Ο Ετεοκλής Παύλου, καλεσμένος στο «Στούντιο 4» το απόγευμα της Τετάρτης, μαζί με την Ελένη Χατζίδου, μίλησε για την ημέρα που του άλλαξε ριζικά τη ζωή, περιγράφοντας με συγκλονιστικό τρόπο τα γεγονότα και τις συνέπειες που βιώνει μέχρι σήμερα.
«Εκείνο το απόγευμα βρέθηκα στη μέση μιας συμπλοκής οπαδών, ένας από όλους αυτούς έβγαλε ένα όπλο και θέλησε να μου πάρει τη ζωή. Το να νιώθεις ότι “φεύγεις”, είναι ένα συναίσθημα το οποίο το κουβαλάς για πάντα. Δεν μπορώ να περιγράψω πόσο άσχημο συναίσθημα είναι να νιώθεις ότι τελείωσαν όλα», είπε ο Ετεοκλής Παύλου, μιλώντας με ειλικρίνεια για τη στιγμή που ένιωσε τον θάνατο να τον πλησιάζει.
Στη συνέχεια, εξήγησε: «Είναι ένα μοναχικό μονοπάτι. Δεν μπορείς να το μοιραστείς με κανέναν, όχι επειδή ο άλλος δεν μπορεί να το αντιληφθεί, αλλά επειδή είναι κάτι πολύ δύσκολο, πολύ εσωτερικό, που παλεύεις κι εσύ ο ίδιος να το ερμηνεύσεις. Μπορεί να σου πάρει και μία ζωή να το αντιληφθείς».
Ο ίδιος, αναφερόμενος στη βαριά αίσθηση που άφησε το περιστατικό στη ζωή του, σημείωσε: «Θα πω κάτι βαρύ και λίγο στενάχωρο. Δεν θεωρώ ότι πρέπει να φτάνεις τόσο κοντά στον θάνατο, να το βιώνεις όλο αυτό και μετά αυτή την ανάμνηση να την κρατάς για πάντα. Θα ήθελα με έναν τρόπο να φεύγει. Είναι πολύ δύσκολο να έχεις αυτό το συναίσθημα μέσα σου, πάνω σου, είναι βαρύ πολύ».
Ο Ετεοκλής Παύλου περιέγραψε λεπτομερώς τη στιγμή που ένιωσε πως «φεύγει»: «Ένιωσα ότι πεθαίνω. Ήταν η στιγμή που έβγαλα αίμα από το στόμα, είδα έτσι θολά τα λαμπάκια του ασθενοφόρου να φεύγουν και ένιωσα ότι φεύγω. Έχω ως εικόνα τον εαυτό μου ξαπλωμένο στον δρόμο με ένα σεντόνι από πάνω. Είναι μια εικόνα που την είπα μετά από καιρό στους τραυματιοφορείς. Τους ρώτησα “γιατί μου βάλατε σεντόνι” και μου είπαν “πού το ξέρεις;”. Και τους λέω “το είδα”».
Η ζωή του κρεμόταν από μία λεπτή κλωστή, καθώς ήταν σε κώμα για έναν μήνα. Όταν ξύπνησε, οι αλλαγές στη ζωή του ήταν δραματικές: «Η μητέρα μου πήρε την απόφαση και υπέγραψε για το αν θα μου ακρωτηριάσουν το πόδι. Αφού ξύπνησα, κατάλαβα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα ότι δεν μπορώ να κουνηθώ. Μου πήρε 7 μήνες να ανοίξω ένα μπουκάλι με νερό μόνος μου. Ήμουν πολυτραυματίας, έκανα 15-16 χειρουργεία. Δεν είχα δύναμη να σηκώσω τα χέρια μου», εκμυστηρεύτηκε.
