Τι γύρευε ένας … ρινόκερος –δηλαδή το απολίθωμα ενός οστού του δικέρατου είδους Stephanorhinus– από την Εποχή των Παγετώνων στις Μυκήνες της Ύστερης Εποχής του Χαλκού;
Για ποιον λόγο οι Μυκηναίοι του 13ου αι. π.Χ. αποφάσισαν να το συλλέξουν και να το φυλάξουν μαζί με άλλα αντικείμενα στο κεντρικό υπόγειο δωμάτιο του κτιρίου Θ στη Νοτιοδυτική Συνοικία της Ακρόπολης των Μυκηνών;
Μια νέα έρευνα, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό Nature με τίτλο «Η πρωιμότερη μαρτυρία συλλογής απολιθώματος μεγάλου ζώου στην ηπειρωτική Ελλάδα στις Μυκήνες της Εποχής του Χαλκού», προσπαθεί να δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα όπως τα παραπάνω, φωτίζοντας ταυτόχρονα πλευρές της αρχαιότητας που ίσως να μην έχουμε σκεφτεί. Όπως την αίσθηση που είχαν οι άνθρωποι της περιόδου για τη δική τους … αρχαιότητα.
Σε δηλώσεις τους στο ΑΠΕ-ΜΠΕ οι Βασιλική Πλιάτσικα, Δρ Αρχαιολόγο, επιμελήτρια Αρχαιοτήτων στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Τζάκλιν Μέιερ (Jacqueline S. Meier), Δρ Ζωοαρχαιολόγο, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Φλόριντα και Κιμ Σέλτον (Kim Shelton), καθηγήτρια στο Τμήμα Αρχαίων Ελληνικών & Ρωμαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια (Μπέρκλεϋ), που υπογράφουν την έρευνα, παρουσιάζουν έναν απολιθωμένο αστράγαλο ρινόκερου του είδους Stephanorhinus, που δεν αποκλείεται να χρησιμοποιήθηκε σε κάποια τελετή, ακόμα και σε παιχνίδι ή σταθμίο («αφού κατά σύμπτωση το βάρος του, 500 γραμμάρια, συμπίπτει ακριβώς με μία μίνα, τη μεγάλη μονάδα μέτρησης βάρους στην Ύστερη Εποχή του Χαλκού»).
Όπως δεν αποκλείεται το απολιθωμένο οστό του τεράστιου ζώου να αποδόθηκε «σε κάποιο υπερμέγεθες φανταστικό, εξωτικό ή παλαιότατο ον», συμβάλλοντας με την ανακάλυψή του στη γένεση μύθων και δοξασιών για θεούς, ημίθεους και ήρωες, αλλά και υπερφυσικά ή τερατώδη πλάσματα, όπως οι Γίγαντες και οι Κύκλωπες.
«Η εύρεση του απολιθώματος ήταν μια έκπληξη και για μας. Ένας αστράγαλος ρινόκερου από το Πλειστόκαινο δεν είναι καθόλου κοινό εύρημα, ούτε καν για τις Μυκήνες της Ύστερης Εποχής του Χαλκού – για την ακρίβεια, σύμφωνα με την έρευνά μας, αυτό είναι το πρωιμότερο γνωστό απολίθωμα που προέρχεται από αρχαιολογική ανασκαφή στην ηπειρωτική Ελλάδα. Το απολίθωμα προέρχεται από ρινόκερο με δύο κέρατα του είδους Stephanorhinus, ένα μεγαλόσωμο ζώο που έφθανε τους 1,5-3 τόνους και έζησε στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αφρική. Η έρευνά μας στο στάδιο αυτό εστίασε στην επιστημονική παρουσίαση του απολιθώματος ως παλαιοντολογικό εύρημα αλλά σκοπεύουμε να διερευνήσουμε το θέμα περισσότερο. Μέχρι στιγμής δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια πώς προμηθεύτηκαν οι Μυκηναίοι το απολίθωμα, αλλά παλαιοντολογικά κατάλοιπα του είδους αυτού έχουν βρεθεί και αλλού στην Ελλάδα, τόσο στην Πελοπόννησο όσο και βορειότερα» αναφέρουν οι επιστήμονες.
«Οι Μυκηναίοι που συνέλεξαν το οστό ασφαλώς αναγνώρισαν το προφανές, ότι δηλαδή πρόκειται για έναν πολύ μεγάλο και βαρύ λίθινο αστράγαλο, ο οποίος ξεχώριζε από τους οστέινους αστραγάλους των ανθρώπων και όλων των ζώων που γνώριζαν. Δεν αποκλείεται, λοιπόν, να τον απέδωσαν σε κάποιο υπερμέγεθες φανταστικό, εξωτικό ή παλαιότατο ον. Το γεγονός ότι το απολίθωμα συνελέγη και κατέληξε μέσα σε ένα κτίριο της ακρόπολης οδηγεί στη βάσιμη υπόθεση ότι οι Μυκηναίοι αντιλήφθηκαν ότι πρόκειται για ένα μοναδικό αντικείμενο και προβληματίστηκαν για την προέλευση και την παλαιότητά του, εξ ου και το μεταχειρίστηκαν ιδιαιτέρως» πρόσθεσαν.
Πώς μπορεί να βρέθηκε στις Μυκήνες ο ρινόκερος
Η ομάδα των επιστημόνων σημείωσε πως «δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την πιθανότητα να χρησιμοποιήθηκε το απολίθωμα στο πλαίσιο κάποιας τελετουργίας, θρησκευτικής, μαγικής ή μαντικής, ή ακόμη να χρησιμοποιήθηκε ως πιόνι ή ζάρι κάποιου επιτραπέζιου παιχνιδιού. Μπορεί ακόμη να χρησιμοποιήθηκε ως σταθμίο, αφού κατά σύμπτωση το βάρος του (500 γραμμάρια) συμπίπτει ακριβώς με μία μίνα, τη μεγάλη μονάδα μέτρησης βάρους στην Ύστερη Εποχή του Χαλκού».
Τόνισαν επίσης πως η ανεύρεση παλαιοντολογικών ευρημάτων σε αρχαιολογικές ανασκαφές στην Ελλάδα «είναι εξαιρετικά σπάνια» και, ειδικά για την Εποχή του Χαλκού στην ηπειρωτική Ελλάδα, εξ όσων γνωρίζουμε από τα μέχρι στιγμής δημοσιευμένα δεδομένα, το απολίθωμα των Μυκηνών είναι μοναδικό.
«Όσο αδιανόητο κι αν φαίνεται σήμερα, ο ρινόκερος του είδους Stephanorhinus φαίνεται ότι ήταν αρκετά κοινός στην περιοχή της Ευρώπης και της Βόρειας Αφρικής, και στην Ελλάδα έχουν εντοπιστεί πολλά κατάλοιπα: Η πλησιέστερη θέση εύρεσης τέτοιων καταλοίπων είναι τα Καρνεζέικα Αργολίδας, αλλά πλήθος έχει εντοπιστεί και στη Μεγαλόπολη, το Πικέρμι και αλλού στη βόρεια Ελλάδα. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση, ωστόσο, να αποκλειστεί και η περίπτωση το απολίθωμα να έφτασε στις Μυκήνες από κάπου πολύ πιο μακριά, την Τουρκία, την Ιταλία ή από αλλού» είπαν επίσης.
