Η Φωτεινή Δάρρα μιλά στο enikos.gr για τη δική της Τζένη Βάνου, την προσωπικότητα που θαύμασε και που θα ερμηνεύσει για δύο συνεχόμενες Τετάρτες στις 19 & 26 Φεβρουαρίου στο θέατρο Ακροπόλ.
Νάντια Ρηγάτου
Η Φωτεινή Δάρρα, τραγουδίστρια αλλά και ηθοποιός υπογράφει τον μουσικοθεατρικό μονόλογο με τίτλο “Δεν είναι η αγάπη αμαρτία” αφιερωμένο στην πορεία της σπουδαίας ερμηνεύτριας Τζένη Βάνου.
-“Δεν είναι η αγάπη αμαρτία”. Τι ακριβώς περιλαμβάνει η συγκεκριμένη παράσταση;
Φ.Δ.: Είναι μια μουσικοθεατρική παράσταση με τα υπέροχα τραγούδια της Τζένης Βάνου, την πορεία της μέσα στο τραγούδι και το άρωμα των δεκαετιών του ‘60, ‘70 και ‘80. Μια ιστορία για μια γυναίκα δυνατή που ξεπέρασε πολλά προβλήματα και κατάφερε να αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα της στον χώρο του ελληνικού τραγουδιού. Τα τραγούδια ακούγονται σε πρωτότυπες ενορχηστρώσεις με τη συνοδεία πιάνου, κοντραμπάσου και βιολοντσέλου από τρεις σπουδαίους σολίστες.
-Εκτός από τα τραγούδια της σπουδαίας Τζένης Βάνου θα υπάρχουν και αποσπάσματα από τη ζωή της που τα έγραψες εσύ. Από που άντλησες αυτό το υλικό;
Φ.Δ.: Είναι κυρίως στοιχεία που αφηγήθηκε η ίδια στις συνεντεύξεις της αλλά και γεγονότα που έγιναν γνωστά μέσα από τον δημόσιο βίο της και από αφηγήσεις ανθρώπων που την έζησαν. Είχα την ευτυχία να ακούω τον Μίμη Πλέσσα να μου λέει ιστορίες για τη μούσα του, τη Τζένη Βάνου. Θέλησα να μιλήσω για τη γυναίκα που παλεύει με τα θηρία στην προσωπική της ζωή και που καταφέρνει να ξεχωρίσει παρόλες τις απίστευτες δυσκολίες. Για τη γυναίκα που διαχρονικά προσπαθεί να υποστηρίξει πολλαπλούς ρόλους μέσα στην οικογένεια και την κοινωνία. Αυτήν που μετατρέπει την αδυναμία σε δύναμη και τις εμπειρίες, είτε καλές είτε κακές, σε ερμηνεία. Αυτή η ιστορία με γοήτευσε και θέλησα να την αφηγηθώ με τον τρόπο που γνωρίζω καλύτερα, επάνω στη σκηνή. Θέλω αυτή η παράσταση να δώσει δύναμη στις γυναίκες και σε όλους τους ανθρώπους που βιώνουν καταπίεση και να τους κάνει να πιστέψουν πως κανείς δεν μπορεί να τους στερήσει τα όνειρά τους.
-Πως είναι για σένα να ενεργοποιείς τις σπουδές σου στην υποκριτική; Ένας ρόλος στο θέατρο ή στην τηλεόραση, είναι κάτι που θα σε ενδιέφερε σε αυτή τη φάση της ζωής σου;
Φ.Δ.: Το θέατρο υπάρχει πάντα όταν ένας καλλιτέχνης βρίσκεται επάνω στη σκηνή. Πότε δεν αισθάνθηκα ότι έφυγα μακριά από αυτό. Η ερμηνεία χρειάζεται αλήθεια, όπως άλλωστε και η ενσάρκωση ενός θεατρικού ρόλου. Ο τραγουδιστής είναι σαν τον αγγελιοφόρο του αρχαίου δράματος που εξιστορεί τα γεγονότα μπροστά στα μάτια των θεατών. Η μόνη διαφορά είναι ότι στη μία περίπτωση γίνεται με λόγια και στην άλλη με λόγια και μουσική. Αν το καλοσκεφτείς όμως και η ίδια η γλώσσα έχει μέσα τη μουσική της, τη ρυθμολογία της. Νιώθω υπέροχα που σε αυτή την παράσταση χρησιμοποιώ ταυτόχρονα και τις δύο τέχνες που αγαπώ και σπούδασα. Με κάνει και αισθάνομαι σιγουριά και είναι σίγουρα πρόκληση να μεταχειρίζομαι επί σκηνής όλα τα εκφραστικά μου μέσα. Αυτή την περίοδο είμαι σε συζητήσεις για να κάνω κάτι που θα έχει ακόμα μεγαλύτερη σχέση με το κομμάτι της υποκριτικής που αγαπώ.
-Θυμάσαι την πρώτη φορά που συνάντησες τη Τζένη Βάνου;
Φ.Δ.: Ναι. Ήμουν δεκατεσσάρων ετών όταν βρέθηκα τυχαία στο μίνι μάρκετ που διατηρούσε στην οδό Βυζαντίου στη Ν. Σμύρνη. Άκουσα τη φωνή της από μακριά και έπειτα την είδα να ξεπροβάλει για να με εξυπηρετήσει με χαμόγελο. Κάποια χρόνια αργότερα, όταν ήμουν ήδη τραγουδίστρια, τραγούδησα τα τραγούδια της σε ένα αφιέρωμα στην τηλεόραση και εκεί τη γνώρισα. Ήταν πολύ δοτικός άνθρωπος. Τα καλά της λόγια, όσα είπε δημόσια και όσα μου είπε ιδιωτικά, τα θυμάμαι πάντα.
