Σταύρος Γιαννόπουλος: Ένας Έλληνας ανάμεσα στους πιο σέξι πυροσβέστες της Αυστραλίας σε φωτογράφιση για ημερολόγιο του 2025

Oι πιο γυμνασμένοι και σέξι πυροσβέστες της Αυστραλίας πραγματοποίησαν μια φωτογράφιση για το ημερολόγιο του 2025.

Σκοπός του ημερολογίου Aus Firefighter Calendar είναι η συγκέντρωση χρημάτων για φιλανθρωπικές οργανώσεις. Το εν λόγω ημερολόγιο κυκλοφορεί από το 1993 και επέστρεψε, φέτος, για 32η χρονιά. Στις φωτογραφίες που έχουν κυκλοφορήσει στα social media, άντρες ποζάρουν στον φακό ημίγυμνοι μέσα σε φωτιές ή νερά ή ποζάρουν με μάνικες.

Ανάμεσα στη συλλογή με τις φωτογραφίες φέτος «φιγουράρει» και ένας Έλληνας ομογενής. Ο λόγος για τον Σταύρο Γιαννόπουλο.

Ο νεαρός πυροσβέστης πόζαρε φορώντας ένα μπεζ παντελόνι με τιράντες, ενώ κρατάει στα χέρια του τα εργαλεία του. Το σώμα του νεαρού είναι γεμάτο τατουάζ, ενώ στο κάτω μέρος της κοιλιάς του γράφει στα ελληνικά: «Καλή ζωή».

Ο ίδιος, μιλώντας στην εφημερίδα της ομογένειας «Νέος Κόσμος», αναφέρει ότι η συμμετοχή του στο συγκεκριμένο ημερολόγιο σηματοδοτεί το πρώτο του ταξίδι στην Αυστραλία.

Ο Σταύρος Γιαννόπουλος είπε χαρακτηριστικά: «Γνώρισα σπουδαίους ανθρώπους που εργάζονταν στα παρασκήνια, αλλά και καταπληκτικούς πυροσβέστες. Επίσης, δεν έχω κρατήσει ποτέ στη ζωή μου κοάλα, κάτι που το βρήκα ιδιαίτερα ωραίο. Συνολικά, η εμπειρία ήταν φοβερή και είμαι πολύ ευχαριστημένος με το τελικό αποτέλεσμα, τώρα που κυκλοφόρησαν τα ημερολόγια».

Ο Ελληνοκαναδός πυροσβέστης έχει ρίζες από τη Σπάρτη, από όπου κατάγεται ο πατέρας του, ενώ έχει μεγαλώσει στον Καναδά. Φοίτησε σε ελληνικό σχολείο στο δημοτικό, ενώ οι φίλοι του, ως επί το πλείστον, είναι Έλληνες.

Ο Σταύρος Γιαννόπουλος είχε όνειρο να γίνει πυροσβέστης από μικρός: «Κάποτε ήθελα να γίνω πυροσβεστικό όχημα και όχι πυροσβέστης, αυτό είναι το γνωστό αστείο που αναφέρεται στην οικογένεια. Στη συνέχεια, μεγάλωσα και συνειδητοποίησα ότι δεν είναι υπερήρωες, αλλά πραγματικοί άνθρωποι και ότι είναι μια πραγματική δουλειά. Αυτό με προσέλκυσε ακόμη περισσότερο και μόλις μπήκα στην πυροσβεστική ακαδημία, απλά ερωτεύτηκα τη δουλειά, και δεν κοίταξα ποτέ πίσω».