Ο πολυτάλαντος Γιώργος Λεμπέσης με αφορμή το θεατρικό του έργο «Λες και ήταν χθες» που ανεβαίνει από τη θεατρική ομάδα ΘΕΑ.ΣΥ (Θεατρική Συμμαχία) στο θέατρο του Κολλεγίου Αθηνών για καλό σκοπό, αποκαλύπτει τις δυσκολίες του να είσαι δημιουργός στην Ελλάδα του 2024, την πίστη του στο όραμά του, την αγάπη του για τα βιβλία αλλά και τα κωμικά μπερδέματα με το διάσημο ονοματεπώνυμό του.
Νάντια Ρηγάτου
Υπογράφεις το κείμενο και παίζεις στην παράσταση «Λες και ήταν χθες». Τι ακριβώς έχεις ετοιμάσει;
Η παράσταση «Λες και ήταν χθες» είναι ένα θεατρικό έργο που αφορά στις σχέσεις, στις αναμνήσεις και στις ανθρώπινες αντιφάσεις, στοιχεία που όλοι μας κουβαλάμε με τον καιρό. Η ιδέα για το έργο ήρθε από την ανάγκη να ανακαλύψουμε ξανά τα στοιχεία που μας ενώνουν, τις στιγμές που μας διαμόρφωσαν και τα λάθη που κάναμε, για να καταλάβουμε τελικά ποιοι είμαστε σήμερα. Όπως συχνά συμβαίνει στην τέχνη, η έμπνευση ξεκινά από προσωπικά βιώματα, αλλά έχει μια καθολικότητα που μιλά σε όλους. Παράλληλα, αναλαμβάνω έναν από τους ρόλους στην παράσταση, που είναι για μένα μια πρόκληση, αφού μιλάμε για μια συνεργασία με ανθρώπους που δεν είναι επαγγελματίες ηθοποιοί. Αυτό κάνει την εμπειρία πολύ πιο αυθεντική και αληθινή.
Οι άνθρωποι που θα βρεθούν στη σκηνή δεν είναι επαγγελματίες ηθοποιοί. Αυτό ποια διαφορά είχε στις πρόβες;
Η βασική διαφορά στις πρόβες με μη επαγγελματίες ηθοποιούς είναι η αίσθηση του αυθορμητισμού και της αμεσότητας. Δεν έχεις να κάνεις με «κατεστημένες» αντιδράσεις ή «έτοιμες» ερμηνείες. Οι πρόβες είναι γεμάτες ανακαλύψεις και πειραματισμούς, που βγάζουν αυθεντικότητα και ζωντάνια. Σίγουρα απαιτεί μεγαλύτερη υπομονή και καθοδήγηση, αλλά αυτό δίνει επίσης μια φρεσκάδα στην παράσταση που είναι πολύ σημαντική. Οι ηθοποιοί μας, αν και χωρίς επαγγελματική εκπαίδευση, έχουν μια αστείρευτη ενέργεια και μια ειλικρίνεια στην απόδοσή τους που δύσκολα βρίσκεις σε πιο παραδοσιακά θεατρικά σχήματα.
Ποια είναι η καλύτερη συνεργασία που είχες μέχρι σήμερα στον καλλιτεχνικό χώρο;
Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω μία συγκεκριμένη συνεργασία, γιατί κάθε συνεργασία έχει κάτι μοναδικό να προσφέρει. Ωστόσο, οι πιο σημαντικές στιγμές για μένα ήταν αυτές που συνεργάστηκα με ανθρώπους που είχαν τόσο πάθος για την τέχνη όσο και εγώ, και καταφέραμε να δημιουργήσουμε μαζί κάτι αυθεντικό και συναισθηματικά δυνατό. Αυτές οι συνεργασίες, όταν το όραμα και η αφοσίωση για το έργο είναι κοινά, είναι για μένα η μεγαλύτερη ανταμοιβή.
