Τα έχουν αυτά οι ανασχηματισμοί: ποτέ δεν λύνουν τα προβλήματα για τα οποία αποφασίζονται από τον εκάστοτε Πρωθυπουργό. Συνήθως ανακυκλώνουν τα ίδια, ή δημιουργούν περισσότερα. Γιατί να εξαιρείται αυτός που ανακοινώθηκε τώρα;
Με πλήρη γνώση αυτής της ιδιομορφίας. ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναδιένειμε τις καρέκλες γύρω από το οβάλ τραπέζι του υπουργικού Συμβουλίου με ένα απλό κριτήριο: να σκάσουν από το κακό τους όσοι προβλέπουν -ή φροντίζουν- να χάσει το αξίωμά του πριν από τις εκλογές.
Αν σε κάτι διαφέρει από τους προκατόχους του, είναι το εξής: δεν επιχειρεί να διαλύσει το Δελφινάριο, αλλά το εμπλουτίζει με νέους πρωταγωνιστές. Έτσι κι αλλιώς το καλοκαίρι είναι της μόδας – αν λάβουμε υπόψη το σουξέ που κάνει στο δικό του ο… Σεφερλής!
Ας δούμε λοιπόν τα κρυφά μυστικά του νέου θιάσου, για να καταλάβουμε και την παράσταση που θα ανεβάσει…
Πριν από όλα, η ανάθεση ρόλου «Πρωθυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ» στον «στόχο 5046c» – κατά κόσμον Κωστή Χατζηδάκη – παραπέμπει σ’ αυτό που λένε οι κοινωνιολόγοι: «αν θέλεις να βγάλεις καλούς βασανιστές, διάλεξε τους πιο βασανισμένους».
Ποιον άλλον θα μπορούσε να κατασκευάσει ως «νόμιμο» δελφίνο του ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αν όχι αυτόν που παρακολουθούσε η – υπαγόμενη στον ίδιο – ΕΥΠ και όταν έγινε γνωστό δεν βαρυγκώμησε ούτε για μια στιγμή, αλλά του άρεσε κιόλας;
Σε τελευταία ανάλυση, ακόμη και αν για κάποιο λόγο αναγκαστεί να αφήσει το μέγαρο Μαξίμου, δεν θα υπάρχει καλύτερος να τον σκαντζάρει, από αυτόν που προεπιλέγει ο ίδιος.
Σαν τον Γ. Παπανδρέου, που έφυγε από την Πρωθυπουργία – αφού πρώτα πήρε ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή και χωρίς το κόμμα του να χάσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία – και ήθελε να… παραμείνει πρωθυπουργός, με το όνομα Φίλιππος Πετσάλνικος. Σε πόσα μοιάζουν αυτοί οι δυο οι κληρονόμοι μεταξύ τους, είναι αξιοθαύμαστο.
Η εκτόξευση του – εκ διευρύνσεως προς το ΠΑΣΟΚ – Κυριάκου Πιερρακάκη, σε ρόλο τσάρου της «οικονομίας» δείχνει ότι κατά τον Μητσοτάκη ο κανόνας «τη φωτιά τη σβήνεις με φωτιά» είναι ξεπερασμένος: η νέα εκδοχή είναι τη σβήνεις με… δυο φωτιές.
Έτσι, με απλά κυβερνητικά μαθηματικά, απέναντι στη φιλοδοξία του μοναδικού μέχρι τώρα δελφίνου – που περιμένει την… ενθρόνισή του, χωρίς να κάνει τίποτε – υπάρχουν τώρα δυο αντιδελφίνοι.
Και απέναντι στους αντιδελφίνους; Εδώ ο Πρωθυπουργός κέντησε. Μην ακούτε ότι για πρώτη φορά μια τηλεοπτική εκπομπή έσωσε έναν υπουργό από καρατόμηση – τον υπουργό Υγείας, εν προκειμένω.
Ο Άδωνης Γεωργιάδης – στον οποίο αποδόθηκε σε μεγάλο βαθμό η διόγκωση του συλλαλητηρίου της 28ης Φεβρουάριου και για πολλούς θα ήταν το εξιλαστήριο θύμα – έμεινε ακλόνητος στη θέση του, ως… τέταρτος δελφίνος και αχρείαστος να είναι.
Έπαιξε βέβαια ρόλο και η αξεπέραστη θεωρία του Κένεντι, για τον Χούβερ – του FBI – και το δίλημμα της τοποθέτησής του: μέσα η έξω από τη σκηνή;
Η μόνη που βγαίνει ζημιωμένη από αυτό είναι η αξιαγάπητη κυρία Αγαπηδάκη, που θα μπορούσε να πάρει ολόκληρο υπουργείο κατάδικό της – με την πρόοδο που έχει σημειώσει στην πολιτική. Έμεινε αναπληρώτρια στη μπανάλ οδό Αριστοτέλους – δυο βήματα από την κακόφημη Ομόνοια – γιατί καλός, καλός ο Άδωνης, αλλά κάποιος πρέπει να τον φυλάει.
