Ο Αντώνης Καφετζόπουλος μιλώντας στο “Ενώπιος Ενωπίω” και στον Νίκο Χατζηνικολάου αναφέρθηκε στα πρώτα του βήματα στο θέατρο και πώς κατάφερε να συνεργαστεί με την Έλλη Λαμπέτη.
«Για ένα διάστημα ήμουν στη CBS με γραμματέα και γραφείο. Πήγαινα ταυτόχρονα στη δραματική σχολή και παραιτήθηκα λόγω μιας επιτυχίας που δεν θεωρούσα σωστή. Θεώρησα ότι συνέλαβα ότι να γίνει φίρμα η Ραφαέλα Καρρά και το θεώρησα απαράδεκτο. Προδοσία στη ροκ συνείδησή μου και ζήτησα δουλειά από τον Γιάννη Σμυρναίο και του είπα να γίνω ηχολήπτης».
«Η ιδέα ότι μπορώ να το κάνω, ότι μπορώ να γίνω ηθοποιός ήρθε πολύ νωρίς. Ήρθε όταν ήμουν ταμίας σε ένα πολύ μικρό θέατρο, στο ανοιχτό θέατρο του Γιώργου Μιχαηλίδη. Και έφυγε ένας ηθοποιός δέκα λεπτά πριν την παράσταση. Και ήρθε στο ταμείο ο Γιώργος Μιχαηλίδης με τη Σοφία τη Σπυράτου και με κοίταξαν με μελοδραματικό ύφος και είπα “μην το σκέφτεστε, αποκλείεται”. Κάνοντας το αυτό για κανά δίμηνο κατάλαβα ότι μπορώ να το κάνω. Είναι μέσα στις δυνατότητές μου, αλλά δεν με ενδιέφερε. Ήθελα το σινεμά και με τη μουσική είχα αποσυρθεί αυτοβούλως, γιατί δεν το είχα. Είχα αποφασίσει να ασχοληθώ με την σκηνοθεσία, κάπως. Επειδή με είδαν και οι υπόλοιποι ότι το καταφέρνω, μου είπαν “πήγαινε ρε παιδί μου σε μια δραματική σχολή”.
Πολύ αργότερα, όταν τέλειωσε η μεταπολίτευση, τέλειωσε το ανοιχτό θέατρο κλπ., είχα την τύχη, ενώ ήμουν ηχολήπτης πια, δέκα χρόνια μετά, με πήγε η Όλγα Λαζαρίζου σε μια οντισιόν, όπου ο Μάουρο Μπολονίνι ετοίμαζε μια παράσταση, με την Λαμπέτη. Με πήρανε και για ένα διάστημα ήμουν το πρωί ηχολήπτης, το βράδυ ηθοποιός. Αμέσως μετά ήρθε η πρόταση για την “Αστροφεγγιά και έπρεπε να αποφασίσω ποιον δρόμο θα πάρω».
“Η Έλλη Λαμπέτη είχε αυτή την πετριά”
Ο Αντώνης Καφετζόπουλος μίλησε για τη συνεργασία του με την Έλλη Λαμπέτη στο ξεκίνημα της καριέρας του. Μάλιστα σε παλαιότερη συνέντευξή του είχε αναφέρει ότι η σπουδαία ηθοποιός του είχε πει πως «Ό,τι λέει ένας ηθοποιός θα πρέπει να βγάζει μια ουσία, μια δύναμη».
«Όταν μου το είπε θεώρησα πως είναι ένα ακόμη τσιτάτο της Λαμπέτη», είχε αρχικά ο ηθοποιός. Και συνέχισε, τονίζοντας ότι «Μετά από χρόνια κατάλαβα ότι ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος για έναν ηθοποιός για να προσεγγίσει την παρουσία του στη σκηνή μέσα από έναν ρόλο. Ό,τι καθετί που λέει, οφείλει είτε προσθέτει ένα λιθαράκι στην ανάπτυξη του χαρακτήρα είτε να προσθέτει κάτι στην ανάπτυξη της ιστορίας. Στη μυθοπλασία. Αν κάτι από αυτά δεν συμβαίνει, έλεγεη Έλλη “ή ο συγγραφέας έχει κάνει λάθος ή δεν έχουμε καταλάβει τι εννοεί και καλύτερα να το κόψεις, να το σβήσεις. Μην λες πράγματα που δεν έχουν νόημα ποτέ”».
«Ήταν ομιλητική και προσπαθούσε πάντα να βοηθάει τους συναδέλφους της πάνω στη σκηνή και γύρω από τη σκηνή. Είχε αυτή την πετριά. Ήθελε να είναι χρήσιμη. Παρότι είχε τη φήμη ότι ήταν σκληρή. Ήταν σκληρή, αλλά ήταν και με τον εαυτό της. Μαζί με τον Διονύση (σ.σ: τον Σαββόπουλο) είναι τα δύο πρόσωπα που με έχουν επηρεάσει ίσως περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον στη ζωή», είπε καταλήγοντας ο Αντώνης Καφετζόπουλος.