Στην Ελλάδα του 2024 τι είναι πιο δύσκολο να είσαι; Στο χώρο του θεάτρου, της τηλεόρασης ή των εκδόσεων;
Στην Ελλάδα του 2024, ίσως το πιο δύσκολο είναι να είσαι δημιουργός σε οποιονδήποτε χώρο, επειδή αντιμετωπίζουμε συνεχώς νέες οικονομικές και κοινωνικές προκλήσεις. Στο θέατρο, για παράδειγμα, οι πόροι είναι περιορισμένοι και το κοινό έχει πολλές επιλογές, οπότε είναι δύσκολο να διατηρηθεί το ενδιαφέρον. Στην τηλεόραση, οι απαιτήσεις είναι τεράστιες, και η πίεση για νούμερα και τηλεθέαση συχνά εμποδίζει τη δημιουργικότητα. Όσον αφορά τις εκδόσεις, το να εκδίδεις βιβλία σήμερα είναι μια ασταμάτητη μάχη για την επιβίωση, αφού η αγορά είναι κορεσμένη και οι συνθήκες είναι δύσκολες, ειδικά για μικρούς εκδοτικούς οίκους.
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να πάρεις την απόφαση να δημιουργήσεις δικό σου εκδοτικό οίκο;
Η ανάγκη να προσφέρω κάτι διαφορετικό στο χώρο των εκδόσεων, να δώσω “φωνή” σε νέους συγγραφείς και έργα που δεν βρίσκουν εύκολα θέση στις μεγαλύτερες εκδοτικές εταιρείες. Είδα την ανάγκη να στηρίξω νέες ιδέες, να κάνω τα βιβλία πιο προσιτά στο κοινό και, ταυτόχρονα, να προσφέρω μια πλατφόρμα στους συγγραφείς για να εκφραστούν ελεύθερα, χωρίς περιορισμούς. Μου άρεσε η πρόκληση να δημιουργήσω έναν εκδοτικό οίκο που θα υπερασπίζεται την ποιότητα και την καινοτομία.
Ποια ήταν μέχρι σήμερα η πιο απογοητευτική στιγμή που έζησες επαγγελματικά και που όμως δεν σε κράτησε μακριά από το όραμά σου;
Στην πραγματικότητα, ποτέ δεν αντιμετώπισα εμπορική αποτυχία σε κανένα από τα έργα μου. Παρά τις δυσκολίες και τις προκλήσεις που πάντα υπάρχουν στον καλλιτεχνικό χώρο, καταφέραμε να προσεγγίσουμε το κοινό και να φτιάξουμε έργα που έχουν βρει την αναγνώριση τους. Ωστόσο, υπήρξαν στιγμές που ένιωσα προσωπική απογοήτευση, κυρίως όταν κάποιοι άνθρωποι ή καταστάσεις δεν ανταποκρίθηκαν όπως περίμενα. Αυτές οι στιγμές ήταν δύσκολες, αλλά ποτέ δεν με κράτησαν μακριά από το όραμά μου. Κάθε εμπόδιο με δίδαξε κάτι πολύτιμο και με βοήθησε να συνεχίσω να εξελίσσω τη δουλειά μου και τη δημιουργικότητά μου.
Σε αυτή τη φάση, ποια project σου τρέχεις και τι ετοιμάζεις;
Αυτή τη στιγμή, εκτός από την παράσταση «Λες και ήταν χθες», ετοιμάζω καινούργια βιβλία για τον εκδοτικό μου οίκο, Lebee Publications. Ειδικά στον τομέα των εκδόσεων, πιστεύω πως τα επόμενα χρόνια θα είναι γεμάτα προκλήσεις, αλλά και ευκαιρίες για κάτι φρέσκο και καινοτόμο. Παράλληλα, εργάζομαι πάνω σε ένα νέο θεατρικό έργο που θα κάνει πρεμιέρα το επόμενο φθινόπωρο. Η δημιουργία συνεχίζεται αδιάκοπα, γιατί η τέχνη δεν έχει σταματημό.
Το όνομα σου συνδέεται και με τον θεατρικό επιχειρηματία του παρελθόντος και με τον τραγουδιστή Γιώργο Λεμπέση. Αυτό πως έχει λειτουργήσει μέχρι τώρα στη ζωή σου; Έχει συμβεί κάποιο αστείο μπέρδεμα που θυμάσαι;
Ναι, το όνομα μου έχει δημιουργήσει κάποιες φορές αστεία μπερδέματα. Πολλοί νομίζουν ότι είμαι ο ίδιος Γιώργος Λεμπέσης που ερμήνευσε τραγούδια και έκανε θεατρικές παραγωγές, και μερικές φορές η σύγχυση αυτή φέρνει αρκετές κωμικές καταστάσεις, κυρίως όταν νομίζω πως έργα μου έχει υπογράψει ο ξάδερφος μου Γιώργος Λεμπέσης! Είναι πάντως κάτι που το αντιμετωπίζω με χιούμορ, γιατί, εντέλει, το γεγονός ότι υπάρχει αυτή η σύγχυση δείχνει πόσο κοντά είναι η τέχνη και η δημιουργία στην καθημερινή μας ζωή.
