Η ηθοποιός και τραγουδίστρια Δήμητρα Αντωνακούδη μιλά για το ρόλο της ως Μαίρη Λίντα στη θεατρική παράσταση «Manolis/Καρδιά σε τέσσερις χορδές», ένα έργο για τη ζωή του Μανώλη Χιώτη.
Νάντια Ρηγάτου
Την ώρα που στους κινηματογράφους της χώρας μας σχηματίζονται ουρές για να δουν την ταινία- αφιέρωμα στη ζωή του Στέλιου Καζαντζίδη, ένα νέο πρωτότυπο θεατρικό έργο για τον Μανώλη Χιώτη, που υπογράφουν η Ιόλη Ανδρεάδη & ο Άρης Άσπρούλης, παρουσιάζεται από το ΚΘΒΕ σε πανελλήνια πρώτη στη Μονή Λαζαριστών.
Η Δήμητρα Αντωνακούδη υποδύεται τη Μαίρη Λίντα, τη γυναίκα σταθμό στη ζωή του Μανώλη Χιώτη και μοιράζεται μαζί μας τη σπουδαία θεατρική εμπειρία που βιώνει με επιτυχία τους τελευταίους μήνες, να τραγουδά, να χορεύει αλλά και να μοιράζεται τις αλήθειες της σπουδαίας τραγουδίστριας πίσω από τα φώτα.
Πως είναι για σένα να υποδύεσαι τη Μαίρη Λίντα;
Είναι μεγάλο σχολείο για μένα ο ρόλος αυτός και η παράσταση εν γένει. Ως τραγουδίστρια, θεωρώ μεγάλο μάθημα να μελετάς τη Μαίρη Λίντα, τη σπουδαία αυτή ερμηνεύτρια, τον τρόπο που φραζάρει, που χαϊδεύει τις νότες, που περνά τα διαστήματα, που χειρίζεται το γλυκό vibrato της, που εννοεί τις λέξεις, που μοιράζεται απλόχερα το τραγούδι με τον κόσμο με την εκφραστικότητα και τη λάμψη της-χρησιμοποιώ ενεστώτα γιατί τη θεωρώ μια ζωντανή παρουσία στην ελληνική μουσική, όπως και τον Μανώλη Χιώτη, αφού τα τραγούδια τους ακούγονται σαν να γράφτηκαν σήμερα- κι έπειτα να προσπαθείς να τα περάσεις μέσα από το δικό σου φίλτρο και να τα ερμηνεύσεις με τον δικό σου τρόπο.
Ως ηθοποιός, προσπαθώ μέσα από τη δική μου αλήθεια να συναντήσω τη δική της και να αφηγηθώ την ιστορία της ώστε να φωτιστεί κι απ’ τη σκοπιά της η ζωή του Χιώτη. Δεν ήταν ζητούμενο να την μιμηθώ ή να την αναπαραστήσω. Αυτό θα ήταν φύσει αδύνατον. Η σκηνοθέτις μας, Ιόλη Ανδρεάδη, μας κατηύθυνε να ψάξουμε τον πυρήνα των προσώπων του έργου αποκαλύπτοντας τις πιο μύχιες πλευρές τους.
Έτσι, στο έργο «Manolis/Καρδιά σε τέσσερις χορδές» της Ιόλης Ανδρεάδη και του Άρη Ασπρούλη πέρα από τη λαμπερή ταλαντούχα Μαίρη Λίντα, αντικρίζουμε κατάματα και τη γυναίκα πίσω από τα φώτα να ομολογεί τις πιο βαθιές αλήθειες της.
Τι προετοιμασία χρειάστηκε να κάνεις για να προσεγγίσεις μια τέτοια προσωπικότητα;
Είδα πολλές ταινίες, είδα και διάβασα πολλές συνεντεύξεις της και άκουγα ώρες τα τραγούδια που ερμήνευσε, ακόμη κι αυτά που δεν θα ακούγονταν στην παράσταση, προκειμένου να τη γνωρίσω καλύτερα. Μελέτησα την κίνησή της και τον τρόπο που χρησιμοποιεί το σώμα της, κυρίως τα χέρια της.
