Mi amor te espero tantos años lo supe cuando te ví ( Αγάπη μου σε περίμενα τόσα χρόνια, το ήξερα όταν σε είδα). Με αυτούς τους στίχους αρχίζει ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια της Flor Bertotti, πρωταγωνίστριας της σειράς «Floricienta».
Από μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου να κανονίζω ταξίδια στην Αργεντινή με την καλύτερή μου φίλη για να δούμε από κοντά την αγαπημένη μας τραγουδίστρια, την Flor Bertotti ή αλλιώς Floricienta. Βέβαια τότε, δεν υπολογίζαμε πρώτον ότι ήμασταν πολύ μικρές και δεύτερον ότι όχι μόνο η Αργεντινή είναι μακριά αλλά κι ότι ήταν σχεδόν αδύνατον να πείθαμε τους γονείς μας να μας πάνε.
Έτσι, υποσχεθήκαμε στον εαυτό μας ότι κάποια στιγμή όταν θα μεγαλώσουμε με την πρώτη ευκαιρία θα ταξιδέψουμε για να την ακούσουμε να τραγουδάει live τα αγαπημένα μας τραγούδια.
Η ευκαιρία μας παρουσιάστηκε πριν από 3 μήνες όταν η Flor ανακοίνωσε Ευρωπαική περιοδεία στην Ιταλία. Έτσι, χωρίς δεύτερη σκέψη, αποφασίσαμε να κλείσουμε εισιτήρια για τη συναυλία της στο Τορίνο, και μέχρι να μπούμε στο αεροπλάνο για Ιταλία δεν είχαμε συνειδητοποιήσει για ποιο λόγο πραγματικά πηγαίνουμε εκεί.
Αφού προσγειωθήκαμε στο Μιλάνο, κάναμε μια βόλτα για λίγες ώρες στο κέντρο για ψώνια και φαγητό και μετά πήραμε το τρένο για το Τορίνο. Μετά από μια βόλτα ξεκουραστήκαμε γιατί η επόμενη μέρα θα ήταν γεμάτη!
Τη δεύτερη μέρα περιηγηθήκαμε στο Τορίνο και είδαμε κάποια βασικά αξιοθέατα και το απόγευμα κατευθυνθήκαμε προς το χώρο της συναυλίας. Σαν σωστές γκρούπις αγοράσαμε κασκόλ με το όνομα της Flor Bertotti και τα φορέσαμε και χωρίς να το καταλάβουμε η ώρα πέρασε και η συναυλία ξεκίνησε!
Όλη η εμπειρία ήταν πολύ σουρεαλιστική και πρωτόγνωρη. Το να βλέπεις από κοντά μια τραγουδίστρια της οποίας ακούς τα τραγούδια της από 7 χρονών είναι πολύ περίεργο και συγκινητικό. Ευτυχώς είχαμε καλές θέσεις και βλέπαμε πολύ άνετα όλη τη συναυλία, ενώ όλοι ήταν στην ηλικία μας και τραγουδούσαμε όλοι μαζί τα περισσότερα τραγούδια.
Η συναυλία κράτησε περίπου 2 ώρες και πραγματικά δεν θέλαμε να τελειώσει. Ο κόσμος φώναζε για περισσότερα τραγούδια, αλλά πραγματικά τα είχε πει όλα! Στο τελευταίο τραγούδι, ένιωσα μια νοσταλγία για τα χρόνια του δημοτικού και για τις ώρες που γυρνούσα από το σχολείο και καθόμουν μπροστά από την τηλεόραση για να δω τη σειρά που πρωταγωνιστούσε.
Το Σαββατοκύριακο αυτό στην Ιταλία, παρά την κούραση και το άγχος που μας προκάλεσε, καθώς ήμασταν στο τσακ να χάσουμε το αεροπλάνο της επιστροφής, δεν ήταν απλά μια ευκαιρία να δω μια από τις αγαπημένες μου τραγουδίστριες από κοντά. Ήταν μια ευκαιρία να θυμηθώ μια εποχή που ήμουν πραγματικά ανέμελη και που το μόνο που με ένοιαζε ήταν να σχολάσω νωρίς από το σχολείο για να μην χάσω ούτε λεπτό από τη σειρά «Floricienta». Μια εποχή που είχαμε τον χρόνο με την καλύτερή μου φίλη να αφιερώνουμε ώρες για γράφουμε σενάρια ταινίας για την κινηματογραφική μεταφορά της «Floricienta» με πρωταγωνιστές εμάς και τους συμμαθητές μας (ναι το κάναμε κι αυτό).
Παρόλο που έχασα 10 χρόνια από τη ζωή μου μέχρι να γυρίσουμε στην Αθήνα θα το έκανα χίλιες φορές από την αρχή για να ζήσω αυτή την εμπειρία ξανά. Το να ταξιδεύεις για να δεις τον αγαπημένο σου καλλιτέχνη από κοντά είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία και όσες φορές κι αν το κάνω, κάθε φορά θα είναι σαν την πρώτη φορά.
