Στην τοξικότητα της τηλεόρασης, τους λόγους που την οδήγησαν να απέχει από τον χώρο, αλλά και για την αγάπη της για τη μόδα, μίλησε Βίκυ Καγιά, στη νέα συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό «Gala».
Πιστεύετε πως μπορείτε να ζήσετε χωρίς να κάνετε τηλεόραση;
Άνετα. Χωρίς τηλεόραση μπορώ να ζήσω, χωρίς μόδα όχι. Η τηλεόραση ήταν ένα πολύ όμορφο διάλειμμα στη ζωή μου, αλλά είναι ένα από τα πολλά πράγματα που κάνω. Όσο το έκανα, έδωσα πάθος, αγάπη και πιστεύω ότι το έκανα σχετικά καλά. Πάντοτε είχα διαφορετικές δημιουργικές επιλογές που με γεμίζουν, η τηλεόραση με γέμισε για κάποιον καιρό, αλλά όταν άρχισα να αδειάζω και να παίρνω όλη αυτή την τοξικότητα και την επιθετικότητα, είπα ότι δεν αξίζει να πληρώσεις ένα τόσο ακριβό τίμημα για οποιονδήποτε. Έχω παιδιά και οικογένεια, η οποία είναι πάνω απ’ όλα, οπότε δεν αξίζει να αρρωστήσεις για κανέναν.
Και πώς επιβιώσατε τόσα χρόνια στην τηλεόραση;
Ήμουν στη δική μου διάσταση. Εστίαζα μόνο στο καλό, στο concept, στη μόδα, στις γυναίκες που έρχονταν και μοιραζόμασταν τόσα πράγματα, στο ότι βοηθήσαμε την Ελληνίδα να είναι πιο λιτή και τη βοηθήσαμε στο casualness. Όταν σήκωσα τα μάτια και είδα τι γίνεται γύρω μου, όλο αυτό το πανηγύρι της τοξικότητας, της επιθετικότητας και του ψέματος, είπα ότι δεν αξίζει. Έχασα αυτό που είμαι και κόντεψα να αρρωστήσω. Κυριολεκτώ.
Ποιο ήταν το κομβικό σημείο που είπατε πως θέλετε να το αλλάξετε όλο αυτό;
Όταν άρχισα να παθαίνω λιποθυμικά επεισόδια, ακόμη και πάνω στη δουλειά, στα γυρίσματα. Ανέβαιναν οι παλμοί μου στο 174 και η πίεση μου μετά βίας πήγαινε στο 2,5 με 3. Έπεφτα κάτω. Εκεί συνειδητοποίησα ότι έχω σωματοποιήσει τόσο πολύ όλες αυτές τις δυσαρμονικές ενέργειες και είπα ότι δεν το αξίζω. Έχω δυο παιδιά – και εν δυνάμει – άλλα δυο του άνδρα μου, έχω τον άνδρα μου και ευτυχώς είμαι τυχερή που μπορώ και με λιγότερα. Δουλεύω από 14 ετών, είμαι 46 και, γενικώς πάντοτε ήμουν μετρημένος άνθρωπος, αποταμίευα, επένδυα, δεν τα πέταγα στον δρόμο.