Με την σκηνοθέτιδα βρήκαμε πολλές φωτογραφίες από ταινίες ή νυχτερινά κέντρα της εποχής και απομονώσαμε ενσταντανέ τα οποία αξιοποιήσαμε στην παράσταση προσπαθώντας να χτίσουμε το gestus της και να αποδώσουμε την κίνησή της με ένα στυλιζαρισμένο τρόπο ώστε να αποδοθεί με αφηγηματικό τρόπο ο χαρακτήρας.
Στην προσωπική μου δουλειά με τον ρόλο, παρατήρησα πως αν ήταν σχήμα θα ήταν κύκλος, ένας κύκλος από φως που μπορεί να χωρά, να συγ-χωρά και γι’ αυτό να προ-χωρά χρόνια μετά τον θάνατο του Μανώλη της χωρώντας μνήμες με χαρές, συγκινήσεις, έρωτα, αγάπη, επιτυχία, λάμψη αλλά και πόνο, θλίψη, πένθος χωρισμού, πένθος θανάτου. Για μένα η Μαίρη Λίντα είναι μια μεγάλη αγκαλιά που τα χώρεσε όλα!
Τι σε δυσκόλεψε περισσότερο στον συγκεκριμένο ρόλο;
Όλο το χτίσιμο του ρόλο ήταν απαιτητικό από τα τραγούδια ως την πιο σύντομη ατάκα αλλά τη μεγαλύτερη δυσκολία εξακολουθούν να έχουν οι εξομολογητικοί μονόλογοι στους οποίους προσπαθεί στο τώρα της να συνδεθεί με τον Μανώλη της λέγοντάς του όσα δεν μπόρεσε να του πει τότε με πιο σημαντική τη στιγμή που του εκφράζει την ευγνωμοσύνη της και την βαθιά αγάπη της για κείνον. Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο για έναν ηθοποιό να αποδίδει τόσο λεπτές αποχρώσεις με τον πιο αληθινό τρόπο και μ’ αυτά τα σημεία του έργου δίνω μάχη κάθε μέρα.
Τι ακριβώς βλέπουμε στο δεύτερο μέρος της παράστασης όπου εμφανίζεσαι;
Παρακολουθούμε σε αδρές γραμμές τη γνωριμία της Μαίρης Λίντα και του Μανώλη Χιώτη, την υφή της σχέσης τους, την κορύφωση του έρωτά τους και της επιτυχίας τους, την περιοδεία τους στην Αμερική και το άδοξο τέλος τους φτάνοντας ως τον θάνατο του Χιώτη και τον αποχαιρετισμό του από τα πρόσωπα που ήταν καθοριστικά για κείνον.
Έχεις εισπράξει κάποια συγκινητική αντίδραση από το κοινό μετά το τέλος της παράστασης;
Πολλές είναι οι συγκινητικές αντιδράσεις του κοινού για διάφορες στιγμές του έργου όπως η τραυματική δολοφονία του πατέρα του Χιώτη μπροστά στα μάτια του, η καντάδα του στον πολιτικό κρατούμενο Μίκη Θεοδωράκη ή ο χωρισμός του με τη Λίντα. Όσον αφορά τον ρόλο μου, εισπράττω τη συγκίνηση του κοινού κυρίως για τους μονολόγους που προανέφερα, ίσως γιατί τις στιγμές αυτές το κοινό αντικρίζει μια Λίντα γήινη, ζεστή, ανθρώπινη που απεκδύεται τον ρόλο της λαμπερής καλλιτέχνιδας και τους μοιάζει. Εξομολογείται, θυμάται, συγκινείται, πονά, ελπίζει, ονειρεύεται, κραυγάζει, ευγνωμονεί, αγαπά, αγκαλιάζει, ζει.
