Το 1979, συγκεκριμένα στις 20 Νοεμβρίου, 50.000 με 100.000 πιστοί συγκεντρώθηκαν στην Μέκκα για να γιορτάσουν την πρωτοχρονιά του μουσουλμανικού έτους 1400. Ο ιμάμης ήταν έτοιμος να σημάνει την έναρξη της προσευχής των πιστών, όταν μια πολυεθνική ομάδα εξτρεμιστών μουσουλμάνων που αποτελούνταν από 500 άτομα περίπου σκότωσε τους φύλακες του μεγάλου τεμένους και κατέλαβε τον χώρο, κρατώντας ομήρους έξι χιλιάδες πιστούς.
Η ομάδα των εξτρεμιστών απαρτιζόταν από ανθρώπους που κατάγονταν από Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία, ΗΠΑ και Καναδά και ήταν άρτια εξοπλισμένοι. Στόχος της ήταν αμφισβητήσει και να εκθρονίσει την δυναστεία των Σαούντ που κυβερνούσε την Σαουδική Αραβία. Το χτύπημα για την βασιλική οικογένεια ήταν μεγάλο, η οποία κατηγόρησε το Ιράν. Η Ιρανική Επανάσταση μετρούσε μόλις λίγες εβδομάδες και γοήτευσε χιλιάδες μουσουλμάνους, που είχαν απογοητευτεί από τον βίαιο εκδυτικισμό που επιχειρούσε η οικογένεια των Σαούντ.
Ο επικεφαλής των εξτρεμιστών, Γιουχαϊμάν αλ-Οτάιμπι, διακηρύσσει ότι o κουνιάδος του Μοχάμετ Αμπντουλάχ αλ-Καχτανί είναι ο Μαχντί του Κορανίου και ζητά επιστροφή στις ρίζες του Ισλάμ, καταδικάζοντας οτιδήποτε Δυτικό. Η κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας όταν συνήλθε από το σοκ, άρχισε να σχεδιάζει την αντίδρασή της. Η οπλοφορία απαγορευόταν στον ιερό χώρο και χρειάστηκε να εκδοθεί «φετφάς» για να αρχίσει η ένοπλη επιχείρηση απεγκλωβισμού των ομήρων.
Το Μεγάλο Τέμενος είχε πάνω από 1.000 δωμάτια, κάνοντας το έργο των κυβερνητικών ακόμα πιο δύσκολο. Το πρόβλημα θα λυθεί με την βοήθεια της κατασκευαστικής εταιρείας του πατέρα του Οσάμα Μπιν Λάντεν, που είχε ανακαινίσει τον χώρο και έδωσε τα σχέδια στις αρχές. Για τον Οσάμα Μπιν Λάντεν που έγινε αργότερα ο ηγέτης της Αλ Κάιντα, το συγκεκριμένο περιστατικό θεωρείται ως η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης για την δράση του.
Η επιχείρηση έληξε αρκετές μέρες μετά, στις 4 Δεκεμβρίου. Οι σαουδαραβικές δυνάμεις ασφαλείας είχαν βοήθεια από Γάλλους και Πακιστανούς κομάντος. Οι απώλειες για τους εξτρεμιστές ήταν 117 νεκροί και αρκετοί τραυματίες, ενώ για τις κυβερνητικές δυνάμεις, 127 νεκροί και 451 τραυματίες. Ευτυχώς, οι εισβολείς είχαν αποφασίσει να αφήσουν ελεύθερους τους ομήρους, αφού σε αντίθετη περίπτωση ο αριθμός των θυμάτων θα ήταν κατά πολύ μεγαλύτερος.
63 από τους κινηματίες, ανάμεσά τους και ο Γιουχαϊμάν αλ-Οτάιμπι, συνελήφθησαν. Στην δίκη δεν διαπιστώθηκε ανάμειξη του Ιράν, όπως ήλπιζαν οι δυτικοί, αφού κανείς δεν ήταν Ιρανός και επίσης οι εισβολείς ήταν σουνίτες μουσουλμάνοι (όπως τα μέλη της Αλ Κάιντα και του Ισλαμικού Κράτους) ενώ οι Ιρανοί είναι σιίτες. Στις 9 Ιανουαρίου 1980 άπαντες οι κατηγορούμενοι κρίθηκαν ένοχοι, καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν δι’ απαγχονισμού σε εννέα πόλεις της Σαουδικής Αραβίας.
