Αυτό οφείλεται σε ένα εξαιρετικά επιτυχημένο πρόγραμμα αναδάσωσης, που ξεκίνησε σε ολόκληρη την Ιαπωνία στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στο Τοτόρι, η πρωτοβουλία αποσκοπούσε στη μετατροπή των αμμόλοφων σε δάσος και καλλιεργήσιμη γη για να βοηθήσει στη διατροφή της κοινότητας, στην πρόληψη των ζημιών από αμμοθύελλες και στην καλύτερη φροντίδα του περιβάλλοντος.
«Πολλά πεύκα έχουν φυτευτεί στους παράκτιους αμμόλοφους σε όλο το ιαπωνικό αρχιπέλαγος για να σταματήσουν τις αμμοθύελες», εξηγεί ο δρ Ντάι Ναγκαμάτσου, καθηγητής στη Γεωπονική Σχολή του Πανεπιστημίου Τοτόρι.
«Ειδικά τον 20ό αιώνα, όταν η τεχνολογία ήταν πιο προηγμένη, αναπτύχθηκαν παράκτια δάση. Πολλοί παράκτιοι αμμόλοφοι μετατράπηκαν σε χωράφια και οικιστικές περιοχές κοντά στην ακτή».
Ακαδημαϊκοί και τουριστικοί φορείς ζήτησαν από την κοινότητα να διατηρήσει μέρος της ερήμου – τόσο για λόγους ενίσχυσης της οικονομίας όσο και για μελλοντική έρευνα.
Οι τοπικοί αξιωματούχοι συμφώνησαν και παραχώρησαν 1.600 στρέμματα από το πιο άγριο τμήμα των αμμόλοφων – το 12% που έχει απομείνει τώρα – ως προστατευόμενο εθνικό πάρκο.
Φωτογραφίες από την έρημο
Ωστόσο η αναδάσωση είχε προχωρήσει και η προσπάθεια της κοινότητας να επαναφέρει στους αμμόλοφους στη ζωή ήταν δύσκολη. Το 1972 έκοψαν το δάσος που είχε καλύψει την έρημο, αλλά τα φυτά που είχαν εισαχθεί στην περιοχή, συνέχιζαν να βρίσκουν το δρόμο τους πίσω, εμποδίζοντας την ελεύθερη κίνηση της άμμου που δημιουργεί τους διάσημους κυματισμούς της.
Ένα μέσο Σαββατοκύριακο στους αμμόλοφους, οι επισκέπτες περιφέρονται στα καταστήματα δώρων επιλέγοντας προσεκτικά τυλιγμένα omiyage (αναμνηστικά). Αγοράζουν νόστιμα «μπισκότα άμμου» με τζίντζερ και άχνη ζάχαρη, περιπλανώνται στο κοντινό Μουσείο Άμμου και δοκιμάζουν παγωτό αχλάδι.
Καμήλες αράζουν κοντά στην κύρια είσοδο των αμμόλοφων και προσφέρονται για βόλτες και φωτογραφίσεις, ενώ όσοι θέλουν να κάνουν αλεξίπτωτο πλαγιάς ή sandboard παρακολουθούν τον άνεμο περιμένοντας για την τέλεια στιγμή.
Φωτογραφίες από την έρημο με καμήλα
Από το σταθμό της πόλης Τοτόρι, οι επισκέπτες μπορούν να φτάσουν στους αμμόλοφους με ταξί ή λεωφορείο, μετά από μια διαδρομή περίπου 10 λεπτών. Τα καταστήματα και τα μουσεία βρίσκονται σε κοντινή απόσταση και παραμένουν ανοιχτά μέχρι το απόγευμα. Οι ίδιοι οι αμμόλοφοι είναι ανοιχτοί 24 ώρες το 24ωρο και η είσοδος είναι ελεύθερη. Στην πόλη υπάρχουν διάφορα οικονομικά ξενοδοχεία και ryokan (παραδοσιακά ιαπωνικά πανδοχεία).