Λίγα λόγια για την παράσταση
«ΛΕΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΧΘΕΣ». Μια μοναδική παράσταση αφιέρωμα στη μνήμη του Αλέκου Σακελλάριου, από τη θεατρική ομάδα ΘΕΑ.ΣΥ (Θεατρική Συμμαχία), για έναν σημαντικό σκοπό! Όλος ο κόσμος του κυρ- Αλέκου θα ζωντανέψει επί σκηνής σε μια παράσταση γεμάτη χιούμορ, τραγούδια και συγκίνηση, από την Παρασκευή 8 έως και την Τρίτη 12 Νοεμβρίου, στο Θέατρο Κολλεγίου Αθηνών.
Ο Αλέκος Σακελλάριος, πίστευε πως επιστρέφουμε στη γη μετά θάνατον. Πως ο καθένας μας έχει ανοιχτούς λογαριασμούς και πολλές αφορμές για να επιστρέψει. Μια τέτοια αφορμή τον κάνει να γυρίζει από τον παράδεισο στη γη. Μια αφορμή που ξεκινάει από την επιθυμία ενός μικρού κοριτσιού να γνωρίσει την εποχή της γιαγιάς της. Να μάθει το μυστικό μιας γενιάς που τραγουδούσε, επικοινωνούσε και ξόρκιζε κάθε κακό μέσα από το γέλιο και τις φάρσες. Αυτή η αναζήτηση, θα ενεργοποιήσει την εκκεντρική γιαγιά Λίζα να “πεταχτεί” μέχρι τον παράδεισο για να ζητήσει από τον Αλέκο Σακελλάριο να επισκεφθεί τους ζωντανούς.
«Λες και ήταν χθες» από την Παρασκευή 8 έως και την Τρίτη 12 Νοεμβρίου, στο Θέατρο Κολλεγίου Αθηνών στις 21:00.
Τα έσοδα θα διατεθούν για την αποκατάσταση επιμέρους ζημιών του Νηπιαγωγείου & Δημοτικού Σχολείου του Δήμου Σοφάδων του Νομού Καρδίτσας, που επλήγη στην πρόσφατη θεομηνία Ντάνιελ.
Παίζουν : Αντώνης Βουράκης, Κατερίνα Χούπη, Αθηνά Λιβανίου, Γιώργος Δ. Λεμπέσης, Νίκος Λιβάνιος, Πέτρος Πολίτης, Ιλεάννα Καραμπέλου, Δημήτρης Καλογερόπουλος, Ρένα Παπαδοπούλου, Στέλιος Σπινθουράκης, Μαριάννα Ρώρη, Ουρανία Βουράκη, Μαίρη Γεωργακοπούλου, Κιμ Κίλιαν.
Και στο ρόλο της Μάρθας: η Μάρθα Βερνίκου
χορευτής 1: Μάρκος Γιακουμόγλου
χορευτής 2: Σαράντης Ρείσσης
Συντελεστές :
Κείμενο: Γιώργος Δ. Λεμπέσης
Σκηνοθεσία : Λορίνα Κατσιώτη – Τζούλι Τσόλκα
Σκηνικά: Αλίκη Σπανουδάκη
Επιμέλεια Σκηνικών: Μαίρη Τσαγκάρη
Ενδυματολόγος: Αριστείδης Ζώης
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Μουσική: Μάριος Καραμπότης
Επιμέλεια κίνησης – Χορογραφίες: Μάρκος Γιακουμόγλου
Μουσική διδασκαλία : Ευγενία Λιάκου
Βοηθός Σκηνοθέτη : Ασπασία Κουτσούκου
Επιμέλεια ήχου: Ανδρέας Κουταλάς
Video promo-μοντάζ: Αντώνης Κυριτσάνης
Φωτογραφίες: Pumpkin Photography
Παραγωγή : ΘΕΑ.ΣΥ
Οργάνωση παραγωγής: Στέλιος Σπινθουράκης
