Η Κάτια Δανδουλάκη έδωσε συνέντευξη στην εκπομπή της Ελεονώρας Μελέτη. Μεταξύ άλλων μίλησε για τη μεταθάνατον ζωή αλλά και για την Μαίρη Χρονοπούλου που έφυγε από την ζωή πριν από λίγες μέρες.
«Είμαι ακούραστη, κάνω πολλά πράγματα και έχω φοβερές αντοχές. Έχω λίγο απάνθρωπες αντοχές» είπε στην αρχή η Κάτια Δανδουλάκη.
Στη συνέχεια εξήγησε πως: «Ζω μέσα από την δουλειά και θα ήθελα πραγματικά όταν κάποια στιγμή φύγω απ’ αυτόν τον κόσμο, να είμαι σε ένα πλατό ή στο θέατρο. Νομίζω ότι τέτοια μετάβαση θα ήταν μέσα στο όνειρό μου, το καλύτερό μου. Θα ήταν ένα από τα όνειρα που ζω στη σκηνή.
Πιστεύω σε μια άλλη ζωή, πολύ όμορφη, πιστεύω ότι δεν ήρθαμε εδώ πέρα για να φύγουμε έτσι κουτά. Με ανακουφίζει πάρα πολύ να ξέρω ότι υπάρχει κάτι άλλο που έχει να κάνει με ψυχή, που έχει να κάνει με ενέργειες και θα είναι υπέροχο».
Μιλώντας για τον θάνατο της Μαίρης Χρονοπούλου, ανέφερε: «Η Μαίρη Χρονοπούλου ήταν πολύ μεγάλη, ιδιαίτερη προσωπικότητα, μοναδική προσωπικότητα, με μεγάλο «χνάρι» πάνω στον κόσμο. Άφησε το «χνάρι» που έπρεπε να αφήσει η Μαίρη. Θα τη θυμούνται τη Μαίρη για πάρα πολλά, όχι μόνο σαν ηθοποιό, γι’ αυτό που ήταν».
«Λέω «Εύγε» στο άνοιγμα των τηλεοπτικών σειρών, χαίρομαι. Χαίρομαι για τις σειρές που ανοίγουν, χαίρομαι για τόσο ωραίες σειρές που βλέπω ότι έχουν ωραία θέματα, εξαιρετικά, πολύ ωραίους ηθοποιούς και θέλω να δουλεύουν όλοι
Είμαι πολύ καλή στο να δίνω συμβουλές στη νέα γενιά, μπαίνω στην θέση τους και τους λέω το σωστό, είμαι σίγουρη ότι τους λέω το σωστό. Όποιος θέλει συμβουλή, να τρέχει σ’ εμένα» σημείωσε.
Ακόμα, εξομολογήθηκε ότι: «Είμαι «αγκαλίτσας» και μου λείπει αυτό πραγματικά. Τώρα μου ‘χει λείψει πολύ. Το «Μην με αγγίζεις» με ενοχλεί πάρα πολύ, το οποίο το ζούμε αναγκαστικά. Αλλά μόλις πάψει το «Μην με αγγίζεις» θα αρχίσω πάλι να χουχουλιάζω μέσα σε αγκαλιές.
Πάντα ήμουν έτσι, με αγκαλιές μεγάλωσα. Μου έλειψαν οι αγκαλιές των γονιών μου και του Μάριου (Πλωρίτη) και τώρα έχω τις αγκαλιές των φίλων μου και των νέων παιδιών. Όσο είναι δυνατόν το κενό της οικογένειας αναπληρώνεται με τους φίλους και τους συναδέλφους, γιατί το κενό της οικογένειας είναι τόσο μεγάλο, τόσο τεράστιο και οι φίλοι από την άλλη μεριά είναι ένας μεγάλος θησαυρός για τη ψυχή».
