Την χαλάρωση των χρονοδιαγραμμάτων με την παράταση του χρόνου εφαρμογής των κανόνων μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα από τα αυτοκίνητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση ζήτησαν την Παρασκευή τρεις υπουργοί της γαλλικής κυβέρνησης από την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Αιτία οι χαμηλότερες από τις αναμενόμενες πωλήσεις αμιγώς ηλεκτρικών αυτοκινήτων στις ευρωπαϊκές αγορές.
Οι Ανιές Πανιέ-Ρινασέ, Μαρκ Φερασί και Μπενζαμέν Χαντάντ, υπουργοί Οικολογικής Μετάβασης, Βιομηχανίας και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων αντίστοιχα της νέας γαλλικής κυβέρνησης του Φρανσουά Μπαϊρού, ζήτησαν ουσιαστικά την αναθεώρηση των στόχων της ΕΕ για τη μετάβαση στην ηλεκτροκίνηση προκειμένου να μην πιεστεί κι άλλο για να προσαρμοστεί ένας βιομηχανικός τομέας που «βιώνει ήδη μια ιστορική κρίση».
«Η αυστηρή και άκαμπτη εφαρμογή των κανόνων και των χρονοδιαγραμμάτων που προβλέπονται από την κειμένη νομοθεσία έχουν ξεπεραστεί από την οικονομική συγκυρία και ως εκ τούτου θα ήταν, κατά την άποψή μας, ένα σοβαρό πολιτικό λάθος να επιμείνουμε στην εφαρμογή τους, καθώς αυτή θα αποδυνάμωσε τις προσπάθειές μας να υποστηρίξουμε την οικολογική μετάβαση της αυτοκινητοβιομηχανίας μας», σημειώνουν οι τρεις υπουργοί σε άρθρο που υπογράφουν στην οικονομική εφημερίδα «Les Echos».
Μαξιμαλιστική η Πράσινη Συμφωνία
Ως γνωστόν η Πράσινη Συμφωνία (Green Deal), που συμφώνησαν το 2020 τα κράτη-μέλη της ΕΕ με στόχο την πλήρη απανθρακοποίηση της Ευρώπης το έτος 2050, προβλέπει την απαγόρευση της πώλησης αυτοκινήτων με κινητήρες εσωτερικής καύσης έως το 2035.
Στο πλαίσιο της Πράσινης Συμφωνίας θεσπίστηκε ο λεγόμενος «κανονισμός CAFE» (Corporate Average Fuel Economy ή Μέση Εταιρική Οικονομία Καυσίμου), που υποχρεώνει τους κατασκευαστές περίπου ένα στα τέσσερα μοντέλα τους που πωλούν το ένα να είναι ηλεκτρικό. Οι κατασκευαστές που δεν πετυχαίνουν την καθορισθείσα αναλογία τιμωρούνται με βαριά πρόστιμα, που για το 2025 υπολογίζεται ότι θα φθάσουν τα 15 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τους τρεις υπουργούς.
Η απόκλιση από τους στόχους αποδίδεται στην πιο αργή από την αναμενόμενη ανάπτυξη που είχε η ευρωπαϊκή αγορά αυτοκινήτου το 2024 κυρίως σε ό,τι αφορά τις πωλήσεις ηλεκτρικών οχημάτων, που αυξάνονται μεν αλλά με ρυθμούς πιο συγκρατημένους από τους προσδοκώμενους. Ως εκ τούτου οι στόχοι που έχει θέσει η Green Deal μοιάζουν ήδη ανέφικτοι, καθώς αποδεικνύονται εκ των πραγμάτων μαξιμαλιστικοί.
«Ευελιξία και προσαρμοστικότητα»
Οι τρεις υπουργοί στην κοινή επιστολή τους προειδοποιούν ότι ο τομέας της αυτοκινητοβιομηχανίας στην Ευρώπη διέρχεται μια περίοδο «ιστορικής κρίσης» και υποστηρίζουν ότι οι Ευρωπαίοι κατασκευαστές «δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση για τη χαμηλότερη από την προβλεπόμενη ζήτηση αμιγώς ηλεκτρικών οχημάτων».
Κατά τους Πανιέ-Ρινασέ, Φερασί και Χαντάντ υπεύθυνες είναι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που δεν έχουν φροντίσει ώστε να κατασκευαστούν οι απαραίτητες υποδομές για τη μετάβαση στην ηλεκτροκίνηση, με τη δημιουργία κατά κύριο λόγο πυκνών δικτύων σταθμών ανεφοδιασμού για τα EV.
Ως εκ τούτου οι υπουργοί καλούν πρόεδρο της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν να παρέμβει ώστε πρώτον να αποφευχθεί η καταβολή προστίμων που οφείλουν οι αυτοκινητοβιομηχανίες να καταβάλουν το 2025 και δεύτερον να εξασφαλιστεί η «εξομάλυνση των στόχων για την πράσινη μετάβαση για πολλά χρόνια».
Επιλογές lose-lose
Αν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν αποφασίσει την χρονική επιμήκυνση επίτευξης των ανέφικτων, όπως φαίνεται, στόχων που θέτει η Green Deal και αν δεν παρέμβει ώστε να μην καταβληθούν τα πρόστιμα, οι ευρωπαϊκές αυτοκινητοβιομηχανίες θα έχουν δύο εναλλακτικές, απευκταίες αμφότερες για λόγους και οικονομικούς και κοινωνικούς, κατά τους Γάλλους υπουργούς.
«Ο κλάδος του αυτοκινήτου βρίσκεται μπροστά σε δύο κακές επιλογές: να αγοράσουν οι Ευρωπαίοι κατασκευαστές πιστώσεις εκπομπών ρύπων από κατασκευαστές τρίτων χωρών ή να μειώσουν τις δικές τους πωλήσεις θερμικών οχημάτων», σημειώνουν οι υπουργοί. Αυτά όμως θα που θα είχαν ως αποτέλεσμα «είτε τη μεταφορά πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ σε Κινέζους και Αμερικανούς κατασκευαστές, αν επιλεγεί η πρώτη λύση, είτε την καταφυγή σε απολύσεις προσωπικού στις ευρωπαϊκές αυτοκινητοβιομηχανίες, σε ακυρώσεις συμβάσεων με προμηθευτές και εν τέλει στη συρρίκνωση του ευρωπαϊκού βιομηχανικού τομέα και της παραγωγής, αν επιλεγεί η δεύτερη λύση».
Οι Ανιές Πανιές-Ρινασέ, Μαρκ Φερασί και Μπενζαμέν Χαντάντ επιμένουν ότι «η βιομηχανική πολιτική απαιτεί ευελιξία, προσαρμοστικότητα και απλότητα». Πρόκειται, κατά την εκτίμησή τους, για «αρετές που μπορούν να είναι και ευρωπαϊκές». Κατά τα άλλα και οι τρεις εκτιμούν ότι η στροφή στην ηλεκτροκίνηση με την αντικατάσταση του στόλου των ρυπογόνων οχημάτων που κυκλοφορούν στους δρόμους της Ευρώπης παραμένει «μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές και τις οικονομικές προκλήσεις της δεκαετίας».
Πηγή: ΟΤ
