Η παράδοση να δίνουμε στα παιδιά με κακή συμπεριφορά κάρβουνα στις κάλτσες τους, προϋπήρχε του Άγιου Βασίλη που γνωρίζουμε και συνδέεται επίσης με τον Άγιο Νικόλαο, το Sinterklaas και τη Befana της Ιταλίας.
Αυτός ο μύθος του «καλού παιδιού» που συνδέεται με τα δώρα, και του «κακού παιδιού» που παίρνει κάρβουνα ή ακόμη και… τίποτα, αποτελεί τον «εφιάλτη» των μικρών και το παιδικο «τραύμα» των μεγάλων.
Αν και δεν φαίνεται να υπάρχει ένας συγκεκριμένος μύθος ή ιστορία για καμία από αυτές τις φιγούρες που να δίνει έναν συγκεκριμένο λόγο για τον οποίο όλοι έδιναν σύμφωνα με την παράδοση κάρβουνα στα κακά παιδιά, το κοινό νήμα μεταξύ όλων τους φαίνεται να είναι η ευκολία.
Ο Άγιος Βασίλης και η Befana μπαίνουν και οι δύο στα σπίτια των ανθρώπων μέσω της καμινάδας του τζακιού και αφήνουν δώρα με κάλτσες κρεμασμένες από το τζάκι. Ο Άγιος Νικολαος (ο Nikolaus) έμπαινε στο παράθυρο και μετά άλλαζε στην καμινάδα όταν έγιναν κοινά στην Ευρώπη. Όπως ο Sinterklaas, τα δώρα του παραδοσιακά μπαίνουν σε κάλτσες που βρίσκονται δίπλα στη φωτιά.
Όταν γεμίζουν τις κάλτσες ή τα παπούτσια, συναντούν μερικές φορές ένα παιδί που “δεν αξίζει ένα δώρο”. Έτσι, για να στείλουν ένα μήνυμα και να ενθαρρύνουν καλύτερη συμπεριφορά την επόμενη χρονιά, αφήνουν κάτι λιγότερο επιθυμητό από τα συνηθισμένα παιχνίδια. Κι αυτό γιατί τα τζάκια με καύση άνθρακα ήταν πολύ συνηθισμένα κατά τον 19ο και τις αρχές του 20ου αιώνα, όταν ιδρύθηκε ο αμερικανικός μύθος του Santa.
Τούτου λεχθέντος, οι παραδόσεις λένε πως εκτός από κάρβουνο οι “Άγιοι” των ημερών άφηναν και δέσμες με κλαδιά ή ξυλάκια, σακούλες με αλάτι, σκόρδο και κρεμμύδια.
