Ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος, ο τηλεοπτικός Λοίζος Ανδρουλιδάκης από την τηλεοπτική σειρά «H Παραλία» της Ερτ1, ανεβαίνει στην θεατρική σκηνή στις αρχές της νέας χρονιάς.
Νάντια Ρηγάτου
Από τα Μάταλα της Κρήτης στον Μικρό Κεραμεικό και από τον ρόλο κλειδί του κοινοτάρχη με τα πολλά πρόσωπα, στο θεατρικό έργο «Ο κανίβαλος που έφαγε έναν Ρουμάνο».
Ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος ο ηθοποιός που ξεχώρισε σε όποια τηλεοπτική σειρά συμμετείχε μέχρι σήμερα («Η Ζωή Μας Μια Βόλτα», «Αέρινες Σιωπές», «Αστέρια στην Άμμο», «Ο όρκος») συνεχίζει την διακεκριμένη πορεία του στο θέατρο.
Αυτή τη φορά θα πρωταγωνιστήσει στο έργο «Ο κανίβαλος που έφαγε έναν Ρουμάνο» του βραβευμένου συγγραφέα Δημήτρη Σωτάκη, ο οποίος διασκεύασε και μεταφέρει την ιστορία του ομώνυμου βιβλίου του, στη θεατρική σκηνή.
Η παράσταση είναι μια αλληγορία για την ανθρωποφαγία της ευτυχίας και θα παρουσιάζεται από τις 22 Ιανουαρίου στο Μικρό Κεραμεικό.
Μαζί με τον Δημοσθένη Παπαδόπουλο στη σκηνή θα βρεθούν ο Κωνσταντίνος Δανίκας και η Γεωργία Σωτηριανάκου. Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Αγγελική Καρυστινού.
Λίγα λόγια για το έργο
Ο Ζέριν είναι ένας εύπορος, μοναχικός άνδρας. Ζει σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη, απολαμβάνοντας τη γαλήνη, που του προσφέρει η οικονομική του άνεση. Μοναδικό του πάθος η μανία του για τη Ρουμανία, μια χώρα , την οποία, για έναν απροσδιόριστο λόγο, λατρεύει εμμονικά, όμως ποτέ δεν έχει επισκεφτεί.
Τελείως αναπάντεχα, μια οικογένεια μεταναστών από τη Ρουμανία που καταφτάνει στην πόλη, θα έρθει να βάλει φωτιά στη ζωή του και να δημιουργήσει εκρηκτικές συνθήκες, μεταμορφώνοντας καθετί που μέχρι εκείνη την ώρα έμοιαζε κανονικό, σε μια περιπέτεια χωρίς επιστροφή.
Τι σημαίνει ευτυχία; Πόσες θυσίες- κυριολεκτικά και μεταφορικά – πρέπει να συμβούν για να γίνει αυτή η ιδέα πραγματικότητα; Έχει όρια αυτή η αναζήτηση: Και τελικά, αυτή η ιδεατή κατάσταση, που περιμένουμε κα τόσο ακριβά πληρώνουμε για να την κατακτήσουμε μήπως απλώς είναι ακόμα μια εμμονή;
Ο Δημήτρης Σωτάκης τοποθετεί τη δράση του έργου σε ένα περιβάλλον σχεδόν μεταφυσικό.. Οι ήρωες, ο τόπος, η ίδια η φύση της ιστορίας οδηγούν προς μια κατεύθυνση υπερβατική, μα πλήρως οργασμική, με τους ήρωες να ασφυκτιούν μέσα στους κοινωνικούς ρόλους που τους έχουν δοθεί και την ίδια στιγμή να ξεπερνούν τα ίδια τους τα όρια, αναζητώντας την συναισθηματική πληρότητα, την ηδονή, και τέλος την προσωπική τους ευτυχία…
Μια ιστορία που μοιάζει με ένα όνειρο, με ερωτικό παιχνίδι, ωστόσο πρόκειται ταυτόχρονα για μια κριτική στην ίδια την κοινωνική δομή, στην οποία στηρίζεται η ζωή του σύγχρονου ανθρώπου.
