Ο Pedersen έθεσε τρεις βασικούς κανόνες: θα περνούσε τουλάχιστον 24 ώρες σε κάθε χώρα, θα ζούσε με προϋπολογισμό περίπου 20 δολαρίων την ημέρα και δεν θα επέστρεφε στην πατρίδα του μέχρι να τελειώσει.
Στις 24 Μαΐου ήρθε τελικά αυτή η μέρα. Μετά από σχεδόν δέκα χρόνια ταξιδιού, ο Pedersen επισκέφθηκε με επιτυχία την 203η και τελευταία χώρα του, τις Μαλδίβες, και ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής του στη Δανία.
Θα ήταν πιο εύκολο να πετάξει, φυσικά, αλλά ο Pedersen, ο οποίος ταξίδευε ως πρεσβευτής καλής θέλησης για τον Ερυθρό Σταυρό της Δανίας, ήθελε να κλείσει σωστά τον κύκλο του πρότζεκτ.
Αφού γιόρτασε στις Μαλδίβες, ο 44χρονος επέστρεψε στη Μαλαισία μέσω της Σρι Λάνκα για να επιβιβαστεί στο τεράστιο φορτηγό πλοίο MV Milan Maersk, που θα τον έφερνε πίσω στη Δανία μετά από ταξίδι 33 ημερών.
«Κοίταζα από το φινιστρίνι και σκεφτόμουν ότι ακόμα κι αν έσπαγα το πόδι μου σε εκείνο το σημείο, θα τα κατάφερνα να γυρίσω σπίτι. Δεν υπήρχαν πια φίδια, άγρια σκυλιά, ελονοσία ή βίζες που έπρεπε να εξασφαλίσω – έπρεπε απλώς να αποφύγω να πέσω στη θάλασσα!» λέει ο Pedersen στο CNNi.
Η επιστροφή στην πατρίδα
Στις 26 Ιουλίου, ο Πέντερσεν αποβιβάστηκε στο λιμάνι του Άαρχους, στην ανατολική ακτή της Δανίας, όπου περίπου 150 άτομα τον περίμεναν για να γιορτάσουν μαζί του.
Ανάμεσα στο πλήθος που ζητωκραύγαζε ήταν η σύζυγός του Le (ο Pedersen έκανε πρόταση γάμου στην κοπέλα του στην κορυφή του όρους Κένυα το 2016 και παντρεύτηκαν το 2021), ο πατέρας, τα αδέλφια, οι φίλοι και πολλοί υποστηρικτές παρακολουθούσαν το blog του, Once Upon a Saga, και τον ακολουθούσαν στα social media.
«Έχω δει πολλά δακρυσμένα μάτια από τότε που επέστρεψα – άνθρωποι ήρθαν να με αγκαλιάσουν κλαίγοντας με λυγμούς», λέει ο Pedersen, που τις τελευταίες μέρες δέχεται έναν κατακλυσμό τηλεφωνημάτων, μηνυμάτων και αιτημάτων συνέντευξης.
Απολαμβάνει όλα τα μικρά πράγματα – όπως τον καθαρό και δροσερό αέρα της Δανίας, το πρωινό τζόγκινγκ με τη Le και το παγωμένο δανέζικο γάλα σε κάθε ευκαιρία. «Η επιστροφή στην πατρίδα είναι κάτι που ήθελα εδώ και πολύ καιρό. Αλλά ακόμα επεξεργάζομαι το γεγονός ότι το ταξίδι τελείωσε και σκέφτομαι τι θα ακολουθήσει».
Δέκα χρόνια ταξιδιού
Κατά τη διάρκεια των χρόνων που βρισκόταν στο δρόμο, υπέμεινε πολύμηνες καθυστερήσεις στη χορήγηση βίζας σε μέρη όπως η Συρία, το Ιράν, το Ναουρού και η Αγκόλα.
Επίσης, ξεπέρασε μια σοβαρή κρίση εγκεφαλικής ελονοσίας στη Γκάνα, επέζησε από μια έντονη τετραήμερη καταιγίδα ενώ διέσχιζε τον Ατλαντικό από την Ισλανδία στον Καναδά, πέρασε από κλειστά χερσαία σύνορα σε ζώνες συγκρούσεων και χρειάστηκε να επαναπρογραμματίσει πολλά ταξίδια λόγω χαλασμένων πλοίων ή εξαντλητικής γραφειοκρατίας.
Δύο χρόνια εγκλωβισμένος στο Χονγκ Κονγκ
H σημαντικότερη καθυστέρηση στο ταξίδι του οφειλόταν στην πανδημία COVID-19. Στις αρχές του 2020, ο ατρόμητος ταξιδιώτης βρέθηκε ξαφνικά εγκλωβισμένος στο Χονγκ Κονγκ για δύο χρόνια, ενώ του είχαν απομείνει μόλις εννέα χώρες.
