Συνέντευξη στο “Πάμε Δανάη!” έδωσε η Βίκυ Σταυροπούλου. Η ηθοποιός αναφέρθηκε και στα παιδικά της χρόνια, αλλά και στην απώλεια του αδελφού της.
Οι οικονομικές δυσκολίες
Η ηθοποιός αναφέρθηκε αρχικά στις οικονομικές δυσκολίες που έζησε ως παιδί, αλλά και το «αντίδοτο» σε αυτές. Συγκεκριμένα είπε: «Ήμασταν μία μεγάλη οικογένεια, φτωχή οικογένεια. Δεν εννοώ ότι πεινάγαμε, εννοώ όμως ότι ποτέ δεν είχαμε περίσσευμα. Παρ’ όλα αυτά, παρ’ όλες τις δυσκολίες, μεγάλωσα με αγάπη. Που θεωρώ ότι είναι το μεγαλύτερο αντίδοτο σε όλες τις δυσκολίες. Δηλαδή μου έχει συμβεί με τις φίλες μου, να έχουμε πάρει ένα ζευγάρι παπούτσια που ήταν ακριβά. Είχαμε μαζέψει λεφτά πήραμε αυτά τα παπούτσια και κάποια στιγμή αυτά τα παπούτσια από την φθορά είχανε σκιστεί μπροστά. Και εμείς βάζαμε μονωτική ταινία και τα κάναμε τύπου “χ”, ότι είναι άποψη, ότι είναι σχεδιάκια και ότι είμαστε πολύ μπροστά. Και με αυτά τα παπούτσια ρίξαμε τους ωραιότερους χορούς στην ζωή μας και περάσαμε τις ωραιότερές μας στιγμές».
Η έλλειψη του μπαμπά και η δυναμική μαμά της
Σε ερώτηση του Άρη Καβατζίκη για το εάν της έλειψε η πατρική φιγούρα, καθώς ο μπαμπάς της, ήταν πολλά χρόνια στην Αφρική, απάντησε πως: «Φυσικά και μου έλειπε η πατρική φιγούρα, ο μπαμπάς μου. Βέβαια είχα μία τόσο δυναμική μαμά, που έκανε και για μαμά και για μπαμπάς. Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί την μαμά μου να γράφει ένα γράμμα και να το κρύβει κάτω από το σεμέν. Εγώ από παιδική περιέργεια το διάβασα κρυφά αυτό το γράμμα και έλεγε: “Αγάπη μου σας εύχομαι Καλά Χριστούγεννα ο μπαμπάς σας“. Θυμάμαι δηλαδή από πολύ μικρή τον εαυτό μου να παίζω θέατρο για να μην στεναχωρήσω την μαμά, η οποία έκανε όλο αυτό για να μας δώσει χαρά, γιατί ο μπαμπάς, που μας αγαπούσε πάρα πολύ, είχε πεισμώσει γιατί τον είχε αφήσει εκεί η μαμά, για να έρθει, να μην αφήσει τους γονείς της που δεν ήθελαν να μείνουν εκεί».
Προσθέτοντας πως: «Η μαμά μου με συγκινεί πάντα πάρα πολύ. Ήταν πάντα ένα παράδειγμα δύναμης και αισιοδοξίας. Αισθάνομαι ότι μέσω του dna, το έχει μεταδώσει και σε εμένα και ελπίζω και διαισθάνομαι ότι και εγώ το έχω μεταδώσει στην Δανάη. Πάει από γενιά σε γενιά».
«Είχα μία απίστευτη σύνδεση με τον παππού μου και την γιαγιά μου. Μέχρι τα 12 κοιμόμουν ανάμεσά τους στο κρεβάτι. Και η πιο συγκινητική στιγμή με τον παππούλη μου ήταν όταν έφυγε που όλα τα εγγόνια τραγουδούσαμε, στην πομπή που πηγαίναμε για την τελευταία του κατοικία, το τραγούδι που μας έλεγε όταν ήμασταν μικρά» πρόσθεσε για τους παππούδες της.
Βίκυ Σταυροπούλου: Οι απώλειες στην ζωή της και ο αλκοολικός αδελφός
«Το μόνο που με ησυχάζει στις απώλειες, είναι ότι εγώ έκανα τα πάντα για να μην συμβούν. Δηλαδή στη δύση αυτών των ανθρώπων προσπάθησα να συνεισφέρω με όποιον τρόπο μπορούσα να τους βοηθήσω και να είναι όσο πιο ευχάριστο και γεμάτο αγάπη το τέλος τους. Πιστεύω ότι τα κατάφερα. Τώρα ναι! Πάντα αισθάνομαι ότι “μήπως ρε παιδί μου μπορούσα να κάνω και κάτι ακόμα;”. Ώσπου συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι Θεός» θα πει αρχικά.
Ενώ στην συνέχεια για τον αδερφό της θα αναφέρει: «Υπήρξε ένα θέμα πάρα πολύ επώδυνο. Ο αδερφός μου ήταν αλκοολικός. Ήταν ένας πολύ ευαίσθητος άνθρωπος και αδύναμος γιατί δεν κατάφερε να το νικήσει. Και αυτό ξέρεις ήταν ένα ένοχο μυστικό της οικογένειας. Μία ήττα μου ήταν ότι εγώ δεν τα κατάφερα, αλλά δεν τα κατάφερα γιατί δεν το ήθελε ο ίδιος. Όταν πήγαμε σε έναν ειδικό γιατρό και τον ρώτησε: «Γιατί είσαι εδώ;». Είπε: «Είμαι εδώ για την Βίκυ». Δεν καταφέρνουμε πράγματα στην ζωή για τους άλλους, αλλά μόνο αν το θέλουμε εμείς μέσα μας»
