Την ώρα που στην Αμερική δεν σταματούν οι διαμαρτυρίες για τα αλλεπάλληλα θύματα αστυνομικής βίας – τελευταίο παράδειγμα ο Τάιρ Νίκολς – υπάρχουν Πολιτείες όπου διαδηλωτές κινδυνεύουν να κατηγορηθούν για «εγχώρια τρομοκρατία» (domestic terrorism).
Αυτό ακριβώς έχει συμβεί στην Πολιτεία της Τζόρτζια, όπου εδώ και καιρό υπάρχει ένα σημαντικό κίνημα ενάντια στα σχέδια να κατασκευαστεί σε δασική έκταση κοντά στην Ατλάντα ένα μεγάλο κέντρο εκπαίδευσης της αστυνομίας, συνολικής αξίας 90 εκατομμυρίων δολαρίων, που εντάσσεται στα συνολικότερα σχέδια για αυξανόμενη στρατικοποίηση της αστυνομικής εργασίας. Οι αντιδράσεις είναι ιδιαίτερα έντονες καθώς επικεντρώνουν ταυτόχρονα στα προβλήματα της αστυνομικής βίας, στα ζητήματα που αφορούν το ρατσισμό αλλά και στο καταστροφικό αρνητικό αποτύπωμα.
Μάλιστα, το κίνημα αυτό ενάντια στην Cop City (πόλη των μπάτσων), όπως έχει ονομαστεί το κέντρο εκπαίδευσης, έχει αποδειχτεί ιδιαίτερα αποτελεσματικό και τα σχέδια δεν έχουν προχωρήσει ιδιαίτερα.
Ταυτόχρονα, όμως, έχει αντιμετωπιστεί με ιδιαίτερα αυταρχικό τρόπο από τη μεριά των αρχών της Πολιτείας, που έχει κυβερνήτη Ρεπουμπλικάνο, τον Μπάρι Κέμπ. Αποκορύφωμα, η δολοφονία στις 15 Ιανουαρίου ενός εκ των ανθρώπων που υπερασπίζονταν το δάσος με το να μένουν εκεί, του 26χρονου Μανουέλ Τεράν, πιο γνωστού με το ψευδώνυμο Tortuguita (μικρή χελώνα). Η αστυνομία υποστήριξε ότι ο Τεράν πυροβόλησε πρώτος κατά των αστυνομικών και ότι έχει στοιχεία, ωστόσο αρκετοί από τους υπόλοιπους διαδηλωτές επέμειναν ότι ο Τεράν δεν οπλοφορούσε.
Το γεγονός αυτό προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις, ενώ η απάντηση από τη μεριά των Πολιτειακών αρχών ήταν ο Κυβερνήτης Κεμπ να εκδώσει εκτελεστικό διάταγμα με το οποίο κηρυσσόταν κατάσταση έκτακτης ανάγκη εξαιτίας «παράνομων συγκεντρώσεων, ανοιχτών απειλών βίας, διατάραξης κοινής ειρήνης και κινδύνου για πρόσωπα και περιουσίες».
Διώξεις για τρομοκρατία
Όμως, εκτός από αυτές τις κινήσεις είχε προηγηθεί και η απόφαση σε δύο διαφορετικές στιγμές διαδηλωτές που είχαν εμπλακεί στις διαδηλώσεις κατά του κέντρου εκπαίδευσης της αστυνομίας και που κατηγορούνταν στη μία περίπτωση ότι πέταξαν πέτρες και μπουκάλια κατά αστυνομικών και στην άλλη ότι έκαψαν ένα αυτοκίνητο της αστυνομίας και έσπασαν τζάμια, να διωχθούν πέραν όλων των άλλων και για «εγχώρια τρομοκρατία». Συνολικά 18 διαδηλωτές αντιμετωπίζουν τέτοιες κατηγορίες.
Η τρομοκρατία παραδοσιακά ως αδίκημα στις ΗΠΑ καλυπτόταν από τις ομοσπονδιακές αρχές και την αντίστοιχη ομοσπονδιακή νομοθεσία και συνήθως τέτοιες διώξεις ξεκινούσαν από το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης. Όμως, μετά την 11η Σεπτεμβρίου 34 Πολιτείες έχουν ψηφίσει νόμους που καθιστούν τις πράξεις τρομοκρατίας ή υποβοήθησης της τρομοκρατίας και κακούργημα στο Πολιτειακό επίπεδο. Η Πολιτεία τη Τζόρτζια ψήφισε τον σχετικό νόμο το 2017 και σύμφωνα με αυτόν το αδίκημα της «εγχώριας τρομοκρατίας» (domestic terrorism) οριζόταν ως η διάπραξη οποιουδήποτε κακουργήματος με σκοπό «τον εκφοβισμό του πληθυσμού» ή προσπάθεια κάποιος «να αλλοιώσει, αλλάξει, ή εξαναγκάσει την πολιτική της κυβέρνησης».
