Στο πώς την είχε επηρεάσει ο θάνατος του πατέρα της, Νίκου Βασταρδή, ο οποίος έφυγε από την ζωή τον Μάρτιο του 2012, μίλησε η Άννα Αδριανού σε συνέντευξή της στο περιοδικό Λοιπόν. Επίσης, η ηθοποιός αναφέρθηκε και στην βοήθεια που είχε λάβει τότε από έναν ομοιοπαθητικό γιατρό.
Το θέατρο για εσάς λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά, ωστόσο εσείς χρειαστήκατε ποτέ την βοήθεια ψυχολόγου για ένα προσωπικό σας πρόβλημα;
Ναι βεβαίως και κάνω συνεδρίες. Το έχω κάνει στο παρελθόν και το κάνω και τώρα κατά καιρούς. Είναι απαραίτητο για τον εαυτό μας, για την ψυχή μας.
Ο ψυχολόγος σας βοήθησε και στην απώλεια του πατέρα σας;
Σε αυτό ειδικά όχι. Στην απώλεια με βοήθησε στο να την αποδεχτώ. Με βοήθησε στο να βρω εγώ τι κάνω λάθος ώστε να αποδεχτώ την απώλεια αυτή. Όταν έφυγε ο πατέρας μου δεν έτρεξα στον ψυχολόγο, αλλά με βοήθησε ένας εξαιρετικός ομοιοπαθητικός γιατρός.
Μέσω της ομοιοπαθητικής καταφέρατε να αντιμετωπίσετε το αυτοάνοσο που είχατε πάθει;
Ναι, πήγα σε έναν εξαιρετικό ομοιοπαθητικό και μόλις με είδε, μου είπε: «Ποιον χάσατε πριν δυο χρόνια;». Χωρίς να ξέρει τίποτα.
Είχατε παραλύσει; Τι ακριβώς είχατε πάθει;
Δεν είχα παραλύσει, αλλά μάτωναν τα πέλματά μου και δεν μπορούσα να περπατήσω. Ψυχολογικά δεν ήθελα να πάω παρακάτω μετά τον θάνατο του πατέρα μου. Για μένα ο πατέρας μου ήταν τα πάντα! Φίλος, συνάδελφος, φιλόσοφος, δάσκαλος τα πάντα όλα!
