Ο Ανδρέας Ανδρέοπουλος, που όλοι τον θυμόμαστε στα νιάτα του ως Τίμο Δράκο στη «Λάμψη», μίλησε στην εκπομπή Super Κατερίνα ανοίγοντας την καρδιά του για την εποχή εκείνη, το Σπίτι του ηθοποιού αλλά και την περίοδο που ήταν πεσμένος ψυχολογικά βιώνοντας μια ελαφρά κατάθλιψη.
Συγκεκριμένα, ανέφερε για τον ρόλο του στη «Λάμψη»: «Μου κάνει εντύπωση, έχουν περάσει πολλά χρόνια. Ήμουν ο δεύτερος Τίμος. Θυμούνται εμένα. Κολακευτικό είναι. Δεν με ενοχλεί».
Αναφερόμενος, στη συνέχεια, στις οικονομικές δυσκολίες που πριν από δύο χρόνια τον έφεραν στο Σπίτι του ηθοποιού δήλωσε: «Έκανα έναν κακό προγραμματισμό όταν είχα γυρίσει από την Κύπρο. Επειδή έλειπα από την Αθήνα πολλά χρόνια, γύρισα σε μια πόλη που οι τιμές των ενοικίων είχαν ξεφύγει εντελώς. Εκεί έγινε το λάθος της οργάνωσης. Και ευτυχώς που βρέθηκε η Άννα η Φόνσου, μου είπε “έλα να μείνεις στο Σπίτι του ηθοποιού μέχρι να τακτοποιηθείς”. Έμεινα κάποιους μήνες. Το έμαθε από άλλους συναδέλφους.
Κάποια στιγμή πέρασα από μια ψευδοκαταθλιπτική περίοδο που αντιμετωπίστηκε με επιτυχία και σε σύντομο διάστημα. Το έβλεπα στην καθημερινότητά μου. Απομόνωση, παραμέληση του εαυτού. Δεν μπορώ να πω δημόσια την “πηγή” της κατάθλιψης.
Από τότε που γύρισα από την Κύπρο δεν έχω κάνει κάτι αλλά τον χειμώνα θα κάνω μια δουλειά. Θέλω να παίξω στο θέατρο».
«Έφτασα μια φορά πολύ κοντά στο να δημιουργήσω οικογένεια ,όμως δε βοήθησαν οι συνθήκες. Ήμουν αρκετά μικρός δεν ήμουνα έτοιμος», είπε ο ηθοποιός.
Τι είχε αποκαλύψει πριν έναν χρόνο για τη Λάμψη
«Η Λάμψη δεν ήταν λάθος. Δεν ήξερα ότι θα παιχτεί τόσα χρόνια. Ήταν εξόντωση το καθημερινό, η αποστήθιση. Διαφώνησα με τον δάσκαλο Φώσκολο και έφυγα. Μου είχε ότι έχει μια ωραία ιστορία για εμένα και είχε μία άλλη ιστορία και δεν μου άρεσε και του μίλησα και του είπα “Δάσκαλε, δεν θα το παίξω αυτό”. Δεν ήθελα να κυνηγάω τη γυναίκα του πατέρα μου. Η Λάμψη μου έδωσε μία αναγνωρισιμότητα, χρήματα, πάτημα για τα επόμενα βήματα και μου στέρησε θεατρικές εμφανίσεις», δήλωσε ο Ανδρέας Ανδρεόπουλος.
«Υπάρχει ακόμα ένα κατεστημένο “αυτοί είναι της τηλεόρασης”, “αυτοί είναι του κινηματογράφου”, αυτοί είναι του θεάτρου”, είχε πει ο Ανδρέας Ανδρεόπουλος στο Στούντιο 4.