Αυτός ο πολύ γενικός ορισμός σήμαινε ότι μπορεί πλέον να θεωρηθεί τρομοκρατική ενέργεια το να πετάει κάποιος πέτρες σε αυτοκίνητα της αστυνομίας ή να καταλαμβάνει ένα δεντρόσπιτο φορώντας μάσκα και καμουφλάζ.
Όπως είπε χαρακτηριστικά ο επικεφαλής της αστυνομίας της Ατλάντα Ντάριν Σίρμπαουμ «δεν χρειάζεται ένας επιστήμονας ή ένας δικηγόρος για να σου εξηγήσει ότι το να σπας παράθυρα και να βάζεις φωτιές δεν είναι διαμαρτυρία – είναι τρομοκρατία». 
Η αυταρχική κλιμάκωση
Τέτοια περιστατικά έρχονται να υπογραμμίσουν τη συνολικότερη αυταρχική στροφή στις ΗΠΑ στην οποία φαίνεται να υπάρχει μια διακομματική συναίνεση.
Παραδοσιακά, τα τελευταία χρόνια ήταν κυρίως οι Ρεπουμπλικάνοι αυτοί που προσπάθησαν κυρίως να αντιμετωπίσουν ακόμη πιο σκληρά τους διαδηλωτές με αποκορύφωμα το πώς αντιμετώπισαν τις κινητοποιήσεις κατά της αστυνομικής βίας. Τότε, οι Δημοκρατικοί έτειναν να αντιδρούν και να υπερασπίζονται το δικαίωμα στη διαδήλωση και την πολιτική ανυπακοή, αντιδρώντας σε προσπάθεια ποινικοποίησης της συμμετοχής σε διαδηλώσεις.
Όμως, τα πράγματα φαίνεται ότι άλλαξαν με τα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου 2021, όταν ένας όχλος υποστηρικτών του Ντόναλντ Τραμπ προσπάθησε να εισβάλει στο Καπιτώλιο. Αυτό το γεγονός ώθησε και τους Δημοκρατικούς γίνουν οπαδοί της άποψης ότι και οι δυναμικές διαδηλώσεις πρέπει να συμπεριληφθούν στην «εγχώρια τρομοκρατία». Σε αυτό το φόντο και ο Πρόεδρος Μπάιντεν διατύπωσε έναν ιδιαίτερα πλατύ ορισμό της «εγχώριας τρομοκρατίας» που ξεκινούσε από τα μαζικά εγκλήματα ρατσιστικού μίσους και τη δράση των διαφόρων ακροδεξιών «πολιτοφυλακών» (militias) και κατέληγε σε αυτούς που «βίαια αντιτίθενται στον καπιταλισμό, την εταιρική παγκοσμιοποίηση και του θεσμούς που κυβερνούν».
Και μπορεί η προσπάθεια των Δημοκρατικών να περάσουν σχετικό νόμο που θα διεύρυνε τα περιθώρια δράσης των ομοσπονδιακών αρχών ασφαλείας σε σχέση με την «εγχώρια τρομοκρατία» να μπλοκαρίστηκαν από τους Ρεπουμπλικάνους στη Γερουσία, όμως την ίδια στιγμή, όπως δείχνει το παράδειγμα της Τζόρτζτια σε Πολιτειακό επίπεδο, οι Ρεπουμπλικάνοι δεν είχαν κανένα πρόβλημα να κάνουν χρήση τέτοιας νομοθεσίας για να παραπέμψουν διαδηλωτές ως «τρομοκράτες».
Πάντως, οι ΗΠΑ έχουν μια αρκετά μακρά παράδοση στην αντιμετώπιση της δυναμικής διαμαρτυρίας ως «τρομοκρατίας», με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το πώς αντιμετώπισαν οι ομοσπονδιακές αρχές τα δυναμικά κινήματα για τα δικαιώματα των ζώων που χρησιμοποιούνταν σε ως πειραματόζωα, όπως και άλλα τμήματα του οικολογικού κινήματος.
Ωστόσο, το παράδειγμα της Τζόρτζια δείχνει τα προβλήματα που δημιουργούνται όταν ο ορισμός της τρομοκρατίας διευρύνεται μέχρι του βαθμού του να μπορεί να περιλαμβάνει πρακτικές όπως το να πετάει κάποιος πέτρες στην αστυνομία.