-Τι είναι αυτό που σε συγκινεί σε αυτή την προσωπικότητα;
Φ.Δ.: Με συγκινεί η Ευγενία Βραχνού που έγινε Τζένη Βάνου, με συγκλονίζει το τέλος της, θαυμάζω το πάθος της, τη θέληση, την ανάγκη της να νιώσει την αγάπη της οικογένειας, την αφοσίωσή της στα παιδιά της.
-Πιστεύεις ότι είχε αίσθηση της τεράστιας καλλιτεχνικής της αξίας;
Φ.Δ.: Νομίζω πως ήξερε πολύ καλά ότι υπήρξε μια μεγάλη φωνή. Πατούσε γερά στα πόδια της όταν τραγουδούσε. Όμως δεν ξέρω αν είχε την ίδια αυτοπεποίθηση στην προσωπική της ζωή. Αυτή η αντίθεση συμβάλλει κατά τη γνώμη ακόμα περισσότερο στον προσωπικό της μύθο.
– Η Τζένη Βάνου θεωρείς πως έχει τιμηθεί όπως της άξιζε;
Φ.Δ.: Εν ζωή σίγουρα όχι. Πιστεύω πως στην περίπτωσή της ισχύει το ελληνικό: «ο τεθνεώς δεδικαίωται». Ταυτόχρονα ήταν άτυχη. Έχασε τη φωνή της νωρίς, δυστυχώς. Θα μπορούσε να αφήσει ακόμα μεγαλύτερη κληρονομιά αν δεν είχε συμβεί αυτό το τραγικό γεγονός.
-Είσαι υπέρ του να γίνονται ταινίες οι ζωές σπουδαίων καλλιτεχνών;
Φ.Δ.: Είμαι υπέρ. Είναι σπουδαίο να μαθαίνεις στις νεότερες γενιές την ιστορία καλλιτεχνών που σημάδεψαν την εποχή τους και πρόσφεραν μέσα από την τέχνη τους. Μέσα από αυτές τις ιστορίες, έχουν την ευκαιρία οι νεότεροι να έρθουν σε επαφή και με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που επικρατούσε τις εποχές στις οποίες έζησαν και έδρασαν αυτές οι προσωπικότητες. Έρχονται σε επαφή με ένα ρεπερτόριο που ίσως να μην το αναζητούσαν αν δεν έβλεπαν τη γοητευτική εικόνα του σινεμά ή ακόμα και της τηλεόρασης.
-Θα μπορούσε η Τζένη Βάνου να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη; Το έχεις σκεφτεί;
Φ.Δ.: Ναι είναι κάτι που το έχω σκεφτεί και το έχω συζητήσει. Είναι μια ιστορία με δραματουργικό ενδιαφέρον που αξίζει να αποτυπωθεί στη μεγάλη οθόνη.
-Είδες το Υπάρχω; Πως σου φάνηκε ο Χρήστος Μάστορας στο ρόλο του Στέλιου Καζαντζίδη;
Φ.Δ.: Το είδα και μου άρεσε. Ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος έκανε εξαιρετική δουλειά όπως πάντα. Το ίδιο και η υπόλοιπη ομάδα. Ο Χρήστος Μάστορας με εξέπληξε θετικά. Ανταπεξήλθε πολύ καλά στο μεγάλο εγχείρημα μιας ταινίας που μιλάει για ένα πρόσωπο ομολογουμένως ιδιαίτερα αγαπητό σε ένα μεγάλο μέρος του κοινού διαχρονικά και μοιραία εκ των προτέρων μπήκαν πολλοί στη διαδικασία της σύγκρισης. Κινηματογραφικά ο Τσεμπερόπουλος κατάφερε να ισορροπήσει τον Μάστορα με τον Καζαντζίδη με θαυμαστή μαεστρία. Δεν πήγα για να δω τον Καζαντζίδη, γιατί αυτό είναι αδύνατον. Ήταν μοναδικός ο Στέλιος Καζαντζίδης, όπως μοναδική είναι κάθε καλλιτεχνική προσωπικότητα ιδιαιτέρως αυτού του διαμετρήματος. Το γεγονός ότι ο Μάστορας είναι τραγουδιστής τον βοήθησε πολύ να αφηγηθεί την ιστορία μέσα από τις εκφράσεις του, κυρίως τις στιγμές που τραγουδούσε. Η ταινία με έπεισε, ο χρόνος πέρασε ευχάριστα. Οι ηθοποιοί ήταν όλοι πολύ καλοί! Το σινεμά είχε όλες τις ηλικίες θεατών που σιγοτραγουδούσαν τα τραγούδια του Άκη Πάνου, του Νικολόπουλου, του Πυθαγόρα. Και αυτό ακόμα είναι κάτι.
-Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σου σχέδια
Φ.Δ.: Γενικά δεν προσχεδιάζω τις επόμενες κινήσεις. Σίγουρα θα συνεχίσουμε την παράστασή μας και την επόμενη περίοδο. Στο μυαλό μου ωριμάζει η ιδέα για ένα καινούργιο δισκογραφικό υλικό. Διαφορετικό. Οφείλουμε να δοκιμάζουμε και να δοκιμαζόμαστε. Άλλωστε ο ορισμός του καλλιτέχνη είναι για μένα αυτός που τολμάει να πειραματίζεται λέγοντας πάντα την προσωπική του αλήθεια με έναν τρόπο ονειρικό.
Info
Η Φωτεινή Δάρρα ερμηνεύει Τζένη Βάνου
«Δεν είναι η αγάπη αμαρτία»
Τετάρτη 19 & 26 Φεβρουαρίου _ Έναρξη στις 21:00
Τόπος συνάντησης : Θέατρο Ακροπολ, Ιπποκράτους 9-11
