Στην εκπομπή της Ελεονώρας Μελέτη παραχώρησε συνέντευξη η Βούλα Πατουλίδου. Η Ολυμπιονίκης ανάμεσα σε άλλα αναφέρθηκε στα σχόλια που έχει ακούσει για την εμφάνισή της, στο σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε ο σύζυγός της, καθώς και στον λόγο που ως ημερομηνία γέννησης της, έχει δηλωθεί μία διαφορετική από την πραγματική.
«Παλιά ήμουν πολύ μυώδης και κάποια ρούχα δεν μου ταίριαζαν, τώρα νομίζω ότι όσο με παίρνει ακόμα ο χρόνος το ευχαριστιέμαι. Δεν φορούσα ποτέ ξώπλατο για να μη με βλέπουν έξω και να λένε “ποιος είναι αυτός”. Μου έχουν πει ότι είμαι σαν τραβεστί» ανέφερε αρχικά.
Ενώ ερωτηθείσα για το εάν είναι υπέρ των πλαστικών επεμβάσεων, απάντησε πως: «Είμαι υπέρ των πλαστικών επεμβάσεων, αν είναι κάτι που σε ενοχλεί, κάτι που μπορείς να διορθώσεις. Πήγα και “έφτιαξα” τα σπυράκια μου όταν μου το ζήτησε ο γιος μου. Ο γιος μου, μοιάζει στον πατέρα του, είναι σαν Νορβηγός ξυλοκόπος».
Μιλώντας για το πρόβλημα υγείας που πέρασε ο σύζυγός της, Δημήτρης Ζαρζαβατσίδης, καθώς και για τους γονείς της, εξήγησε ότι: «Ο σύζυγος μου έπαθε έμφραγμα και πνευμονικό οίδημα. Αν δεν πηγαίναμε στο δευτερόλεπτο στο νοσοκομείο δεν ξέρω αν θα τα καταφέρναμε. Έχουν υπάρξει κρίσεις στον γάμο μου. Και οι 2 γονείς μου ήταν συντηρητικοί. Οι γονείς μου ήταν αρνητικοί στον αθλητισμό».
Για το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992, είπε: «Η δικαίωση ήταν όταν έγινε η υποδοχή στην Φλώρινα στον τόπο μου γιατί ο πατέρας έφυγε “διωγμένος” από εκεί. Έχουμε ανέβει στο τζιπ και είναι να μπούμε μέσα στην πόλη και ακούω κλάματα και γυρίζω και βλέπω τον πατέρα μου να κλαίει και του λέω: “Γιατί κλαις;”. Μου λέει: “Ξέρεις τι είναι παιδί μου να σε διώχνουν εξαιτίας του πατέρα σου, να μην μπορείς να στεριώσεις πουθενά και εξαιτίας του παιδιού σου να σε υποδέχονται με μεγαλεία;”».
Όταν ρωτήθηκε για τον λόγο για τον οποίο η ημερομηνία γέννησής της είναι άλλη από την πραγματική, απάντησε πως: «Η μαμά μου με γέννησε στο σπίτι με μαμή, εάν με έγραφε την ημερομηνία που γεννήθηκα κανονικά, 23 Απριλίου του Αγίου Γεωργίου, εγώ θα έχανα χρόνο και θα ήμουν μόνη στην τάξη και είπε: “Εγώ δεν θα το αφήσω έτσι το παιδί, γράψτε το πιο νωρίς για να έχει παρέα”».
