Οι σημαντικές καθυστερήσεις στο πεδίο της απονομής της δικαιοσύνης είναι πλέον κοινός τόπος στη χώρα μας και κατά τούτο ο κατάλογος των καταδικών από το ΕΔΔΑ είναι αρκετά πλούσιος. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις ως επί το πλείστον κατατείνουν στην καταπολέμηση των παθογενειών της ελληνικής δικαιοσύνης, με αποτέλεσμα αυτός ο σκοπός να αποκτά ιδιαίτερη σημασία και στο πλαίσιο της εκτελεστικής διαδικασίας.
Υπάρχει, ωστόσο, νομοθετικός τρόπος προκειμένου ο δανειστής να εξαναγκαστεί στην επίσπευση της αναγκαστικής εκτέλεσης εντός μιας προσπάθειας να προαχθεί η νομική και οικονομική ασφάλεια του οφειλέτη, που σε κάθε περίπτωση διακυβεύεται από μια χρονίζουσα εκτελεστική διαδικασία;
Πλειστηριασμοί: Τι πρέπει να κάνει ο δανειολήπτης για να μη χάσει το σπίτι του
Προς μια τέτοια κατεύθυνση κινείται το άρθρο 1019 παρ. 1 ΚΠολΔ, σύμφωνα με το οποίο η κατάσχεση, σε περίπτωση που δεν ακολουθήσει πλειστηριασμός εντός ενός (1) έτους, ή αναπλειστηριασμός εντός έξι (6) μηνών από τον πλειστηριασμό, ανατρέπεται, κατόπιν αιτήματος προσώπου που έχει έννομο συμφέρον. Τούτο πρακτικά σημαίνει ότι, σε περίπτωση που ο επισπεύδων δανειστής καθυστερήσει για οποιονδήποτε λόγο, η κατάσχεση θα ανατραπεί, όχι όμως αυτοδίκαια, αλλά ύστερα από διαπλαστική απόφαση προσώπου που θεμελιώνει έννομο συμφέρον (ένα τέτοιο πρόσωπο είναι λχ. ο καθ’ ου η εκτέλεση). Οι εν λόγω καθυστερήσεις δίνουν συνεπώς στον οφειλέτη το δικαίωμα να εκποιήσει το περιουσιακό του στοιχείο, κάτι που φυσικά δεν μπορούσε να κάνει υπό καθεστώς κατάσχεσης.
Περαιτέρω, πρέπει να σημειώσουμε τις προϋποθέσεις του άρθρου 1019 ΚΠολΔ, οι οποίες είναι οι εξής: α) εν ενεργεία κατάσχεση (κινητού ή ακίνητου πράγματος), έγκυρη ή άκυρη, καθότι ότι μέχρι να απαγγελθεί η ακυρότητά της από το δικαστήριο παράγει νομικά αποτελέσματα, β) πάροδος του νόμιμου χρόνου ενός έτους από την επιβληθείσα κατάσχεση, εφόσον δεν έχει πραγματοποιηθεί ο πλειστηριασμός και γ) έκδοση δικαστικής (αμετάκλητης) απόφασης που διατάσσει την ανατροπή αυτής το Δικαστήριο κατόπιν έρευνας πλήρωσης των ex lege καθοριζόμενων προϋποθέσεων, και εφόσον διαγνώσει την άπρακτη παρέλευση του νόμιμου χρόνου είναι υποχρεωμένο να τη διατάξει.
Καταληκτικά, λοιπόν, η σημασία του εν λόγω άρθρου είναι ιδιαίτερα κρίσιμη για να αμβλυνθούν σημαντικές καθυστερήσεις που ανά τακτά χρονικά διαστήματα παρατηρούνται στο πεδίο της αναγκαστικής εκτέλεσης. Συνεπώς, η άμβλυνση των εν λόγω παρενεργειών λειτουργεί επιβοηθητικά τόσο για τον οφειλέτη όσο και για τον δανειστή, οι οποίοι μόνο από ένα αυστηρά οριοθετημένο πλαίσιο συνεπικουρούν το πάγιο αίτημα της επίσπευσης της εκτελεστικής διαδικασίας.
Η Σουζάνα Κλημεντίδη και ο Γιώργος Γούλας είναι Δικηγόροι
