Για τον “Μισάνθρωπο”, την επαγγελματική και προσωπική του πορεία μίλησε ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος στη Δανάη Μπάρκα, στο MEGA.
«Νιώθω υπέροχα για τον “Μισάνθρωπο”, γιατί ήταν ένα στοίχημα το οποίο ήρθε από το υπερπέραν. Ο ρόλος που υποδύομαι είναι αφόρητα ειλικρινής, που δεν βάζει νερό στο κρασί του. Ο Μολιέρος ήθελε να σατιρίσει τους ανθρώπους εκείνης της εποχής που ζούνε σ’ έναν ψεύτικο κόσμο και αυτό είναι τόσο γνώριμο σ’ εμάς με τα social media» είπε αρχικά.
Για να συνεχίσει λέγοντας πως: «Δεν είμαι ευτυχισμένος όταν με αποδέχονται οι άλλοι, αλλά όταν τους κάνω να μην στεναχωριούνται. Ίσως έγινα ηθοποιός γιατί δεν μου άρεσε να βλέπω στεναχωρημένα πρόσωπα και ήθελα να κάνω τους ανθρώπους να γελάνε. Ίσως στο σχολείο να ήθελα να είμαι το επίκεντρο, αλλά είχα και μία ντροπαλοσύνη που με κράταγε σε μία ισορροπία. Όταν μπήκα στη δουλειά άρχισα να ζητάω να είμαι το επίκεντρο μέσα από αυτό που κάνω πάνω στη σκηνή.»
Ο ίδιος δηλώνει πως σε αντίθεση με τον ρόλο του στον “Μισάνθρωπο”, εκείνος βάζει νερό στο κρασί του. Διότι «σ’ αυτή την κοινωνία που ζούμε δεν μπορώ να μη βάλω νερό στο κρασί μου, όχι γιατί θέλω να επιβιώσω, αλλά γιατί θέλω να έχω την ησυχία μου. Ειδικά όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο, αν πεις το παραμικρό παραπάνω, παντού θα βλέπεις τίτλους που δεν είναι σημαντικοί. Έχω περάσει όλα τα περίεργα στάδια του να φοβάμαι που με αναγνωρίζουν. Τώρα τα χαίρομαι. Από την αρχή στην ζωή μου ήθελα να με θέλει ο κόσμος πάνω στην σκηνή, οπότε χαίρομαι με την χαρά του κόσμου όταν έρχεται να με χαιρετήσει.»
Κατά την διάρκεια της συνέντευξης ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος συγκινήθηκε μιλώντας για τον “Μισάνθρωπο” και τα όνειρα του: «Το συγκεκριμένο όνειρο έχει ένα κομμάτι ιστορίας, που δεν θα ήθελα να πω δημοσίως. Όταν ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά επικοινώνησε μαζί μου, μου είπε ότι μπορεί να έρθουμε σε επαφή με τον Πέτερ Στάιν, ο οποίος έχει κάνει στο Παρίσι τον “Μισάνθρωπο”. Όταν μου είπαν να κάνουμε τον “Μισάνθρωπο” έπαθα ένα σοκ για τους δικούς μου λόγους και λέω “είμαι μέσα”. Φυσικά και αφιερώνω αυτή την παράσταση που αγαπώ πάρα πολύ. Είχα πολύ λιγότερα όνειρα όταν ξεκινούσα αυτή τη δουλειά. Θα ήμουν τρισευτυχισμένος αν σταματούσα και τώρα αυτή τη δουλειά. Ποτέ δεν είχα όνειρο να συνεργαστώ μ’ όλους αυτούς τους ανθρώπους, να βρεθώ στην Επίδαυρο, να παίρνω τόση αγάπη απ’ τον κόσμο. Έχω όνειρο μόνο να είναι καλά οι άνθρωποι μου και να είμαστε ευτυχισμένοι.»
