Η Σίσσυ Χρηστίδου παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό «ΟΚ!» και στον δημοσιογράφο, Αστέρη Κασιμάτη, με την παρουσιάστρια να μιλάει για την σχέση με τους δύο γιους της, την γονεϊκότητα και τον τρόπο, που μεγάλωσε η ίδια στην δική της οικογένεια.
Οι γιοι σου, Φίλιππος και Μιχαήλ, έγιναν τον Αύγουστο 16 και 11 χρόνων αντίστοιχα. Πώς είναι η ζωή µε δύο εφήβους;
Αισθάνομαι πολύ τυχερή για αυτά τα παιδιά που µε διάλεξαν για μητέρα τους. Είμαι πολύ υπερήφανη για εκείνα. Είναι εξαιρετικά αγόρια, χαρούμενα παιδιά και η δική τους χαρά και ανεμελιά μου δίνει δύναμη και κουράγιο, ότι κάτι πάει καλά. Αυτό κρατάω.
Στην ανατροφή τους έχεις διαφοροποιηθεί από τον τρόπο που σε μεγάλωσαν οι γονείς σου;
Είναι ωραία ερώτηση αυτή για έναν γονιό. Εγώ πίστευα, πως μεγάλωσα πραγματικά σε ιδανικές συνθήκες. Δεν είδα ποτέ τους γονείς µου να τσακώνονται. Στο σπίτι µας δεν είχαμε εντάσεις, είχαμε πολλή αγάπη, υποστήριξη και χαρά. Στο ροζ συννεφάκι, που λέγαμε… Τα τελευταία χρόνια όμως διαπίστωσα, ότι το να μεγαλώνεις σε ένα πλαίσιο όπου θεωρείς ότι όλοι οι άνθρωποι γύρω µας είναι καλοί και ότι κανένας δεν θα σε κοροϊδέψει είναι λάθος και μπορεί να αποβεί μοιραίο.
Γιατί βγαίνεις μετά στη ζωή χωρίς εξοπλισμό. Οπότε αυτό δουλεύω, πώς μπορώ να προετοιμάσω τα παιδιά µου µε ομαλό τρόπο για τη ζωή, ώστε να µη γίνουν ενδεχομένως τόσο αφελείς όσο ήμουν εγώ, που δεν είχα δεύτερες σκέψεις για τους ανθρώπους. Χωρίς όμως να θέλω να τους φοβίσω. Γιατί ακόμα πιστεύω στους ανθρώπους, απλά θεωρώ ότι καλό είναι πάντα να έχεις μια πισινή.
Ως μαμά νιώθεις ότι έχεις κάνει λάθη;
Αλίμονο, δεν το συζητάμε. Εννοείται, ότι ως γονείς κάνουμε λάθη. Δεν νομίζω ότι υπάρχει γονιός που δεν παλεύει µε τις ενοχές του. Αλλά προσπαθώ να κάνω το καλύτερο που μπορώ. Νομίζω, ότι η γενιά µου, επειδή βρισκόταν σε πιο αυστηρό πλαίσιο, έχει μεγαλώσει τα παιδιά της µε μεγαλύτερο περιθώριο ελευθερίας και επιλογών. Είμαστε η γενιά που θα συζητήσουμε πολύ, θα κατανοήσουμε και θα εξηγήσουμε. Τα αποτελέσματα αυτής της διαπαιδαγώγησης θα τα δούμε σε λίγα χρόνια. Προσπαθώ όμως να αντιλαμβάνομαι τα λάθη µου, να τα δουλεύω και να τα αλλάζω. Ζητάω «συγγνώμη» από τα παιδιά µου, όταν κάνω κάτι λάθος ή αν αισθανθώ ότι δεν κάνω κάτι καλά.
