Photo by NASA on Unsplash
Αν ταξιδεύατε ποτέ στο διάστημα μπορείτε να φανταστείτε ότι θα ήταν ένα ταξίδι που θα σας άλλαζε τη ζωή. Η αίσθηση της έλλειψης βαρύτητας θα άλλαζε εντελώς την αίσθηση του σώματός σας και των δυνάμεων που έχουν ενεργήσει πάνω του από τη στιγμή που γεννηθήκατε, ενώ η θέα της Γης ως κάτι σε απόσταση, μια μπλε και πράσινη σφαίρα που περιέχει όλα τα πλάσματα που γνωρίζετε εκτός από εσάς και κάποιους ακόμα, θα αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεσαι.
Ωστόσο όπως έχουν κάνει σαφές οι αστροναύτες υπάρχουν επίσης πολλά πιεστικά ζητήματα σε ένα διαστημόπλοιο που παραμένουν τρομακτικά πεζά. Το ξύσιμο της μύτης σας μέσα στο κράνος σας απαιτεί μια λύση, για παράδειγμα. Αλλά υπάρχει και το μικρό θέμα των σωματικών υγρών. Στην πραγματικότητα, έχει αποδειχτεί ένα μεγάλο ζήτημα, με άφθονο χρόνο να έχει ξοδευτεί για την ανάπτυξη των πιο αποτελεσματικών, ασφαλών και άνετων τρόπων για τους αστροναύτες να ουρούν και να αφοδεύουν με μηδενική βαρύτητα. Αλλά ενώ φαίνεται λογικό να υποθέσουμε ότι τα ανθρώπινα απόβλητα θα μπορούσαν να πεταχτούν στο διάστημα μετά, στις περισσότερες περιπτώσεις το υλικό είτε διατηρείται στο σκάφος είτε, στην περίπτωση σεληνιακών ταξιδιών, αφήνεται στο φεγγάρι. Αυτό είναι σωστό: μέχρι σήμερα, υπάρχουν ακαθαρσίες αστροναυτών που ξεχειλίζουν εκεί πάνω, τα οποία έχουν μείνει πίσω για το καλό της αποστολής.
Μπορεί να έχετε δει πλάνα με αστροναύτες σε μηδενική βαρύτητα, να κυνηγούν σφαιρίδια υγρού γύρω από την καμπίνα. Ευτυχώς, σε τέτοιες περιπτώσεις, το υγρό είναι πόσιμο νερό. Από τις πρώτες ημέρες των διαστημικών ταξιδιών μεγάλων αποστάσεων, τα περισσότερα διαστημικά πλοία έχουν ενσωματώσει τουαλέτες εκκενώσεως. Όπως περιγράφεται από το Πανεπιστήμιο του Μπάφαλο, οι αστροναύτες του Απόλλων αναγκάστηκαν να κατουρήσουν όρθιοι, ενώ έπρεπε να δεθούν στο κάθισμα της τουαλέτας για να αφοδεύσουν, με τα απόβλητά τους να μαζεύονται σε μια σακούλα. Αλλά αυτό δεν ήταν πάντα αποτελεσματικό όσον αφορά την υγιεινή.
Καθώς περνούσαν τα χρόνια, η NASA αποφάσισε να επενδύσει εκατομμύρια στην ανάπτυξη καταλληλότερων εγκαταστάσεων. «Η πρόθεση είναι να κατασκευαστεί μια λεκάνη τουαλέτας που απαιτεί λιγότερο χρόνο για τα μέλη του πληρώματος, βελτιωμένη καθαριότητα και μείωση 75% σε όγκο και βάρος σε σύγκριση με το προηγούμενο US ISS/Extended Duration Orbitor WCS που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1990», αναφέρει μια έκθεση που δημοσιεύτηκε από τη NASA το 2013. Το έργο φέρεται να κόστισε περίπου 23 εκατομμύρια δολάρια.
Κάποιοι μπορεί να υποστηρίξουν ότι το να αφήνεις οτιδήποτε στο φεγγάρι, αυτή την άψογη σφαίρα που μέχρι το 1969 ήταν αμόλυντη από ανθρώπινη παρέμβαση, είναι μια πράξη διαπλανητικού βανδαλισμού. Αλλά είναι όντως εύλογο να πούμε ότι αυτά τα γήινα υπολείμματα αφέθηκαν εκεί για την αναζήτηση της επιστημονικής γνώσης. Το βάρος είναι ένας σημαντικός παράγοντας σε κάθε διαστημικό ταξίδι, το οποίο έπαιξε μεγάλο ρόλο στην απόφαση της αποστολής Apollo, να αφήσει πίσω τα ανθρώπινα απόβλητα στο φεγγάρι. Εκτός από αυτό, οι αστροναύτες του Apollo της NASA επιφορτίστηκαν με τη συλλογή πετρωμάτων της σελήνης, η σύνθεση των οποίων ήταν ακόμα μυστήριο στις πρώτες μέρες της εξερεύνησης του διαστήματος, με σκοπό να τα φέρουν πίσω στη Γη για επιστημονική μελέτη.
Η NASA λοιπόν για πολλούς λόγους αποφάσισε να αφήσει αρκετά πράγματα στη σελήνη, για να πάρουν οι αστροναύτες το πολύτιμο σεληνιακό φορτίο. Μετά τις αποστολές Apollo έμεινε πολύς εξοπλισμός πίσω, όπως κάμερες, μπότες, ένα τηλεσκόπιο και μπάλες του γκολφ. Σε συνδυασμό με 96 σακούλες με σωματικά απόβλητα. Εν τω μεταξύ, το The Atlantic αναφέρει ότι υπάρχουν επί του παρόντος πάνω από 70 εγκαταλελειμμένα διαστημόπλοια στην επιφάνεια του φεγγαριού.
Η ιδέα ότι υπάρχει μια σωρός από ακαθαρσίες στην επιφάνεια της σελήνης, έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον των χρηστών του διαδικτύου. Πολλοί βρίσκουν τις παγωμένες ακαθαρσίες του φεγγαριού ως κάτι αστείο, ενώ άλλοι εξοργίζονται που αφήνονται ακαθαρσίες στο φεγγάρι ύστερα από πολλαπλές αποστολές, σε κάποια από τα μεγαλύτερα ανθρώπινα επιτεύγματα.
Ωστόσο υπάρχει στην πραγματικότητα ένα ανανεωμένο επιστημονικό ενδιαφέρον για το τι άφησαν πίσω στη σεληνιακή επιφάνεια όλα αυτά τα χρόνια οι αστροναύτες. Η NASA σχεδιάζει τώρα να ανακτήσει τα ανθρώπινα απόβλητα που άφησε πίσω του ο οργανισμός πριν από μισό αιώνα, για να μελετήσει πώς τα μικρόβια στα κόπρανα αντέδρασαν όταν περνούσαν δεκαετίες στην επιφάνεια του φεγγαριού.
Αν και η επιφάνεια του φεγγαριού είναι πολύ πιο σκληρό περιβάλλον από τη Γη και τα περισσότερα από τα βακτήρια που περιέχονται στα κόπρανα πιθανότατα θα είχαν πεθάνει και αποσυντεθεί από καιρό, ορισμένοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι τα μικρόβια μπορεί κάλλιστα να έχουν προσαρμοστεί στις συνθήκες και να επιβίωσαν, επιτρέποντας στην ανθρωπότητα να μελετήσει την εξέλιξη της εξωγήινης ζωής.
