Εκείνες που έκαναν μεγάλα βήματα στο όνομα της ισότητας και θυμόμαστε ιστορίες που αξίζει να διαβάσεις – Aπό το δικαίωμα στην ψήφο ως τη πρώτη γυναίκα που μπήκε στο Rock & Roll Hall of Fame
Η Aretha Franklin ήταν η πρώτη γυναίκα που μπήκε στο Rock & Roll Hall of Fame. Το Rock & Roll Hall of Fame ιδρύθηκε το 1983. Μια ετήσια τελετή εισάγει περίπου έξι έως δώδεκα μέλη στην κατάταξή του και η τιμή δόθηκε στην πρώτη γυναίκα το 1987. Αν και αυτή η διάκριση του κλάδου εξακολουθεί να είναι τρομερά άδιλκη μέχρι σήμερα όπως και να έχει η τιμή αυτή δεν θα μπορούσε να είχε πάει σε μια γυναίκα που άξιζε περισσότερο από την Aretha Franklin.
Οι γυναίκες δεν είχαν το δικαίωμα να αποκτήσουν πιστωτικές κάρτες μόνες τους μέχρι το 1974. Μόνο όταν το Κογκρέσο ψήφισε τον νόμο περί ίσων ευκαιριών του 1974 οι γυναίκες είχαν το δικαίωμα να αποκτήσουν μια πιστωτική κάρτα στο όνομά τους. Πριν από τότε, οι τράπεζες θα μπορούσαν να απαιτήσουν από τις γυναίκες να φέρουν έναν άνδρα μαζί τους για να τους συνυπογράψουν. Κατά την υποβολή αίτησης, οι γυναίκες ερωτήθηκαν αν ήταν παντρεμένες ή σχεδίαζαν να κάνουν παιδιά κάποια μέρα. Ήταν η αείμνηστη δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου Ruth Bader Ginsburg που έθεσε τα θεμέλια για τον νόμο περί ίσων ευκαιριών πίστωσης, ο οποίος απαγορεύει τις διακρίσεις λόγω φύλου και φυλής.
Το πρώτο μυθιστόρημα στον κόσμο γράφτηκε από την Murasaki Shikibu, μια Γιαπωνέζα συγγραφέα. Γραμμένο στις αρχές του 11ου αιώνα, το The Tale of Genji είναι πλέον ένα κλασικό της ιαπωνικής λογοτεχνίας. Η συγγραφέας Murasaki Shikibu ήταν μια πλούσια γυναίκα η οποία έμεινε στην ιστορία για το σπουδαίο έργο της. Το αρχικό χειρόγραφο κατασκευάστηκε με το στυλ orihon, κολλώντας πολλά φύλλα χαρτιού μεταξύ τους και διπλώνοντάς τα σε εναλλασσόμενες κατευθύνσεις. Στις αρχές του 20ου αιώνα, το βιβλίο μεταφράστηκε για πρώτη φορά στα σύγχρονα ιαπωνικά και έκτοτε έχει μεταφραστεί σε δεκάδες γλώσσες. Το βιβλίο παρακολουθεί τη ζωή του Hikaru Genji, του γιου ενός αρχαίου αυτοκράτορα, και κάνει έντονες παρατηρήσεις για τη ζωή της αυλής και την αριστοκρατική κοινωνία.
Η πρώτη γυναίκα γιατρός με καταγεγραμμένη ιστορία ήταν η Merit Ptah που έζησε στην Αίγυπτο περίπου το 2700 π.Χ. Η Merit Ptah δεν ήταν μόνο η πρώτη γυναίκα που υπηρέτησε ως γιατρός, αλλά η πρώτη γυναίκα που συμμετείχε σε οποιαδήποτε επίσημη επιστήμη. Υπηρέτησε στην αυλή του Φαραώ κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Δυναστείας της Αιγύπτου.
Οι γυναίκες δεν είχαν νομικά εγγυημένες ίσες ευκαιρίες εκπαίδευσης μέχρι το 1972. Σήμερα, περισσότερες γυναίκες κερδίζουν πτυχία κολεγίου από ό,τι οι άνδρες. Αν και οι γυναίκες κέρδισαν την ψήφο το 1920, εξακολουθούσαν να υπάρχουν πολλά εμπόδια στην πραγματική ισότητα. Το Κογκρέσο αντιμετώπισε το ζήτημα της ανισότητας στην εκπαίδευση με το απόσπασμα του Τίτλου IX το 1972, το οποίο αναφέρει ότι τα σχολεία που λαμβάνουν ομοσπονδιακή βοήθεια δεν μπορούν να κάνουν διακρίσεις με βάση το φύλο. Στα πανεπιστήμια, τα προκύπτοντα οφέλη του Τίτλου IX περιελάμβαναν αύξηση των γυναικών αθλητών, μεγαλύτερη προστασία για τα θύματα σεξουαλικής επίθεσης και αύξηση των εγγραφών γυναικών. Στην πραγματικότητα, τα περισσότερα πτυχία απονέμονται πλέον σε γυναίκες, μια τάση που ξεκίνησε το 1980 και συνεχίζεται σταθερά.
