Μια πενταετής ανασκαφή στην πλευρά του Παλατινού λόφου της Ρώμης οδήγησε στην ανακάλυψη ενός θησαυρού.
Την περασμένη εβδομάδα, η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως μια πολυτελή αίθουσα δεξιώσεων που χρονολογείται, περίπου, από τον πρώτο ή τον δεύτερο αιώνα π.Χ., με ένα μεγάλο, άθικτο και πολύχρωμο ψηφιδωτό τοίχου. Εκτιμάται ότι είναι περίπου 2.300 ετών και πρόκειται για τη μεγαλύτερη αριστοκρατική έπαυλη που έχει εντοπιστεί από το 2018. Με μήκος σχεδόν πέντε μέτρα και απεικονίσεις από αμπέλια, φύλλα λωτού, τρίαινες, σάλπιγγες, κράνη και μυθολογικά θαλάσσια πλάσματα, η ψηφιδωτή σκηνή δημιουργήθηκε χρησιμοποιώντας φίλντισι, κοχύλια, κοράλλια, θραύσματα πολύτιμου γυαλιού και κομμάτια μαρμάρου.
Η αρχαιολόγος Alfonsina Russo, επικεφαλής του Colosseum Archaeological Park, που έχει αναλάβει την έρευνα, εξήγησε πως το ψηφιδωτό δεν είναι «μοναδικό» μόνο γιατί είναι τόσο καλοδιατηρημένο, αλλά και λόγω της διακόσμησής του. Περιλαμβάνονται εορταστικές σκηνές ναυτικών και χερσαίων μαχών που πιθανότατα χρηματοδοτήθηκαν – και κερδήθηκαν – από έναν εξαιρετικά πλούσιο αριστοκράτη, ο οποίος φρόντισε να τις μνημονεύει στους τοίχους του.
Παρουσιάζονται, επίσης, σκηνές ιστιοφόρων με υψωμένα πανιά, μαζί με απεικονίσεις μυθικών θαλάσσιων τεράτων που καταπίνουν εχθρικούς στόλους. Οι ειδικοί προσπαθούν να εξακριβώσουν αν τα ευαίσθητα – και ακριβά για την εποχή – κοράλλια προήλθαν από τη Μεσόγειο ή την Ερυθρά Θάλασσα (τους πλησιέστερους και πιο συνηθισμένους ωκεανούς που χρησιμοποιούσαν οι Ρωμαίοι για την εξόρυξη υλικών).
Η έπαυλη αποτελούνταν από πολλούς ορόφους και ήταν γεμάτη πολύτιμα αντικείμενα, κάτι σύνηθες σε οικείες αριστοκρατών που, μέσω της χλιδής, αποδείκνυαν στην υψηλή κοινωνική τους θέση.
Σύμφωνα με τον Marco Rossi, καθηγητή ρωμαϊκών αρχαιοτήτων και επικεφαλής του εργαστηρίου ψηφιδωτών στο Università degli Studi di Roma Tre, «μωσαϊκά εντοπίζονται, συνήθως, σε πατώματα, αλλά αυτό τρέχει σε όλο τον μπροστινό τοίχο και είναι εξαιρετικά καλοδιατηρημένο. Δεν έχει καταστραφεί από το βάρος των συντριμμιών, όπως μπορεί να συμβεί με τα μωσαϊκά σε πάτωμα. Και παρότι είναι ευαίσθητο, δεν έχει ούτε καν σπάσει στο πέρασμα των αιώνων».
Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι η τοποθεσία της έπαυλης βοήθησε στο να διατηρηθεί τόσο καλά το ψηφιδωτό. Καλυμμένο από τόνους λάσπης και χώματος, προστατεύτηκε από το φως.
Η ανακάλυψη ενός ολόκληρου ψηφιδωτού τοίχου είναι εξαιρετικά σπάνια, πρόσθεσε ο Rossi, όχι μόνο επειδή αυτά τα κομμάτια είναι πιο ευαίσθητα από εκείνα του δαπέδου, τα οποία σχεδιάστηκαν για να αντέχουν την πίεση από το περπάτημα.
Και παρότι ο χώρος έχει πολλά ακόμα μυστικά να αποκαλύψει, η Russo πιστεύει πως οι αρχαιολόγοι θα μπορούσαν να λύσουν ένα μυστήριο: να αναγνωρίζουν τον ιδιοκτήτη, που, πιθανότητα, ήταν μέλος της ρωμαϊκής συγκλήτου.
«Το άτομο αυτό ήταν τόσο πλούσιο που μπόρεσε να εισάγει πολύτιμα αντικείμενα απ΄όλη την αυτοκρατορία για να στολίσουν την έπαυλή του. Δεν έχουμε βρει τίποτα, μέχρι στιγμής, που θα μπορούσε να ρίξει φως στην ταυτότητά του, αλλά πιστεύουμε πως απομένει να γίνει αρκετή έρευνα που ίσως μας βοηθήσει να αναγνωρίσουμε την οικογένεια ευγενών» είπε η ίδια.
