Για τις θεωρίες συνωμοσίας που προωθούν οι στενοί σύμμαχοι του Βλαντίμιρ Πούτιν γράφει το Eurasia Review, ενώ υπογραμμίζει ότι όχι μόνο τις προμοτάρουν, αλλά τις πιστεύουν κιόλας.
Η ελίτ γύρω από τον Ρώσο πρόεδρο πρώτα προωθούσε αυτές τις θεωρίες για να δικαιολογεί όσα κάνει η Μόσχα, ωστόσο τώρα πιστεύουν αυτά που οι ίδιοι διακινούσαν, λέει η Αλεξάντρα Αρκίποβα στη novayagazeta.eu.
Για να καταδείξει την άποψή της, η ανεξάρτητη πολιτισμική ανθρωπολόγος επισημαίνει πέντε πρόσφατα παραδείγματα. Κάθε μια από αυτές τις θεωρίες θα περίμενε κανείς ότι κάποιοι στον ρωσικό πληθυσμό θα πίστευαν, αλλά καμία δεν αντέχει σε προσεκτική ανάλυση και συνεπώς δεν θα έπρεπε να είναι, αλλά αποτελεί μέρος των σχεδίων των μελών της ελίτ της Μόσχας, σημειώνει η ίδια.
Σε κάθε περίπτωση, οι άνθρωποι γύρω από τον Πούτιν προσπάθησαν να παρουσιάσουν αυτές τις θεωρίες συνωμοσίας ως γεγονότα και να το κάνουν με τρόπο που θα έπειθε τον ρωσικό πληθυσμό. Αλλά με αυτόν τον τρόπο, οι συγγραφείς αυτών των συνήθως εξωφρενικών ιδεών κατέληξαν να πείθουν τους εαυτούς τους, παρόλο που θα έπρεπε να γνωρίζουν πόσο επινοημένες και ψευδείς είναι αυτές οι ιδέες.
Το Κρεμλίνο στη Μόσχα
Οι πέντε θεωρίες συνωμοσίας
Η πρώτη από αυτές τις θεωρίες συνωμοσίας πολλών στη ρωσική ελίτ και τον πληθυσμό, αυτή της παρασκηνιακής συνωμοσίας των πλουσίων εναντίον της Ρωσίας, έχει τις ρίζες της στην ΕΣΣΔ και την προπαγάνδα της εποχής, υποστηρίζει η Αρκίποβα.
Η δεύτερη θεωρία, ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ένας πόλεμος κατά του κακού, έχει ως στόχο η ρωσική ελίτ να δικαιολογήσει την επιθετικότητά στην Ουκρανία. Εξάλλου, αν αυτό που πολεμάται είναι το καθαρό κακό, τότε όλα τα μέσα είναι δικαιολογημένα, αυτό ακριβώς που το Κρεμλίνο θέλει να αποδεχτούν οι Ρώσοι και όλοι οι υπόλοιποι, τονίζει η Αρκίποβα.
Η τρίτη θεωρία συνωμοσίας είναι η ξεπερασμένη ιδέα του Σχεδίου Ντάλες (σ.σ. πρώην διοικητής της CIA) για τον διαμελισμό της Ρωσίας, μια ανύπαρκτη αλλά ευρέως πιστευτή συνωμοσία που μπορεί να επικαλεστεί κανείς για να αποσπάσει την προσοχή και να εξηγήσει τυχόν προβλήματα μεταξύ των μη ρωσικών εθνών.
Η τέταρτη θεωρία είναι η ιδέα ότι η Δύση διεξάγει ψυχολογικούς πολέμους εναντίον της Ρωσίας. Έτσι, η Ρωσία πρέπει να λάβει όλα τα μέτρα για να αμυνθεί απέναντι σε αυτή την ύπουλη συνωμοσία. Αυτή η αντίληψη σχετίζεται με το Σχέδιο Ντάλες, αλλά είναι ακόμη ευρύτερη και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εκτρέψει την κριτική μακριά από το Κρεμλίνο σε κατά τα άλλα άγνωστες «σκοτεινές δυνάμεις».
Και η πέμπτη, λέει η Αρκίποβα, είναι ότι υπάρχει μια δυτική συνωμοσία με την Πολωνία για τον διαμελισμό της Ουκρανίας. Δεδομένης της ύπαρξής της, λένε οι πιστοί αυτής της ιδέας, η Ρωσία δεν έχει άλλη επιλογή από το να εισβάλει και να καταλάβει όλη την Ουκρανία, ώστε να μην το κάνει η Δύση και προσαρτήσει σημαντικά τμήματα της χώρας στην Πολωνία.