«Ήταν η χειρότερη περίοδος της ζωής μου και η καλύτερη περίοδος της ζωής μου, κατά κάποιο τρόπο. Έπρεπε να αναρωτηθώ: πόση από τη ζωή μου θα δώσω σε αυτό; Όσο όμως περίμενα να ανοίξει ο κόσμος, έφτιαξα μια ζωή στο Χονγκ Κονγκ και σφυρηλάτησα τόσες πολλές ιδιαίτερες σχέσεις».
Ο Pedersen διατήρησε τα λογικά του μαγειρεύοντας δείπνο με φίλους, κάνοντας πεζοπορία στα πολλά μονοπάτια της πόλης, δουλεύοντας με τον Ερυθρό Σταυρό, δίνοντας παρακινητικές ομιλίες και δουλεύοντας στην Εκκλησία των Δανών Ναυτικών.
Maxime Champigneulle
Αφού απέκτησε βίζα εργασίας και άδεια διαμονής στο Χονγκ Κονγκ, ο Pedersen παντρεύτηκε την αρραβωνιαστικιά του, Le, η οποία βρισκόταν πίσω στη Δανία, μέσω μιας υπηρεσίας εικονικού γάμου με έδρα τις ΗΠΑ.
Δεν είχαν οραματιστεί έτσι τη μεγάλη τους μέρα, αλλά η απόφαση αυτή επέτρεψε στη Le να γίνει κάτοικος και να επισκεφθεί τον Pedersen (το Χονγκ Κονγκ είχε τότε απαγόρευση για ξένους ταξιδιώτες). «Περάσαμε 100 ημέρες μαζί, οι οποίες ήταν υπέροχες» θυμάται ο Pedersen, προσθέτοντας ότι ήταν το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που πέρασαν μαζί από τότε που εκείνος έφυγε από τη Δανία το 2013.
Το ταξίδι συνεχίζεται
Στις 5 Ιανουαρίου 2022, ο Πέντερσεν κατάφερε τελικά να φύγει από το Χονγκ Κονγκ και να συνεχίσει να διασχίζει τον Ειρηνικό.
Ο πρώτος του σταθμός ήταν το Παλάου. Είχαν χρειαστεί έξι μήνες διαπραγματεύσεων με την κυβέρνηση του Παλάου για να τον αφήσουν να φτάσει μέσω φορτηγού πλοίου.
Μετά από 15 ημέρες στη θάλασσα, ο Pedersen πέρασε οκτώ από τις 14 ημέρες του στο Παλάου σε καραντίνα ξενοδοχείου. Ακολούθησε ένα ταξίδι 16 ημερών πίσω στο Χονγκ Κονγκ, όπου ξαναμπήκε σε καραντίνα ξενοδοχείου για άλλες δύο εβδομάδες.
Περίπου ένα μήνα αργότερα, συνέχισε για την Αυστραλία, στη συνέχεια για τη Νέα Ζηλανδία, τη Σαμόα και την Τόνγκα – αλλά όχι χωρίς τεράστια προσπάθεια. «Έπρεπε να παρακαλέσω σχεδόν κάθε κυβέρνηση. Για την Τόνγκα, ήμασταν σε επαφή με το υπουργείο Υγείας, το ναυτικό και τον στρατό. Κανείς δεν ήθελε να πει ναι και να πάει κόντρα στον πρωθυπουργό (σ.σ. επειδή η χώρα βρισκόταν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω του COVID)», λέει ο Pedersen.
Μετά την Τόνγκα, ο Pedersen πήγε στο Βανουάτου, όπου η Le τον συνάντησε ξανά, ώστε να μπορέσουν να παντρευτούν από… κοντά.
Οι τρεις τελευταίες χώρες
Ο Πέντερσεν ξεκίνησε για την τελευταία χώρα του Ειρηνικού, το Τουβαλού, με επιφυλακτικότητα ως προς τα logistics. Με εννέα νησιά και μόλις 11.600 κατοίκους, το Τουβαλού είναι ένα από τα μικρότερα και πιο απομακρυσμένα έθνη του κόσμου, οπότε είναι δύσκολο να βρεθούν ανταλλακτικά για τα σκάφη.
Έμεινε εκεί δύο μήνες μέχρι να καταφέρει να επιστρέψει στα Φίτζι με ένα ρυμουλκό. Από εκεί, ένα 24ήμερο ταξίδι με ένα φορτηγό πλοίο τον έφερε στη Σιγκαπούρη, όπου συνάντησε και πάλι τη Le. Όταν εκείνη επέστρεψε στη Δανία, ο Pedersen διέσχισε τα χερσαία σύνορα με τη Μαλαισία και πήρε πλοίο για τη Σρι Λάνκα, προτού σαλπάρει για την τελευταία χώρα: τις Μαλδίβες.
instagram.com
