Η οικία Χατζηγώγου, που βρίσκεται στο τέλος της Αρετσούς στην Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης, συγκαταλέγεται στα πιο ενδιαφέροντα διατηρητέα κτίρια της πόλης.
Αν και η περιοχή έχει γνωρίσει την ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια, αρκετά από τα παλιά κτίρια έχουν εγκαταλειφθεί και αφεθεί στη φθορά του χρόνου και της αδιαφορίας. Αυτή η έπαυλη, ωστόσο, παραμένει μια σιωπηλή μαρτυρία της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της Θεσσαλονίκης.
Η οικία κατασκευάστηκε το 1930 από τους γνωστούς αρχιτέκτονες Μαλάκη και Ζωγράφο, οι οποίοι δημιούργησαν πολλά κτίρια στην πόλη κατά την περίοδο της ανοικοδόμησης μετά την Πυρκαγιά του 1917. Το σπίτι, που αρχικά ήταν παραθαλάσσια κατοικία του δικηγόρου Θ. Χατζηγώγου, κατοικήθηκε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980 και έκτοτε παραμένει ακατοίκητο και εγκαταλειμμένο.
Η Θεσσαλονίκη, γνωστή για τα ιστορικά της αρχοντικά και τις επαύλεις, φιλοξενεί αρκετά τέτοια κτίρια, τα οποία, παρόλο που έχουν παραμεληθεί, συνεχίζουν να στέκουν ως μάρτυρες της ιστορίας της. Ορισμένα από αυτά έχουν αποκατασταθεί, ενώ άλλα αργά αλλά σταθερά «σβήνουν» από τη συλλογική μνήμη, χάρη στην αδιαφορία και την απροθυμία για ανακαίνιση.
Η Οικία Χατζηγώγου και οι μύθοι που την περιβάλλουν
Η εγκατάλειψη της οικίας Χατζηγώγου έχει εμπνεύσει πολλούς μύθους και φημολογίες, κάνοντάς την δημοφιλή σε όσους αγαπούν τις ιστορίες μυστηρίου και τα «στοιχειωμένα» σπίτια. Το ερειπωμένο κτίριο, με τα σπασμένα παράθυρα, τα μισοδιαλυμένα παντζούρια και την πυκνή βλάστηση που το καταπίνει, αποτελεί το ιδανικό σκηνικό για ατέλειωτες φανταστικές αφηγήσεις. Οι παλαιότεροι κάτοικοι της περιοχής μιλούσαν για εικόνες της Παναγίας που τοποθετούνταν στα παράθυρα, καθώς και για λουλούδια και σκόρδα που κρέμονταν στα κάγκελα, πιστεύοντας ότι προστάτευαν το σπίτι από κακά πνεύματα. Αυτή η ατμόσφαιρα, γεμάτη μυστηριώδη στοιχεία, συνεχίζει να συγκινεί και να προκαλεί ανατριχίλες.
Αρχιτεκτονική σύνθεση της οικίας
Αρχιτεκτονικά, η οικία Χατζηγώγου είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και έχει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Η δομή της περιλαμβάνει δύο οκταγωνικούς, διώροφους πύργους στα άκρα της και ένα παραλληλόγραμμο τμήμα που συνδέει τους πύργους, σχηματίζοντας μια χαρακτηριστική και δυναμική όψη. Το ύψος του κυρίως κτιρίου είναι χαμηλότερο σε σχέση με τους πύργους, ενώ το πίσω μέρος του κτιρίου σχηματίζει ένα “Γ”, προσφέροντας χώρο για αυλή.
Η διακόσμηση των παραθύρων του ισογείου είναι επίσης αξιοσημείωτη, με ημικυκλικά ανοίγματα που περιγράφονται με γεωμετρικά, ανάγλυφα μοτίβα. Επιπλέον, οι πύργοι φέρουν επάλξεις, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκαλούν οι διακοσμητικές λεπτομέρειες, όπως οι εξώστες και οι στολίσεις στο πρώτο επίπεδο του κτιρίου.
Η σιωπηλή μαρτυρία ενός παρελθόντος
Η οικία Χατζηγώγου παραμένει ως σιωπηλός μάρτυρας του παρελθόντος, μιας εποχής που έχει παρέλθει, αλλά και μια υπενθύμιση για τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς της Θεσσαλονίκης. Παρά τη φθορά και την εγκατάλειψή της, η οικία συνεχίζει να έχει μια ισχυρή παρουσία, καλώντας τους επισκέπτες να την παρατηρήσουν και να την εκτιμήσουν πριν «σβήσει» εντελώς από το τοπίο της πόλης.
