Όταν ξέσπασε μια πυρκαγιά μέσα στο ανθρακωρυχείο στην Centralia, οι κάτοικοι νόμιζαν ότι γρήγορα θα σβήσει από μόνο της
Όμως η φλόγα συνεχίζεται έξι δεκαετίες αργότερα και το κράτος έχει εγκαταλείψει την προσπάθεια να την σβήσει. Η Centralia της Πενσυλβάνια διέθετε κάποτε 14 ενεργά ανθρακωρυχεία και 2.500 κατοίκους στις αρχές του 20ου αιώνα. Αλλά μέχρι τη δεκαετία του 1960, η ακμή της είχε περάσει και τα περισσότερα από τα ορυχεία του είχαν εγκαταλειφθεί. Ωστόσο, περισσότεροι από 1.000 άνθρωποι ζούσαν εκεί μόνιμα και η Centralia δεν είχε πεθάνει – μέχρι που ξεκίνησε μια πυρκαγιά σε ανθρακωρυχείο.
Ξεκίνησε σε μια χωματερή και εξαπλώθηκε στις σήραγγες άνθρακα που οι ανθρακωρύχοι έσκαψαν χιλιάδες πόδια κάτω από την επιφάνεια. Και παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες να σβήσουν τις φλόγες, η φωτιά εξακολουθεί να καίει μέχρι σήμερα!
Όμως η φωτιά που καίει κάτω από την επιφάνεια συνεχίζει να εκτοξεύει δηλητηριώδη καπνό στον αέρα μέσα από εκατοντάδες ρωγμές ενώ το έδαφος βρίσκεται σε διαρκή κίνδυνο κατάρρευσης. Πώς όμως έφτασε ως εδώ;
Τον Μάιο του 1962, το δημοτικό συμβούλιο της Centralia της Πενσυλβάνια συνεδρίασε για να συζητήσει τη νέα χωματερή. Νωρίτερα μέσα στο έτος, η Centralia είχε κατασκευάσει ένα λάκκο βάθους 50 ποδιών που κάλυπτε μια έκταση περίπου τη μισή έκταση ενός γηπέδου ποδοσφαίρου για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της πόλης με τα απορρίματά του και έπρεπε να καθαριστεί πριν από τον ετήσιο εορτασμό της Ημέρας Μνήμης της πόλης.
Στη συνεδρίαση, τα μέλη του συμβουλίου πρότειναν μια φαινομενικά προφανή λύση: την καύση του ΧΥΤΑ.
Στην αρχή, φαινόταν να λειτουργεί. Η πυροσβεστική επένδυσε το λάκκο με ένα άκαυστο υλικό για να περιορίσει τη φωτιά, το οποίο άναψαν τη νύχτα της 27ης Μαΐου 1962. Αφού το περιεχόμενο του χώρου έγινε στάχτη, περιέλουσαν τα υπόλοιπα κάρβουνα με νερό.
Ωστόσο, δύο ημέρες αργότερα, οι κάτοικοι είδαν ξανά φλόγες! Και πάλι μια εβδομάδα αργότερα, στις 4 Ιουνίου. Οι πυροσβέστες της Centralia έμειναν μπερδεμένοι για το από πού προερχόταν η επαναλαμβανόμενη πυρκαγιά. Χρησιμοποίησαν μπουλντόζες και τσουγκράνες για να ανακατέψουν τα υπολείμματα των καμένων σκουπιδιών και να εντοπίσουν τις κρυμμένες φλόγες.
Τελικά, ανακάλυψαν την αιτία. Η φωτιά εξαπλωνοντα μέσα από τα ανθρακορυχεία και είχε ήδη φύγει. Σύντομα, οι κάτοικοι άρχισαν να παραπονιούνται για δυσάρεστες οσμές που έμπαιναν στα σπίτια και τις επιχειρήσεις τους και παρατήρησαν μυρωδιές καπνού που έβγαιναν από το έδαφος γύρω από τη χωματερή.
Το δημοτικό συμβούλιο έφερε έναν επιθεωρητή ορυχείων για να ελέγξει τον καπνό, ο οποίος διαπίστωσε ότι τα επίπεδα μονοξειδίου του άνθρακα σε αυτά ήταν πράγματι ενδεικτικά μιας πυρκαγιάς σε ορυχείο. Έστειλαν επιστολή στην Lehigh Valley Coal Company (LVCC) δηλώνοντας ότι μια «φωτιά άγνωστης προέλευσης» έκαιγε κάτω από την πόλη τους. Αλλά προτού καταλήξουν σε απόφαση, οι αισθητήρες εντόπισαν θανατηφόρα επίπεδα μονοξειδίου του άνθρακα που διέρρεαν από το ορυχείο και όλα τα ορυχεία της περιοχής Centralia έκλεισαν αμέσως. Η ζωή συνεχιζόταν όμως ο χρόνος θα έφερνε μεγάλες καταστροφές.
Είκοσι χρόνια μετά την έναρξη της πυρκαγιάς, ωστόσο, η Centralia, η Πενσυλβάνια άρχισε να αισθάνεται τις επιπτώσεις της αιώνιας φλόγας της υπόγεια. Οι κάτοικοι άρχισαν να λιποθυμούν στα σπίτια τους από δηλητηρίαση από μονοξείδιο του άνθρακα. Τα δέντρα άρχισαν να πεθαίνουν και το έδαφος έγινε στάχτη. Δρόμοι και πεζοδρόμια άρχισαν να λυγίζουν.
Σημερα η πόλη είναι μια πόλη φάντασμα. Και η φωτιά καίει ακόμα…
