Ο George Foreman δεν ενδιαφερόταν για τοστιέρες και ψησταριές.
Ήταν 1994, και ο πυγμάχος, ο οποίος βρισκόταν ακόμα στη μέση μιας απίθανης καριέρας, είχε λάβει αυτό που θεωρούσε ότι ήταν ένα καινοτόμο αντικείμενο. Ήταν μια ηλεκτρική ψησταριά εσωτερικού χώρου μαζί με ένα σημείωμα που εξέφραζε την ελπίδα ότι ο Foreman μπορεί να ενδιαφερόταν να το προμοτάρει.
Το Short Order Grill, όπως ήταν τότε γνωστό, έψηνε τα τρόφιμα και στις δύο πλευρές ταυτόχρονα χρησιμοποιώντας μια λοξή επιφάνεια, η οποία επέτρεπε στο μεγαλύτερο μέρος του λίπους να στάζει σε ένα δοχείο.
Για τον Foreman, φαινόταν σαν παιχνίδι και δεν το έβγαλε καν από το κουτί – παρέμεινε αχρησιμοποίητο για έξι μήνες, προτού η γυναίκα του επιμείνει να το δοκιμάσει. Στον Foreman άρεσαν πολύ τα burgers μαγειρεμένα στη σχάρα και αποφάσισε να το δοκιμάσει!
Ήταν ένα burger που τελικά θα του έφερνε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια…
Ο Foreman είναι ο «Cheeseburger Champ»
Αν είχατε ρωτήσει τους θαυμαστές του Foreman κατά τη διάρκεια της ακμής του στη δεκαετία του 1970 και τους ρωτούσατε τι θα ακολουθούσε για τον διάσημο πυγμάχο, λίγοι πιθανότατα θα είχαν προβλέψει ότι θα γινόταν παρουσιαστής προϊόντων ήταν από τους πιο σκληρούς αθλητές του αθλήματος. Πολλοί πίστευαν ότι όχι μόνο θα νικούσε, αλλά πιθανότατα θα πλήγωνε σοβαρά, τον Muhammad Ali κατά τη διάρκεια του “Rumble in the Jungle” στο Ζαΐρ στις 30 Οκτωβρίου 1974.
Αλλά ο Ali κέρδισε και ο Foreman απομακρύνθηκε από το ρινγκ του μποξ λίγο αργότερα. Ο Foreman επέστρεψε το 1991.
Τα θερμά αισθήματα του κοινού προς τον Foreman αυξήθηκαν μόνο και ακολούθησαν προσφορές διαφήμισης προϊόντων. Όσο μεγαλύτερη επιτυχία είχε στο ρινγκ – νίκησε τον Michael Moorer για να ανακτήσει το πρωτάθλημα βαρέων βαρών το 1994 – τόσο περισσότεροι διαφημιστές ήθελαν να επωφεληθούν από τη δημοτικότητά του. Κατά κάποιο τρόπο, θυμάται αργότερα ο Foreman, η πυγμαχία του ήταν μια δουλειά πωλήσεων – οι άνθρωποι έπρεπε να πιστεύουν ότι ένας αθλητής στα σαράντα του μπορεί να είναι ανταγωνιστικός.
Την ίδια χρονιά, ο Foreman προσεγγίστηκε με μια επιχειρηματική πρόταση από τον Michael Boehm, τον εφευρέτη του Short Order Grill, μιας επιτραπέζιας συσκευής που υποσχόταν να μειώσει τα λίπη που υπάρχουν σε πολλά μαγειρευτά κρέατα!
Η επιχειρηματικότητα του ταίριαζε – έγινε ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας και γνωστός για την προώθηση του George Foreman Grill, το οποίο έχει πουλήσει περισσότερες από 100 εκατομμύρια συσκευές παγκοσμίως. Το 1999, πούλησε τα εμπορικά δικαιώματα της ψησταριάς για 138 εκατομμύρια δολάρια, αλλά ας το πιάσουμε από την αρχή.
Στη δεκαετία του 1990, οι καταναλωτές είχαν προετοιμαστεί να αντιμετωπίζουν το λίπος ως εχθρό και τα σνακ με χαμηλά λιπαρά όπως το SnackWell’s ήταν στη μόδα.
Ο Foreman έγινε πασίγνωστος για τα διαφημιστικά του και τις εκπομπές του, ξέρετε εκείνες που παίζουν αργά το βράδυ, τονίζοντας τα προτερήματα της συσκευής και τον γρήγορο χρόνο ψησίματος.
Η παγκόσμια δημοτικότητα της ψησταριάς George Foreman είχε ως αποτέλεσμα… πωλήσεις άνω των 100 εκατομμυρίων συσκευών από τότε που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά, ένα κατόρθωμα που επιτεύχθηκε σε λίγο περισσότερο από 15 χρόνια.
Αν και ο Foreman δεν επιβεβαίωσε ποτέ ακριβώς πόσα έχει βγάλει, η Salton, Inc. του πλήρωσε 138 εκατομμύρια δολάρια το 1999 προκειμένου να εξαγοράσει το δικαίωμα χρήσης του ονόματός του.
Προηγουμένως πληρωνόταν περίπου το 40 τοις εκατό των κερδών σε κάθε ψησταριά που πωλούνταν, κερδίζοντας 4,5 εκατομμύρια δολάρια το μήνα σε πληρωμές στο αποκορύφωμά της, επομένως υπολογίζεται ότι έχει κερδίσει συνολικά πάνω από 200 εκατομμύρια δολάρια από την έγκριση, ένα ποσό που είναι σημαντικά περισσότερα από όσα κέρδισε ως πυγμάχος.