Κέρδισαν όμως δυο άλλες κυρίες. Η Σοφία Ζαχαράκη που γράφει τη δική της ιστορία: όσο κακή είναι στο ένα υπουργείο, τόσο πιο εύκολα μετακομίζει σε άλλο με υψηλότερο βαθμό. Και η Δόμνα: από το τίποτα, βρέθηκε πάλι σε «αυτοκίνητο με κουρτινάκια», που έλεγε ο Γέρος.
Αφού λυθήκαν αυτά τα σημαντικά και κρίσιμα, τα υπόλοιπα ήταν πρωτοβάθμιες εξισώσεις για Πρωθυπουργό σαν τον Μητσοτάκη- της γνωστής Οικογενείας. Με πιο χαρακτηριστική περίπτωση το υπουργείο Εξωτερικών, όπου υπουργός Εξωτερικών παρέμεινε η… υφυπουργός Παπαδοπούλου!
Εξ ίσου αξιοπρόσεκτη είναι η απότιση φόρου τιμής στον… Αντώνη Σαμαρά. Ότι υπόλοιπα της ομάδας του βρήκε ο Πρωθυπουργός, τα βόλεψε σε διάφορα υφυπουργεία. Αλλά με λύπη του, δεν μπόρεσε να βρει και «δέκα Παπασταύρου που μακάρι να είχε η Ελλάδα» και τον πρώην Πρωθυπουργό. Τον έναν που βρήκε τον εγκατέστησε μετά πολλών επαίνων στο υπουργείο Ενέργειας.
Έναν Σκυλακάκη, αν είχατε ακουστά, να ζήσουμε να τον θυμόμαστε. Μαζί με τον καθηγητή Χρηστό Τσεκουρά – με τις καραμανλικές ρίζες – από το υπουργείο Μεταφορών, όπου είχε εκπέσει.
Ομοίως ο εκ μεταδημότευσης από άλλο κράτος, Χρήστος Στυλιανίδης, που δεν πρόκοψε σε κανένα από το δυο υπουργεία που του έδωσε, εφεξής θα κυνηγάει ανεμόμυλους στη Λευκωσία. Ας πρόσεχε…
Να μην ξεχάσουμε: ο Βορίδης πήρε κίτρινη κάρτα – για τις χοντράδες που έκανε με τα συλλαλητήρια: Από πρώτο τραπέζι πίστα, στο Μαξίμου και «εκπρόσωπος του Πρωθυπουργού» στη Βουλή, θα τσακώνεται με τον Βελόπουλο και τη Λατινοπούλου, ου μην αλλά -όπως θα το διατύπωναν οι καθαρευουσιάνοι – με τον Σαμαρά, για τους «λαθρομετανάστες»..
Ορισμένοι απορούν ,πως και δεν αποφασίσθηκε η απομάκρυνση του Γ. Φλωριδη, τρίτου κατά σειρά σε αδεξιότητες και προκλητικότητα σε ότι αφορά τα επικοινωνιακά απέναντι το τσουνάμι των Τεμπών:
Α όλα κι όλα: για ερασιτέχνη τον έχετε τον Μητσοτάκη; Είχε το σχέδιό του, όταν του έδωσε χαρτοφυλάκιο και θα σ’ αυτή τη φάση, θα τον κρατούσε στην κυβέρνηση, ό,τι κι αν έκανε. Προσέξτε: αν τον έδιωχνε θα έπρεπε, σε δυο μήνες, να προτείνει τον αδελφό του Βασίλη Φλωρίδη, για Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου – αφού προηγείται στην επετηρίδα.
Μόνο αφελείς θα πίστευαν ότι είναι ποτέ δυνατόν να στείλει στο ρόλο που δόξασαν ο Ντογιάκος και η Αδειλίνη, κάποιον που λέει: «Όποιος δικαστής θέλει, μπορεί να είναι ανεξάρτητος». Αμέρικαν μπαρ θα το κάνουμε; που θα έλεγε και ο μακαρίτης ο Παπαγιαννόπουλος;
Φάλτσο του ανασχηματισμού ήταν ότι πάλι εκτός, ο έρμος ο Μακάριος Λαζαρίδης που περιμένει από το 2019 το πλοίο που δεν έρχεται. Πάλι καλά όμως γιατί η δοξασμένη ελληνική δημοσιογραφία αποζημιώνεται με την τοποθέτηση του Γιάννη Λοβέρδου στο υφυπουργείο των Αποδήμων.
Αυτά παθαίνουν όσοι νομίζουν ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία- ακόμη και ο Πλεύρης… Μεταξύ μας: αφού βρήκε θέση για τον Αρίστο Δοξιάδη, δεν είναι άδικο να μην βρεθείς κάτι αντίστοιχο για τον σύντροφο Στάθη Καλύβα;
Μωρέ, καλά έκανε ο Μηταράκης και… «έκλεισε το τηλέφωνο» – για να μην τον βρίσκει ο Πρωθυπουργός και τον αγγαρέψει πάλι…