Η Lydia Taft έγινε η πρώτη γυναίκα που ψήφισε στην αποικιακή Αμερική, 164 χρόνια πριν από την ψήφιση της δέκατης ένατης τροποποίησης. Το 1756, πολύ πριν το κίνημα για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών κερδίσει οποιαδήποτε έλξη, η Lydia Taft είχε νόμιμα άδεια να ψηφίσει. Ο σύζυγός της Josiah Taft ήταν εξέχον μέλος της κοινότητάς τους στο Uxbridge της Μασαχουσέτης, υπηρέτησε πολλές θητείες ως νομοθέτης και προήδρευσε στις συνεδριάσεις του δημαρχείου. Όταν πέθανε, οι κάτοικοι της πόλης συμφώνησαν να επιτρέψουν στη Lydia να ψηφίσει στη θέση του συζύγου της. Η απόφαση ελήφθη σύμφωνα με την παράδοση της «καμίας φορολόγησης χωρίς εκπροσώπηση», καθώς ο Josiah Taft ήταν ο μεγαλύτερος φορολογούμενος της πόλης. Η Lydia συνέχισε με αρκετές ακόμη ψήφους, συμβάλλοντας στη στάση της πόλης σε σημαντικά θέματα όπως η οικονομική συνεισφορά στον Γαλλικό και τον Ινδικό πόλεμο.
Η Marie Curie είναι το μόνο άτομο που έχει λάβει δύο βραβεία Νόμπελ σε δύο διαφορετικές κατηγορίες επιστήμης. Μπορεί να γνωρίζετε τη Marie Curie ως την πρώτη γυναίκα που κέρδισε βραβείο Νόμπελ, αλλά ήταν επίσης το πρώτο άτομο που κέρδισε ποτέ ένα δεύτερο βραβείο Νόμπελ και παραμένει το μόνο άτομο μέχρι σήμερα που κέρδισε το πολυπόθητο βραβείο σε δύο διαφορετικά κατηγορίες επιστημών, φυσική και χημεία.
Το Wyoming αρνήθηκε να ενταχθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες χωρίς εγγύηση ότι οι γυναίκες θα μπορούσαν να ψηφίσουν. Το 1869, η επικράτεια του Wyoming έγραψε ιστορία όταν ψήφισε νόμο που παραχωρούσε σε γυναίκες ηλικίας είκοσι ενός ετών και άνω το δικαίωμα ψήφου. Αυτός ο νόμος απειλήθηκε δύο δεκαετίες αργότερα, όταν το Wyoming υπέβαλε αίτηση για πολιτεία. Το Κογκρέσο δήλωσε ότι δεν θα επέτρεπε στην επικράτεια να ενταχθεί στο συνδικάτο εκτός και αν στερούνταν του δικαιώματος των γυναικών. Ο Wyoming κάλεσε το Κογκρέσο απαντώντας μέσω τηλεγραφήματος: «Θα παραμείνουμε εκτός της Ένωσης εκατό χρόνια αντί να μπούμε χωρίς τις γυναίκες». Το Κογκρέσο υποχώρησε και το Wyoming έγινε πολιτεία το 1890, με ανέπαφο το δικαίωμα ψήφου των γυναικών.
Οι Bρετανίδες σουφραζέτες έμαθαν jiu jitsu για να υπερασπίζονται τον εαυτό τους και να αποφεύγουν τη σύλληψη. Η εκστρατεία για το δικαίωμα των γυναικών ήταν μια επικίνδυνη πράξη στις αρχές του εικοστού αιώνα. Πολλές σουφραζέτες στο Η.Β. φυλακίστηκαν και μερικοί μάλιστα βασανίστηκαν στη φυλακή ως τιμωρία για τις αυτοεπιβεβλημένες απεργίες πείνας τους. Για να προστατεύσει τις γυναίκες από το να πάνε στη φυλακή και να αντιμετωπίσουν αυτή την κακοποίηση, η οποία θα μπορούσε να έχει καταστροφικές συνέπειες για την υγεία, μια σουφραζέτα είχε τη λαμπρή ιδέα να διδάξει στους συναδέλφους της διαδηλωτές jiu jitsu. Η Edith Margaret Garrud χρησιμοποίησε το υπόβαθρό της στις πολεμικές τέχνες για να εκπαιδεύσει κρυφά μια μονάδα 30 μελών της Κοινωνικής και Πολιτικής Ένωσης Γυναικών σε αυτοάμυνα.
Το περίφημο φεμινιστικό περιστατικό στο οποίο οι γυναίκες «έκαψαν τα σουτιέν τους» δεν συνέβη ποτέ στην πραγματικότητα. Η φήμη ότι οι φεμινίστριες έκαιγαν σουτιέν προήλθε από τη διαμαρτυρία της Μις Αμερική το 1969. Περίπου 200 φεμινίστριες οργάνωσαν μια διαμαρτυρία για τον διαγωνισμό Μις Αμερική, που υποστήριξαν ότι ήταν ένας πατριαρχικός διαγωνισμός που υποβιβάζει και αντικειμενοποιεί τις γυναίκες. Οι φεμινίστριες συγκεντρώθηκαν στο Atlantic City Boardwalk, όπου πέταξαν σουτιέν, κραγιόν, κορσέδες και άλλα αντικείμενα σε έναν «Κάδο απορριμμάτων Ελευθερίας» για να καταγγείλουν τα καταπιεστικά πρότυπα της γυναικείας ομορφιάς. Αν και κανείς δεν έβαλε φωτιά σε αυτόν τον κάδο απορριμμάτων, η κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης του γεγονότος συνέδεσε τη διαμαρτυρία για τη Μις Αμερική και τις διαδηλώσεις για τον πόλεμο του Βιετνάμ, όπου οι συμμετέχοντες έκαψαν τις κάρτες τους. Οι άνθρωποι πήραν αυτή τη μεταφορά κυριολεκτικά, με αποτέλεσμα ζ στην πεποίθηση ότι οι φεμινίστριες έκαιγαν στην πραγματικότητα τα σουτιέν τους, όχι μόνο συμβολικά. Το αφήγημα των «φεμινιστών που καίνε σουτιέν» συγχωνεύτηκε για πάντα με τη διαμαρτυρία και συνδέθηκε με το φεμινιστικό κίνημα γενικά.
