Η Μιτς Μαρόνεϊ, στα 60 της χρόνια άλλαξε ζωή για να σώσει την υγεία της και να βρει τον εαυτό της.
Σήμερα ζει στην Ιρλανδία, είναι εκδότρια περιοδικού και το σπίτι της στην εξοχή αποτελεί ένα καταφύγιο δημιουργικότητας για όσους, όπως ακριβώς και εκείνη, συμμερίζονται την άποψη του Ιταλού συγγραφέα, Τσέζαρε Παβέζε, ότι «η μόνη χαρά στη ζωή είναι ν’ αρχίζεις».
Έσωσε την υγεία της, καλλιεργώντας το πνεύμα της.
Η Μαρόνεϊ με πατέρα από τη Βρετανία και μητέρα από το Μακάου γεννήθηκε στο Χονγκ Κονγκ και ήξερε από πολύ νωρίς ότι ήθελε να γίνει καλλιτέχνης. Τι κι αν στα 8της χρόνια δεν ήξερε τί ακριβώς αυτό σημαίνει, ένα βιβλίο με έργα τέχνης, που κρατούσε ο πατέρας της σε περίοπτη θέση στο σαλόνι του πατρικού της, την έπεισε ότι αυτό είναι το μέλλον της.
Όπως εξιστορεί στον Guardian, η ζωή την έφερε στο Λονδίνο, όπου έγινε εικαστικός, αλλά για να συντηρήσει τον εαυτό της αναλάμβανε και διοικητικές θέσεις εργασίας.
Πριν από έξι χρόνια εργαζόταν σε μια ιδιαίτερα στρεσογόνα δουλειά στο Εθνικό Σύστημα Υγείας (NHS), για την οποία ένιωθε ότι αν την συνέχιζε για κάποιο καιρό ακόμη θα έβλαπτε σοβαρά την υγεία της. Μέσα σε μια στιγμή πήρε την απόφαση να αφήσει την Αγγλία και να μετακομίσει στην Ιρλανδία, στην οποία είχε ζήσει για μικρό χρονικό διάστημα στο παρελθόν και είχε αγαπήσει πολύ.
Το στοίχημα της δημιουργικής γραφής
«Ήταν μια στιγμή εξαιρετικής διαύγειας για μένα. Χρειαζόμουν περισσότερο χώρο μέσα μου για να μπορέσω να επικεντρωθώ και πάλι στην τέχνη μου», λέει η ίδια στη βρετανική εφημερίδα.
Στο Σκιμπερίν, στο δυτικό Κορκ, την περίοδο του lockdown, αποφάσισε να ασχοληθεί με τη δημιουργική γραφή για πρώτη φορά στη ζωή της. «Είχα γράψει για τη δουλειά μου, αλλά ήθελα να ασχοληθώ πιο δημιουργικά με τη γραφή», εξηγεί.
Κάπως έτσι παρακολούθησε ένα μάθημα της τοπικής βιβλιοθήκης για όσους ήθελαν να ασχοληθούν με το γράψιμο που την οδήγησε να γίνε μέλος της ομάδας συγγραφέων Cork Prose Collective, που συναντιόντουσαν όλη τη δύσκολη περίοδο του κοροναϊού μια φορά την εβδομάδα για να συζητήσουν τις ιδέες τους.
A new start after 60: My job threatened to make me ill – so I moved out of London and started a magazine https://t.co/VyESs4WGrG
— Media Voices (@mediavoicespod) September 11, 2023
Το περιοδικό ομπρέλα για τους καλλιτέχνες
Στα 60ά της γενέθλια ένιωσε ότι ήρθε η ώρα να ανταποκριθεί σε μια νέα πρόκληση, οπότε αποφάσισε να εκδώσει ένα λογοτεχνικό περιοδικό.
Με τη βοήθεια των νέων φίλων της και του τοπικού τυπογραφείου άρχισε να μαθαίνει τα βασικά για την διαδικασία της έκδοσης. «Είχαμε τόσο ωραία γραπτά, που ήταν κρίμα που δεν είχαμε μεγαλύτερο κοινό να τα διαβάσει. Γι’ αυτό αποφάσισα να τα συγκεντρώσω όλα μαζί σε ένα περιοδικό».
Το Swerve κυκλοφόρησε το 2022 με ανοιχτή πρόσκληση σε όποιον ήθελε να δημοσιεύσει ένα διήγημα ή ένα ποίημα του. Το περιοδικό, που κυκλοφορεί πια σε ετήσια βάση και είναι διαθέσιμο online, βασίστηκε σε ένα γαλλικό περιοδικό του 1940 με υπέροχη εικονογράφηση που γιόρταζε την κουλτούρα της Γαλλίας μπροστά στον ολοκληρωτισμό. «Πάντα θεωρούσα υπέροχο το να φτιάξω ένα περιοδικό, αλλά έμοιαζε τόσο γελοία ιδέα», συμπληρώνει η Μαρόνεϊ.
Συνέχεια νέες αρχές
Επειδή όμως δεν αμφισβήτησε ποτέ τον εαυτό της, φέτος το περιοδικό της έχει εμπλουτίσει το περιεχόμενο του με συνεντεύξεις και άρθρα εικαστικών, αλλά και πολλών άλλων νέων καλλιτεχνών, που βρήκαν τόπο έκθεσης των έργων τους στην μικρή γκαλερί, την οποία η μικρόσωμη γυναίκα με τη μεγάλη αποφασιστικότητα έστησε αμέσως στη συνέχεια.
Και επειδή η δημιουργικότητα δεν έχει τέλος και οι καινούργιες αρχές μπορούν να είναι ανεξάντλητες, η Μαρόνεϊ πριν από λίγο καιρό αποφάσισε να στήσει ένα πρόγραμμα φιλοξενίας νέων καλλιτεχνών με έδρα το σπίτι της, που γεμίζει τις σελίδες του περιοδικού της και ικανοποιεί την ακόρεστη δίψα της για περισσότερη τέχνη.
«Χρησιμοποιώ ένα διαφορετικό τμήμα του εγκεφάλου μου για να γράφω το περιοδικό. Το γράψιμο είναι δύσκολο από πολλές απόψεις, αλλά είναι ένας υπέροχος τρόπος για να ανακαλύψεις τον εαυτό σου και τον κόσμο ολόκληρο», καταλήγει η ίδια.