Δείτε το τρέιλερ της παράστασης
Λίγα λόγια για το έργο «ΜANOLIS / καρδιά σε τέσσερις χορδές»
Ένα έργο που σκάβει βαθιά στην ψυχή του μεγαλοφυούς και πρωτοπόρου μουσικού, συνθέτη και περφόρμερ και επικοινωνεί απευθείας με την καρδιά του ερωτευμένου, του προδομένου, του παρατημένου ή μελαγχολικού ακροατή, γιατρεύοντάς την από τον πόνο της ανθρώπινης κατάστασης.
Πάνω σε ένα μαγικό πάλκο, μέσα σε έναν κόσμο μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου, ο Μανώλης Χιώτης και τα κοντινά στη ζωή του πρόσωπα, μιλούν σε πρώτο ενικό. Εξομολογούνται. Όχι φήμες. Όχι ψευδείς ιστορίες. Εξομολογούνται τον πυρήνα του ήθους και του σύμπαντος που αποτέλεσε ο μεγάλος αυτός καλλιτέχνης. Έναν πυρήνα σημαδεμένο από την απώλεια, τον πόνο, τον φθόνο, τη σκληρή δουλειά, αλλά και την επιτυχία, την αναγνώριση, την έμπνευση, τον έρωτα, την τόλμη, την πρωτοπορία, την τιμιότητα και την ανθρωπιά.
Η παράσταση παρακολουθεί τη ζωή του Μανώλη Χιώτη από τη γέννηση μέχρι το θάνατό του, με σταθμούς-κλειδιά και μεγάλες στιγμές στην καλλιτεχνική του πορεία, αλλά και στην προσωπική του ζωή, εκεί όπου, ιδιωτικά, κρίνεται η επαφή του ανθρώπου με το θείο και το αν ο κάθε άνθρωπος πήρε και έδωσε εκείνο το μερίδιο αγάπης για το οποίο ήταν προορισμένος.
Με την παρουσία σημαντικών τραγουδιών, όπως «Περασμένες μου αγάπες», «Ηλιοβασιλέματα», «Ο Πασατέμπος», «Το γκαρσόνι», «Σβήσε τη Φλόγα», «Απόψε φίλα με», «Μοιάζεις κι εσύ σαν Θάλασσα» και άλλων μεγάλων επιτυχιών, ένα ανσάμπλ ηθοποιών και μουσικών καταδύεται στην ψυχή του παγκόσμιου και αιώνιου Μανώλη Χιώτη. Εκεί, όπου ο αληθινός με τον θεατρικό χρόνο περιπλέκονται, οι φωνές των ζωντανών και των νεκρών ηχούν ισότιμα και τα όνειρα των ανθρώπων δεν έχουν τελειωμό.
*Το έργο «ΜANOLIS / καρδιά σε τέσσερις χορδές» κυκλοφορεί από την ΚΑΠΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ σε πρόλογο Διαμαντή Χιώτη και διατίθεται ως πρόγραμμα στις παραστάσεις.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Πρωτότυπο θεατρικό έργο: Ιόλη Ανδρεάδη & Άρης Ασπρούλης
Σκηνοθεσία: Ιόλη Ανδρεάδη
Φωτογραφίες: Mike Rafail | That long black cloud
Διανομή (με αλφαβητική σειρά): Δήμητρα Αντωνακούδη (Μαίρη Λίντα), Ελένη Θυμιοπούλου (Ζωή Νάχη, Grace Kelly), Γιάννης Καραμφίλης (Μανώλης Χιώτης), Χρήστος Μαστρογιαννίδης (Μουσικός, Κώστας Χατζηχρήστος), Ηλίας Μπερμπέρης (Ενωμοτάρχης, Τραγουδιστής), Χρίστος Στυλιανού (νέος Μανώλης), Γιώργος Σφυρίδης (Μίκης Θεοδωράκης, Πατέρας Χιώτη), Φωτεινή Τιμοθέου (Μαρία Χιώτη, Μαρία Κάλλας), Μανώλης Φουντούλης (Φονιάς, Βασίλης Τσιτσάνης)
