η οποία καμία φορά είναι πολύ πιο όμορφη. Να πω την αλήθεια πάντα, από μικρός, ήμουν επιφυλακτικός με την εικόνα μου και δεν καβάλησα κανένα καλάμι.
Η εμφάνιση μου με κράτησε στην καριέρα μου, γιατί έμεναν πάρα πολλοί άνθρωποι σε αυτήν. Και αυτό καμιά φορά, ειδικά σε αυτή τη δουλειά, μπορεί να είναι τροχοπέδη και αρνητικό».
Ακόμα, ο Χρήστος Μάντακας αναφέρθηκε στο πρόβλημα υγείας που πέρασε: «Είχα μια περιπέτεια με την υγεία μου πέρσι με ένα αυτοάνοσο που προέκυψε από έντονο στρες, αλλά ξεπεράστηκε. Βρέθηκα από πάνω, τελείως κάτω. Δεν μπορούσα να περπατήσω και να πιάσω. Ήταν πολύ έντονο αυτό που πέρασα».
