Συνέντευξη στο περιοδικό Hello παραχώρησε ο Νίκος Πολυδερόπουλος. Ο επιτυχημένος ηθοποιός κατά την διάρκεια της συνέντευξης αναφέρθηκε και στον πρόσφατο θάνατο του μικρού του αδελφού.
Έχεις καταφέρει να διαχειριστείς την απώλεια του αδελφού σου;
Δεν είναι πράγματα που μπορείς να τα διαχειριστείς αυτά. Μπορείς να συνυπάρχεις μαζί τους, από ένα σημείο κι έπειτα. Δεν ξέρω πώς να το περιγράψω… Όταν μου έρχεται στο μυαλό η σκέψη, η εικόνα, λέω: «Όχι, δεν γίνεται, απλά κάπου είναι». Μετά έρχεται ένα: «Ωχ…». Δεν έχω λέξεις, δεν με χωράνε οι λέξεις.
Γονατίζουμε οι άνθρωποι μπροστά στον θάνατο. Τουλάχιστον εγώ γονατίζω, ακόμη κι αν δεν πρόκειται για κάποιο κοντινό μου πρόσωπο. Κι αν ο άνθρωπος έχει φτάσει σε μια μεγάλη ηλικία, υπάρχει μια λογική που βασίζεται στον κύκλο της ζωής και μπορεί ενδεχομένως να απαλύνει κάπως τον πόνο. Στην περίπτωση ενός νέου ανθρώπου όμως, όταν χαλάει η σειρά, δεν υπάρχει κάτι να κρατηθείς. Κλονίζεται η λογική σου, ακόμη και η πίστη σου στο αν υπάρχει κάτι ανώτερο από εμάς. Κι αν υπάρχει, πόσο δίκαιο είναι.
Είχες τη δύναμη να σταθείς στους γονείς και τα αδέλφια σου; Γιατί απ’ ότι κατάλαβα, ως το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειας νιώθεις μια ευθύνη…
Ναι, και θεωρώ πως το να σταθώ στην οικογένεια μου μού έδωσε τη δύναμη να διαχειριστώ τα δικά μου συναισθήματα. Το να στηρίξω την οικογένεια μου μού έδωσε τη δυνατότητα να στηρίξω τον εαυτό μου, να μην τσακίσω, να μην αφήσω να με κουκουλώσει η θλίψη και να γίνω δυσλειτουργικός.
